หนังสือเรื่องนี้เป็นหนังสือที่เขียนโดยซูซาน คอลลินส์ นักเขียนบทโทรทัศน์ ผู้ได้แรงบันดาลใจจากการดูข่าวทหารการรบสงครามซีเรีย สลับกับการเปิดเรียลลิตี้โชว์รายการประกวดร้องเพลงสลับกันไปมาจนเกิดเป็นหนังสือเรื่อง Hunger game ถึงสามภาค และมีภาคแยกของ Mocking jay อีก เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้น 75 ปี ก่อนที่แคสนิต เอเวอร์รีนจะเกิดมาเป็นเรื่องราวของประธานาธิบดีสโนว์ ที่เรารู้จักกันในนามชุดสูทสีขาว รอยยิ้มเย็นยะเยือก และกุหลาบสีแดงที่เนี้ยบและสะอาดจะเป็นยังไงหากเราไม่ได้รู้จักเขาในฐานะประธานาธิบดีจอมวายร้ายที่เป็นทรราชย์ แต่กลับเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ภายใต้การปกครองของประเทศแคปปิตอล และเป็นเหยื่อของระบอบพาเน็มไปในตัวหนังสือเรื่องนี้พาเราไปสำรวจมุมมองและความคิดของเด็กชายคอลิโอเลนัส สโนว์ในวัยสิบแปดปีที่ไร้พิษสงก่อนที่จะกลายเป็นประธานาธิบดี ที่ก่อนตาย เขาก็ตายด้วยเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่ง ผู้เริ่มต้นเกมแห่งการล่าชีวิตหรือ Hunger game ในตอนที่ผู้เขียนได้อ่านหนังสือเล่มนี้ มันเหมือนกับเรากำลังศึกษาแนวคิดของมัลฟอยและชีวิตของสเนปแบบผสมผสานกันเลยว่าทำไมเขาถึงได้โตขึ้นมาเป็นจอมวายร้ายผู้บ้าอำนาจได้มากขนาดนี้หนังสือเรื่องนี้มีความยาว 500 กว่าหน้า ผู้เขียนใช้เวลาในการอ่านสามวันจบค่ะเพราะต้องทำอย่างอื่นด้วย ไม่เสียดายเวลาที่ได้อ่านเลย เพราะว่าคุ้มค่าและสนุกมากๆ ลำนำแห่งนกร้องเพลงและอสรพิษบอกถึงสภาพแวดล้อมและบ้านเมือง ความเป็นอยู่ของคนในแคปปิตอลที่แตกต่างจากแคปปิตอลในยุคที่แคสนิตเกิดมามาก และเกมการล่าชีวิตหรือ Hunger game ในยุคนั้น ก็ไม่เป็นที่นิยมมากเท่ายุคแคสนิต เพราะทุกคนนั้นรู้สึกสังเวชใจที่จะมองเห็นเด็กอายุน้อยๆ ฆ่ากันจนตาย อีกทั้งยังผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายของสงคราม การสูญเสีย ความอดอยาก และความทะเยอทะยานที่จะกลับไปรุ่งโรจน์และใช้ชีวิตอย่างผู้มีชัยอีกครั้งแม้จะพ่ายแพ้ ทำให้ผู้คนไม่สนใจรายการทีวีอย่างเกมการล่าชีวิตหรือ Hunger game กัน เพราะปากท้องและความอยู่รอดของพวกเขาสำคัญกว่าการรู้ชื่อของผู้พิชิต ซึ่งแตกต่างจากยุคของแคสนิต ที่แม้แต่เด็กๆก็ยังแต่งตัวเลียนแบบและเล่นเป็นผู้พิชิตแต่ละปีหนังสือเรื่องนี้เล่าถึงคอลิโอเลนัส สโนว์ เด็กชายหัวกะทิของโรงเรียนที่ได้เข้าร่วมโปรเจคเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างเกมการล่าชีวิตให้กลับมาเป็นที่นิยมในหมู่คนดูอีกครั้ง เขาต้องเป็นบรรณาการให้กับเด็กเขต 12 ลูซี่ เกรย์ แบร์ค ผู้หญิงจากเหมืองถ่านหิน ที่ถูกจับชื่อมาเป็นบรรณาการ เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีอะไรพิเศษ นอกจากเสียงร้องที่ทรงเสน่ห์และงูที่โผล่มาจากกระโปรงที่ดูสุดแสนจะอันตรายนี้คือคำโปรยของจุดเริ่มต้นทั้งหมด และพอเราอ่านไปเรื่อยๆเราก็จะรู้ว่าทำไมผู้พิชิตเกมการล่าชีวิตครั้งที่สิบถึงได้ถูกลบออกไปจากประวัติศาสตร์ของแคปปิตอล และถูกลืมจากพาเน็มเป็นหนังสือที่น่าอ่านในวันหยุดมากค่ะ ผู้เขียนให้คะแนนที่ 10/10 ค่ะขอขอบคุณ เครดิตรูปภาพ หน้าปก / Canvaรูปภาพประกอบที่ 1-3 โดย ผู้เขียนเอง