เกิดมาทำไม

เป็นคำถามที่หาคำตอบได้ยากพอสมควร หลายๆท่านคงคุ้นชิน กับคำเหล่านี้ มีพบ มีจาก มนุษย์ทุกคนบนโลก ไม่มีใครอยู่ยงคงกระพัน ย่อมมีวันสุดท้ายของชีวิตกันทั้งนั้น สิ่งที่หลงเหลือคือความดี ที่คนข้างหลังพึงระลึกถึง

คงเป็นวงจรชีวิต ที่มนุษย์ทุกคนเกิดมา ต้องเล่าเรียน ทำงานและมีครอบครัวเพื่อมีทายาทที่สืบทอดวงศ์ตระกูล หลายครั้งชีวิตไม่ได้สวยงาม ที่เดิมตามเส้นทางที่สวยหรู ระหว่างทางที่ดำเนิน ทุกคนต้องพบเจอกับปัญหาที่มาทดสอบพลังแรงใจเสมอ

หลายคนตั้งความสุขและเป้าหมายชีวิตที่ยากและท้าทาย สมหวังก็สุขใจ ผิดหวังก็เศร้าใจ มุ่งหาแต่ความมั่งคั่งร่ำรวย จนลืมมองความสุขที่แท้จริงไปจนหมดสิ้น ทำงานหาเงินมาทั้งชีวิต แต่ไม่ได้หาความสุขเพื่อเติมพลังกาย ให้มีพลังใจได้เดินต่อ

ซ้อมตายเพื่อไม่เสียดายชีวิต เพราะ ‘ความตาย’ เกิดขึ้นได้ทุกขณะและมักไม่มีสัญญาณเตือน จึงไม่แปลก ที่หลายคนรู้สึกกลัวความตายกลัวการเปลี่ยนแปลง หรือแม้กระทั่งกลัวความเสื่อมถอย เป็นเพราะว่าจิตของเรายังไม่ได้รับการฝึกฝนให้ ‘เข้มแข็ง’ การฝึกครั้งนี้คือการซ้อมตาย เตรียมตัวจากไปอย่างไม่ยึดมั่นถือมั่นหากวันนี้เราทำได้ เมื่อวันสุดท้ายมาเยือนจะไม่มีคำว่า เสียดาย  ‘จงใช้ชีวิตให้เหมือนเป็นวันสุดท้ายอยู่เสมอ’