หาดกะรน ในแต่ละปีจะมีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชม จำนวนไม่น้อย เพราะเป็นชายหาดที่ทอดยาว อีกชายหาดหนึ่ง การเดินทางมาที่หาดกะรนจากในเมืองสามารถใช้รถโดยสารสาธารณะหรือที่เรียกว่ารถโพถ้องได้ หรือใครจะมาจากทางป่าตองก็ได้ จะด้วยรถส่วนตัว รถเช่ามาได้หมด ถนนหนทางมีการปรับปรุงใหม่แล้ว วันนี้ผู้เขียนจะพาเยี่ยมชมชายหาดกะรนกันนะครับ ในวันท้องฟ้าสวยสดใด ปกติแล้ว ทุกเที่ยงของวันเสาร์ผู้เขียนจะเลิกงานครึ่งวัน ในช่วงบ่ายเลยถือโอกาสเดินทางออกจากป่าตอง โดยใช้เส้นทางกะรน เป้าหมายหาดกะรนนั่นละครับ เมื่อขึ้นมาพ้นเนินฝั่งป่าตองหน้าโรงแรมเมอริเดียน บีช รีสอร์ท จะมีจุดชมวิวเล็ก ๆ อยู่ในสำนักงานที่ดิน เราสามารถเข้าไปชมวิวตรงจุดนี้ได้ หากเป็นวันหยุดราชการจะปิดประตูใม่ให้คนภายนอกเข้า แต่ก่อนจะถึงสำนักงานที่ดินไม่ไกลกันนักก็จะมีจุดให้ชมวิวได้เช่นกัน แต่อีกไม่นานน่าจะมีการก่อสร้างร้านอาหารริมทางแน่ ๆ ตรงนี้ คงจะจอดรถดูวิวไม่ได้แล้ว เมื่อผู้เขียนถ่ายรูปได้มากพอแล้ว ก็เดินทางลงเขาต่อมาทางกะรน พอลงจากเขาเลยแวะลงหาดสักหน่อยเพื่อดูชายหาดและทะเลกะรน เอาจริง ๆ แล้วผู้เขียนได้แค่ผ่าน น้อยครั้งมากที่จะได้ลงไปเยี่ยมชม ผู้เขียนจอดรถไว้ริมถนน แล้วเดินข้ามสะพานคลองส่งน้ำ จะมีต้นหูกวางสวยดีเลยกดอีกสักภาพสองภาพ พ้นคลองนี้ไป ก็จะเป็นชายหาดกะรนฝั่งทางขึ้นเขากะรนที่จะไปป่าตอง หน้าโรงแรมโนโวเทล กะรน หาดกะรนฝั่งทางนี้จะไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมาเดินกันมากนัก วันนี้แสงแดดกำลังดีเลย ฟ้าสวย น้ำทะเลก็สวย จึงเป็นโอกาสเหมาะที่จะมีนักท่องเที่ยวชาวจีนมาถ่าย Pre-Wedding กัน วันนี้มีอยู่ถึงสองคู่ บ้านเราจะเห็นนักท่องเที่ยวจากจีนมาเลือก Location ในการถ่ายรูป Pre-Wedding เยอะมาก ถ้ามาขออนุญาตถูกต้องก็ไม่ว่ากันถือว่า เขาได้ช่วยเผยแพร่แหล่งท่องเที่ยวของเราให้ไปถึงบ้านเมืองเขาไปในตัว แต่ถ้าไกด์เถื่อนมาแบบไม่ถูกต้อง ก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยสักเท่าไหร่ เนื่องด้วยหาดกะรนเป็นหาดทรายที่ยาวพอสมควร ผู้เขียนเดินได้ไม่ไกลมากนัก เพราะอากาศตอนเที่ยงเป็นอากาศที่ร้อนระอุได้ใจทีเดียว ทรายที่โดนแสงแดดนาน ๆ ถ้าไม่ใส่รองเท้าหนังหนา ๆ มีเท้าพองได้ นั่นคือพวกเราคนไทย แต่เท่าที่เห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ นอนอาบแดดกันสบายกายสบายใจ เหมือนว่าเขาไม่รู้ร้อนอะไรเลย บางคนอาบแดดจนผิวไหม้ ตัวดำเมี่ยม ผู้เขียนเดินมาถึงระหว่างกลางของชายหาดด้านซ้ายและด้านขวา แอบเห็นว่ามีที่เล่นกีฬาเดาว่าน่าจะเป็นกีฬาวอลเลย์บอลด้วยแน่ ๆ ถ้าเป็นช่วงเย็น ๆ น่าจะมีนักท่องเที่ยวมาเล่นกัน แต่ตอนนี้ร้อนมากมายคงจะเล่นกันไม่ไหว ความสวยงามของชายหาดฝั่งนี้ก็ไม่แพ้กัน หาดทรายดูสะอาดตา ทะเลมีคลื่นนิดหน่อย ผู้เขียนได้อ่านข้อมูลเกี่ยวกับคลื่นริมฝั่งของหาดกะรนว่าจะมีจุดอันตรายอยู่ นั่นก็คือ จุดที่เป็นน้ำวน ที่สามารถดูดให้นักท่องเที่ยวลอยห่างออกจากฝั่งได้ จนหมดแรง นี่ก็ถือว่าอันตรายทีเดียว หากจะมาเที่ยวลงเล่นน้ำก็ควรดูป้ายเตือน ธงเตือน หรือ เจ้าหน้าที่เตือนกันด้วยนะครับ ทุกปีมักจะได้ข่าวนักท่องเที่ยวจมน้ำเสียชีวิต ใกล้ ๆ ฝั่ง ทุกปี จุดนี้ มีต้นมะพร้าวที่ผู้เขียนสะดุดตาอย่างมาก เลยขอถ่ายรูปสักหน่อย กับความโดดเด่นเป็นสง่าเหมือนข้าไร้คู่ มาเป็นสำนวนเชียวนะ ว่าแล้วผู้เขียนจะฝากกลอนสด อย่าเรียกว่ากลอนเลยครับ คิดเอง แต่งเองสด ๆ สัมผัสตามใจผู้เขียนเป็นหลัก หาดทราย...เปล่งประกาย...ยามต้องแสง ต้นไม้...ใบพริ้วไหว...สู้ลมแรง ทะเล...ไม่เคยเหือดแห้ง...ตามกาลเวลา ท้องฟ้า... ไร้เมฆา...นภาสวยสดใส ได้เวลาที่ต้องเดินทางกลับออกจากหาดกะรนแล้ว ตัวร้อน หัวร้อน จนแทบไหม้แล้ว ถ้าฝืนอยู่อีกหน่อยคงไม่ไหว ใจหนึ่งอยากอยู่ถ่ายรูปหาดกะรนยามเย็นพระอาทิตย์ตกน่าจะสวย แต่คงรอไม่ไหว มีโอกาสดี ๆ ค่อยมาใหม่ หลังเลิกงานถ้ามาทัน แต่ไม่รู้จะมาทันหรือไม่ เพราะพระอาทิตย์ตกเร็วมาก รีบเดินออกจากทรายเพราะตอนนี้ทรายร้อนมาก ๆ ช่วงเวลานี้ แม้จะดูเหมือนจะมีนักท่องเที่ยวอยู่บ้างแต่ก็บางตามาก ช่วงที่ผู้เขียนเดินทางมายังไม่มีสถานการณ์โรคร้ายโควิด นักท่องเที่ยวเลยยังพอมี แต่เวลานี้ หาดกะรนว่างเปล่า เงียบเหงา เพราะเราปิดแหล่งท่องเที่ยว ปิดเมือง ปิดประเทศ เพื่อเครียกับเชื้อโรคร้ายนี้ให้หายไป โดยเร็ว เพื่อให้เราได้กลับมาใช้ชีวิตกันเป็นปกติอีกครั้ง ทำมาหากินกันได้อีกครั้ง ได้แต่หวังเช่นนั้น แต่ทุกประเทศ ไม่เฉพาะเราที่ได้รับผลกระทบ แต่ก็ดีอย่างหาดกะรนของเราจะได้มีเวลาฟื้นตัวเอง ให้กลับมาสวยงาม อีกครั้ง ในช่วงไม่มีนักท่องที่ยวนี้ อย่าลืมกันนะครับ หาดกะรนของเรายังเฝ้าคอยทุกท่านอยู่ หากทุกอย่างกลับมาเป็นปกติดีแล้ว ผู้เขียนอยากเชิญชวนมาเที่ยวภูเก็ต มาเที่ยวหาดกะรนด้วยกัน เพื่อให้การท่องเที่ยวของเรากลับมาสดใสกันอีกครั้ง ภาพทั้งหมด โดย ผู้เขียน