สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ที่ประทับใจสำหรับครอบครัวเรา ซึ่งได้พาเด็ก ๆ ไปเที่ยว จ.ภูเก็ต ในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา อย่ารอช้า ออกเดินทางกันเลยค่า เราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า เนื่องจากการเดินทางไป จ.ภูเก็ต ใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนาน ประมาณ 5-6 ชั่วโมง ครั้งนี้นอกเหนือจาก 3 คน พ่อ แม่ ลูก แล้ว ยังมีหลาน ๆ อีก 3 คน ร่วมเดินทางไปด้วยกัน ก็สนุกสนานกันไป แวะท่องเที่ยวระหว่างแทบทุกจังหวัดที่ผ่าน ไม่ว่าจะเป็น จ.กระบี่ แวะพาเด็ก ๆ ไปถ่ายรูปกับปูตัวโต ซิกเนเจอร์ของ จ.กระบี่ที่ใคร ๆ ก็แวะเวียนไปถ่ายรูปด้วย หรือจะเป็นปั๊มเชลล์ที่ จ.พังงา ที่เป็นที่ตื่นตาตื่นตาตื่นใจของเด็ก ๆ เพราะมีรูปปั้นของเหล่ายอดมนุษย์มากมายรอเด็ก ๆ อยู่ และแวะกินข้าวกันในตัวเมือง จ.พังงา เมืองแห่งหุบเขา รายล้อมไปด้วยภูเขาน้อยใหญ่โอบเมืองพังงาไว้ ตัวเมืองพังงาเป็นเมืองที่เงียบสงบ ไม่พลุกพล่าน ไม่วุ่นวาย ผู้คนต้อนรับนักท่องเที่ยวด้วยรอยยิ้ม หลังจากอิ่มหนำกันแล้ว ชาวคณะก็ออกเดินทางต่อมุ่งหน้าต่อ หลับบ้าง ตื่นบ้าง ประมาณชั่วโมงครึ่งจากตัวเมืองพังงา เราก็มาถึงจุดหมายปลายทาง จ.ภูเก็ต ครั้งนี้เราพักกันที่บ้านญาติซึ่งลงหลักปักฐานที่ภูเก็ตมานาน ได้เจอกันก็พูดคุยกันสัพเพเหระ สารทุกข์สุกดิบ พอได้หายคิดถึงกันไป สักพักเด็ก ๆ ร่ำร้องอยากออกไปเล่นน้ำทะเล แต่ผู้ใหญ่อย่างเราซึ่งเหนื่อยล้าจากการเดินทางขอผัดไปเป็นพรุ่งนี้ ฮ่า ๆ แก่แล้วเหนื่อยง่ายจ้ะ เด็ก ๆ มีงอนนิดนึง เลยปลอบใจด้วยการสั่ง KFC มาให้กินกันแก้งอน เลยหายงอนกันทันใด จากนั้นแยกย้ายกันพักผ่อนตามอัธยาศัยก่อนที่ความสนุกจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ เช้าขึ้นมาโดนเด็กทวงสัญญา จะไปทะเล...จะไปทะเล...จะไปทะเล ประสานเสียงปลุกเราแต่เช้า โอเคจ้ะ แล้วจะไปทะเลไหนกันดี ภูเก็ตทะเลเยอะจนเลือกไปถูกว่าจะไปหาดไหนก่อ...ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต๊อก...เด็กน้อยเสนอว่าทะเลที่มีเครื่องบินลงอะแม่ เพื่อนลูกเคยมาเที่ยว งั้นใช่เลย เราไปหาดไม้ขาวกัน อาบน้ำแต่งตัว กินข้าว วุ่ยวายกันสักพักก็โกยเด็ก ๆ ขึ้นรถมุ่งหน้าไปหาดไม้ขาว ซึ่งอยู่นอกเมือง ทางเดียวกับทางไปสนามบินค่ะ ให้เลี้ยวเข้าไปในทางเข้าอุทยานแห่งชาติสิรินาถก่อนถึงสนามบินนะคะ เมื่อเข้ามาเราก็จะเจอกับหาดไม้ขาวแล้วค่ะ ถ้าใครขับรถมาก็ต้องจอดไว้แถวนี้ แล้วค่อยเดินเลียบชาดไปเพื่อไปถ่ายภาพเครื่องบินแลนดิ้งริมทะเล พวกเรามาถึงปุ๊บ ฝนตกปั๊บ ฮ่า ๆ เด็ก ๆ เริ่มใจเสีย เราบอกไม่เป็นไร รอแปป เดี๋ยวฝนหยุด ได้ลงไปชายหาดแน่ ๆ รอสักพักฝนหยุด เราก็ลุยกันเลย Let's go! พวกเราเดินเลียบชายหาดกันไปเรื่อย ๆ แต่จะไม่เดินไปตรงพื้นที่ที่เครื่องบินแลนดิ้งใกล้มาก เนื่องจากระยะทางที่ต้องเดินไปค่อนข้างไกล เลยว่าเอาแค่เด็ก ๆ ได้เห็นเครื่องบินเลียบชายหาดพอ แต่ถ้าใครต้องการได้ใกล้ชิดเครื่องบิน และถ่ายภาพสวยจริง ๆ ต้องออกไปที่บริเวณหาดทรายหน้ารั้วด้านหลังสนามบินค่ะ เดินกันมาสักพัก เราก็ได้จุดที่เด็ก ๆ วิ่งเล่นรอเครื่องบินกันได้ รอสักประมาณ 10 นาที เครื่องบินลำแรกมาแล้ว เย่ ๆ เด็ก ๆ ตื่นตาตื่นใจกันใหญ่ อย่าว่าแต่เด็กเลยค่ะ ผู้ใหญ่อย่างเราก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย ลำแรกผ่านไป รอสักพักลำที่ 2 ลำที่ 3, 4, 5 ก็บินลงตามมาให้ชมเรื่อย ๆ แม้วันนี้อากาศจะขมุกขมัว และมีฝนตกปรอย ๆ และน้ำทะเลอาจไม่ใสอย่างที่ใจเราหวัง แต่หาดไม้ขาว สามารถทำให้เด็ก ๆ ของเรามีความสุข ความประทับใจอย่างเต็มเปี่ยม และเมื่อฝนกำลังจะตกลงมาอีกครั้ง เราเลยชวนเด็ก ๆ กลับ เด็ก ๆ ยังคงอ้อยอิ่ง ยังไม่อยากจากหาดแห่งนี้และเครื่องบินลำใหญ่ไป เราเลยต้องสัญญากับพวกเขาว่า เราจะมาเยือนหาดไม้ขาวอีกครั้งแน่ ๆ บ๊าย บาย หาดไม้ขาว แล้ววันหน้าพวกเราจะกลับมาหาเธออีกนะ