เรื่องเล่าจากสามเณร ตอน ป้าจัน

     หลังจากเข้าพรรษาไม่นานนัก นางได้รับอุบัติเหตุเสียชีวิต แต่ถึงจะเสียชีวิตไปแล้ว ดวงวิญญานของนางก็ยังวนเวียนและคอยติดตามดูแลหลวงพ่ออยู่แบบนั้น ดวงวิญญานของนาง คอยตามหลวงพ่อไปในทุกๆ ที่ไม่เว้นแม้แต่ตอนบิณฑบาตร โดยไม่เคยปรากฏให้เห็นแม้แต่ครั้งเดียว 

      จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง หลวงพ่อและเณรได้ไปบิณฑบาตรในหมู่บ้านอีกหมู่บ้านหนึ่งที่ห่างวัดออกไปราวๆ 2 กิโลเมตร มีเด็กชายคนหนึ่งอายุสัก 3 ขวบ ออกมารอใส่บาตรกับแม่และได้ส่งเสียงทักนางขึ้นมา ทำเอาทั้งพระและโยมที่กำลังจะใส่บาตรนั้นถึงกับงงไปตามๆ กัน เด็กน้อยบอกหลวงพ่อว่า ป้าคนนั้นเดินตามมา หลวงพ่อก็ได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร 

     ตกกลางคืนของวันนั้น หลวงพ่อได้ตั้งอธิฐานจิตว่าถ้านางได้ตามหลวงพ่อมาจริงๆ  ก็ขอให้มาปรากฏให้เห็น หลังจากนั้นหลวงพ่อก็ลงนั่งกรรมมัฏฐาน ภาวนาเพ่งอยู่ครู่ใหญ่ วิญญานของป้าจันก็ปรากฏขึ้นนางนั่งลงกราบหลวงพ่อพร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้น หลวงพ่อจึงถามว่าป้าจันมาตามหลวงพ่อทำไม วิญญานของป้าตอบว่าห่วง ห่วงจนไม่อยากไปไหน หลวงพ่อจึงได้เทศนาให้นางฟังพร้อมทั้งบอกว่าไม่ต้องห่วงใดใดแล้ว นับจากนี้ ขอจงอนุโมทนาเอาบุญกุศลที่หลวงพ่อได้ทำมาทั้งหมด หลวงพ่อยกให้หมดเลย กรรมใดที่เคยได้กระทำต่อกันก็จงอโหสิให้แก่กัน  หลวงพ่อแผ่เมตตา สัพเพสัตตา…. ดวงวิญญานของป้าจัน ประนมมือขึ้นเหนือศรีษะ สาธุ สาธุ สาธุ  อนุโมทามิ
        นับจากวันนั้น ก็ไม่มีใครเห็นวิญญานของป้าจันอีกเลย