ปลายปี2557 รองเท้ากีฬาที่ผมใช้ใส่วิ่งมา 4 ปีดูค่อนข้างจะเก่า คงถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนเสียที ประกอบกับลูกสาวที่ไปเรียนมหาวิทยาลัยอยากได้รองเท้าคู่ใหม่ไปเรียน ด้วยเกรงจะน้อยหน้าอายเพื่อนที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยด้วยกัน จึงพร้อมกันกับลูกไปแวะซื้อรองเท้ายี่ห้อดีในห้างสรรพสินค้า เพื่อนำมาใส่เล่นกีฬา และส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือ การเสริมฐานะทางสังคมให้ทัดเทียมผู้อื่น... ขณะที่ลูกผมลองใส่รองเท้าคู่งามอยู่นั้น พลันผมเองก็นึกไปว่าอะไรคือสิ่งที่ผมต้องการจากการซื้อรองเท้ากีฬา ความสวยงาม ราคา ยี่ห้อ หรือประโยชน์ใช้สอย หลังจากคิดทบทวนถี่ถ้วนแล้วก็พบว่า สิ่งที่ผมต้องการอยากได้จากรองเท้ากีฬาคือการใส่ไปเดินหรือวิ่งเพื่อสุขภาพ ส่วนเรื่องอื่น ๆ นั้นนอกเหนือความต้องการทั้งสิ้น หากจะเป็นผลพลอยได้จากการซื้อรองเท้ามันก็คือกำไรทางความรู้สึกเท่านั้น ต้องยอมรับว่า เมื่อเวลาผ่านไป การมีหน้ามีตาในสังคมดูจะเป็นแค่เปลือกเคลือบเพื่อที่จะอวดอ้างความสง่างาม ความภูมิฐาน และความมั่นใจ ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงนั้นบุคลิกท่าทางที่แสดงออกอย่างทรนงองอาจนั้น จะเป็นสิ่งที่เพิ่มความแข็งแกร่งในจิตใจได้มากกว่า และการเลือกซื้อรองเท้า ควรจะซื้อให้เหมาะกับเท้า ไม่ใช่เหมาะกับหน้า หรือใจ เพราะเท้าเป็นอวัยวะที่สัมผัสกับรองเท้า มิใช่ใจแต่อย่างใด เมื่อเลือกรองเท้าที่เหมาะสมได้แล้วก็ต้องลองใส่ดูแล้วลองเดินไปมาว่าใส่สบายหรือเปล่าคับเกินไปหรือหลวมเกินไปหรือไม่ เมื่อวิ่งลงน้ำหนักแล้วสามารถถ่ายโอนไปที่ฝ่าเท้าหรือข้อเท้า Support เพื่อจะป้องกันการบาดเจ็บได้มากน้อยเพียงใด สนนราคาอาจไม่ใช่ตัวตัดสินว่าควรจะซื้อหรือไม่ แม้ราคาถูกแต่หากพื้นแข็งกระด้างไม่สามารถรองรับน้ำหนักตัวได้ก็เปล่าประโยชน์ อาจทำให้เกิดอาการบาดเจ็บในระหว่างออกกำลังกายได้ ถ้าต้องบาดเจ็บไปหาหมอล่ะก็คงไม่คุ้ม สู้เพิ่มเงินอีกนิด ก็จะได้รองเท้าที่มีคุณภาพที่ดีขึ้น และสามารถใส่ได้นานขึ้นอีก ระยะเวลาที่นานขึ้นเมื่อเอาลองมาหาค่าเฉลี่ยการใช้งานต่อวันก็จะพบว่า cost ของรองเท้ากีฬาสำหรับออกกำลังกายเมื่อคิดเฉลี่ยต่อวันนั้นคุ้มค่ามากกว่าซื้อรองเท้าถูก ๆ ใส่แล้วกัดเท้า และต้องเปลี่ยนอีกในเวลาไม่นาน คิดค่าเฉลี่ยในการใช้ต่อวันอาจแพงกว่ารองเท้าคุณภาพดีซึ่งซื้อมาในราคาแพงกว่า ทุก ๆ เย็นหลังเลิกงานผมกับภรรยามักจะออกไปเดินหรือวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณะในตัวเมืองอยู่เสมอ การเดินหรือวิ่งอาจเป็นกีฬาที่เหมาะกับคนหลักสี่หลักห้าอย่างผมกับภรรยา แต่เป้าหมายสุดท้ายก็คือการรักษาสุขภาพให้แข็งแรง จะได้ไม่เป็นภาระของหมอและพยาบาลและไม่ต้องเป็นภาระหนักแก่ระเป๋าสตางค์ที่ลืบแบนอยู่ในกางเกงด้วย ผมพบว่าการออกกำลังกายและการเล่นกีฬาอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอทำให้ผมสองคนกับภรรยาไม่ต้องแวะเวียนไปซื้อยาหาหมอให้เสียสตางค์ และไม่ต้องเสียเวลาเดินทางไปพบแพทย์เพื่อที่จะหอบยามากินที่บ้านพร้อมกับ comment ที่กำชับให้คนป่วยที่ไปหาหมอว่าต้องกินอะไร ไม่กินอะไร ออกกำลังบ้างนะ ฯลฯ พร้อมใบนัดหมายในอีกเวลาไม่นานนัก เพื่อให้หมอ complainอีกครั้ง ซึ่งแม้เราจะแก้ตัวอย่างไรเวลาไปพบหมออาจจะกลายเป็นว่าไปเถียงหมอ ต่อปากต่อคำเสียอีก รังแต่จะถูกว่ากล่าวถอนหงอกซ้ำอีกเป็นคำรบที่สองและสามตามลำดับ จึงอาจจะกล่าวได้ว่า แม้ผมจะมีความต้องการรองเท้าคู่ใหม่เมื่อ7ปีที่แล้วก็ตาม และจุดมุ่งหมายหาได้เกิดกับตัวรองเท้าไม่ เพียงแต่รองเท้าที่ผมซื้อมานั้นได้ใช้ประโยชน์พาผมไปออกกำลังกาย เพื่อให้มีสุขภาพที่ดี และมีชีวิตยืนยาวขึ้นอีกหน่อย และใช้เวลาที่เหลือดื่มด่ำกับชีวิตบ้างโดยไม่ต้องกังวลว่าอีกสองสัปดาห์หรือเดือนหน้าผมจะต้องไปหาหมอตามนัดอีก @@@@@@@@