ล่องเรือชมอุโมงโกงกาง เที่ยวชุมชนบูนาดารา ปัตตานี เมืองท่าที่สำคัญของภาคใต้ตอนล่าง ปัตตานีมีชื่อเสียงด้านทรัพยากรณ์ทางทะเลที่แสนอุดมสมบูรณ์ มีเรื่องราวประวัตศาสตร์ วัดวาอาราม มัสยิดเก่าแก่ ที่ใครมาเห็นแล้วต่างหลงใหลในเรื่องราวและความสวยงามไปตามๆ กัน วันนี้ นายรอบรู้ นักเดินทาง ถือโอกาสพาทุกคนลงใต้ ไปสัมผัสความงามของชุมชนประมงชายฝั่ง ไปล่องเรือชมทะเล แลธรรมชาติอันสวยงามที่ ชุมชนท่องเที่ยวบูนาดารา ท่าเทียบเรือบูนาดารา ตั้งอยู่ที่ ต. ตะโละกาโปร์ อ. ยะหริ่ง จ. ปัตตานี หมู่บ้านที่มีทรัพยากรณ์ธรรมชาติมากมาย ทั้งทะเล ป่าชายเลน ด้านทิศเหนือไปจนทิศตะวันออกเฉียงเหนือมีหาดตะโละกาโปร์ทอดยาวสุดลูกตา เป็นแหล่งประมงชั้นยอดของ จ. ปัตตานี ในชุมชนยังมีคลองสายสำคัญหลายสายเช่น คลองยะหริ่ง คลองกอและ คลองยามู ฯลฯ ซึ่งเป็นคลองสาขาที่ไหลไปสู่ทะเลใน ซึ่งเป็นแหล่งประมงที่อุดมสมบูรณ์ ต. ตะโละกาโปร์นี้จึงเป็นที่รู้จักและมีชื่อเสียงด้านประมงพื้นบ้านมาอย่างยาวนาน คำว่า บูนาดารา นั้นมีที่มาจาก “บูนา” ซึ่งเป็นชื่อชุมชนดังเดิม มารวมกับคำว่า “ดารา” ซึ่งมาจากคำภาษามลายูว่า “กาแลดารอ” มีความหมายว่า ท่าเรือดารอ ซึ่งก็คือชื่อของท่าเทียบเรือแห่งนี้ เมื่อรวมกันจึงกลายเป็นคำว่า บูนาดารา ซึ่งกลายเป็นชื่อกลุ่มท่องเที่ยวบูนาดารา เช่นที่ทุกคนรู้จักกันในทุกวันนี้ หลังจากฟังบรรยายเรื่องความปลอดภัยในการนั่งเรือ พวกเราสวมเสื้อชูชีพสีสดแล้วรีบก้าวลงเรือ ที่หัวเรือมีชาวบ้านตะโละกาโปร์คอยเป็นผู้ช่วยในการลงเรือ เป็นมัคคุเทศน์ประจำเรือ คอยให้ความรู้ ชี้จุดน่าสนใจ ทั้งมุมสวยๆ สัตว์ทะเลที่พวกเราไม่ค้นคุ้นตานัก ก็ไม่พ้นสายตามัคคุเทศน์ท้องถิ่นของเราไปได้ เรือล่องไปในคลองผ่านป่าชายเลนหนาทึบสีเขียวสด ก่อนออกทะเลเข้าสู่ทะเลใน อ่าวปัตตานีขึ้นชื่อเรื่องความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรณ์ในท้องทะเลเพราะมีทะเลใน ที่ซึ่งแร่ธาตุจากปากแม่น้ำไหลมารวมกันเป็นแหล่งอาหารของสัตว์ทะเลนาๆ ชนิด เราแวะพักชมวิวกันที่ลานโกงกาง ล้านไม้ไผ่ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางป่าโกงกาง วิวด้านหนึ่งคือปากแม่น้ำ มีป่าชายเลนอุดมสมบูรณ์ อีกด้านหนึ่งคือทะเลในของอ่าวปัตตานี ทิวทัศน์สวยงามบวกกับลมที่พัดปะทะเราตอนนี้ เป็นความสุขแสนสบาย ที่หาไม่ได้ในเมืองกรุงฯ เลยนะคุณ ออกจากลานโกงกางเรามุ่งหน้าเข้าสู่คลองสาขา ลัดเลาะเข้าไปเพื่อชมอุโมงโกงกาง เรือเริ่มแล่นเข้าสู่ลำคลองขนาดเล็ก เบื้องหน้าของผมคือป่าโกงกางที่กิ่งก้านโนมเข้าหากัน ดูเหมือนอุโมงยาวสุดสายตา บางช่วงก็คดโค้งไปตามลำน้ำ ให้อารมณ์พิศวง เหมือนอยู่ในเขาวงกตก็ว่าได้ อุโมงโกงกางเป็นพื้นที่หากินของชาวบ้านมาหลายชั่วอายุคน เพราะในคลองสาขาเหล่านี้ มีอาหาร ทั้งสัตว์น้ำ หอย ปู ปลา เพื่อให้ชาวบ้านได้เลี้ยงปากท่อง มีความอุดมสมบูรณ์จนชวนให้นักท่องเที่ยวอย่างเราเข้ามาค้นหา ออกจากป่าโกงกางเรือก็กลับเข้าเทียบท่า ก่อนกลับผมสะดุดตากับเรือกอและที่จอดเทียบท่าอยู่ริมตลิ่ง ลวดลายวิจิตรและอ่อนช้อยบนลำเรือชวนให้คนต่างเมืองอย่างเราหลงใหล ใครจะคิดว่าเรือประมงใช้งานออกทะเลมาอย่างช่ำชอง เหตุใดต้องมีลวดลายวิจิตรสวยงามเช่นนี้ แต่ก็เพราะวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมานานทำให้ศิลปะการทำเรือกอและถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น เกิดเป็นความงามบนลำเรือดังเช่นที่เห็น ว่ากันว่าที่บ้านตะโละกาโปร์แห่งนี้มีช่างทำเรือกอและฝีมือดี ทำเรือจนได้รับคำชมจากคนทั่วทั้งภาคใต้ เสียดายจังหวะที่พวกเราเดินทางไป ช่างทำเรือท่านพักจากการทำเรือที่เพิ่งจะเสร็จไป พวกเราจึงไม่มีโอกาสได้ไปสัมผัสการทำเรือกอและ แต่สัญญาว่าถ้ามีโอกาสจะต้องกลับมาเยือนที่นี่อีกครั้งหนึ่ง…ที่นี่ ที่ตะโละกาโปร์ ปัตตานี
