เที่ยวคนเดียว แสนจะเดียวดาย... ที่จั่วหัวเรื่องแบบนี้ก็เพราะว่า การเดินทางจากอำเภอเมืองประจวบคีรีขันธ์ล่องใต้ไปทับสะแก และต่อจากทับสะแกเราต้องไปคนเดียวแล้ว งานสุดท้ายก่อนแยกกับจ๊อยและช่างกล้อง เป็นงานสัมภาษณ์นายปรีดา สุขใจ นายอำเภอทับสะแก สนทนาถึงเรื่องร้อนปัญหาแพร่ระบาดเชื้อไวรัสในพื้นที่ ทราบว่ามีนักท่องเที่ยวสแกนดิเนเวียนมาพักผ่อนอยู่ในพื้นที่อำเภอทับสะแกกลุ่มใหญ่ ซึ่งสถานการณ์โรคระบาดช่วงนั้น (ต้นเดือนมีนาคม 2563) รัฐบาลยังไม่ประกาศ พรก.ฉุกเฉิน กระทรวงมหาดไทยกำหนดแนวทางให้จังหวัดอำเภอสำรวจตรวจสอบนักท่องเที่ยวต่างชาติและควบคุมการเดินทางของนักท่องเที่ยวเพื่อป้องกันการติดเชื้อและแพร่ระบาด เสร็จภารกิจที่อำเภอทับสะแก เริ่มการพักผ่อนส่วนตัวและเที่ยวไปคนเดียว เราขับรถออกจากที่ว่าการอำเภอทับสะแกล่องใต้ไปตามถนนเพชรเกษมอีกประมาณ 50 กิโลเมตร เลยตลาดเกาะยายฉิมไปประมาณ 2-3 กิโลเมตร ชิดซ้ายเตรียมเลี้ยวเข้าตัวอำเภอบางสะพาน เป้าหมายที่เล็งไว้คือ หาดแม่รำพึง ใช่แล้ว ชื่อเดียวกันกับหาดแม่รำพึง จังหวัดระยอง เราเคยทะเลาะกับเพื่อนเรื่องชื่อหาดนี้แหละ ก็เลยจะมาพิสูจน์เสียหน่อย ว่าบางสะพานมีหาดแม่รำพึงจริง ๆ นะเฟ้ย! Google Map นำทางเราผ่านตัวตลาดสะพานใหญ่ไปทางชายทะเลประมาณ 3 กิโลเมตรถึงสามแยกเลี้ยวซ้ายไปบ้านกรูด หาดแม่รำพึงอยู่ตรงไปข้างหน้า ขับไปจนถึงถนนเลียบชายหาด ลองขับเลี้ยวขวาไปจนสุดทาง เจอบ้านชาวประมงและสะพานปลาเล็ก ๆ ถามชาวบ้านแถบนั้น เขาบอกว่าเป็นที่ขึ้นปูและหอย ถ้าต้องการซื้อให้มาตอนเช้า ๆ กลับรถตรงทางตัน วิ่งเลียบหาดมาจนถึงทางแยกที่เราเพิ่งผ่านเมื่อครู่ คราวนี้ตรงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นป้าย สายลม บางสะพาน รีสอร์ท เป็นที่พักติดชายทะเล เลือกพักที่นี่เพื่อจะได้เดิน-วิ่งออกกำลังกายได้ด้วย เราจองที่พักจากแอพพลิเคชั่นอะโกด้าเช่นเคย ได้ส่วนลดค่าห้องถึง 75% และยังได้ส่วนลดจาก อะโกด้าแค้ชอีกนิดหน่อย เราเช็คอินเข้าห้องพักเวลา 16.00 น. มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดออกกำลังกายและวอร์มอัพก่อนออกไปเดินที่ชายหาด น้ำทะเลกำลังลง สังเกตเห็นสันดอนทรายอยู่ไกล ๆ ดวงอาทิตย์ยังสาดแสงแรงกล้าอยู่ เราจึงเลือกเดินหันหลังให้ดวงอาทิตย์ ก็แหงล่ะ ใครจะกล้าหาญท้าทายตะวันผู้ยิ่งใหญ่ ยกเว้น สิ่งมีชีวิตที่เราจะพาท่านนักอ่านไปเจอะเจอด้วยกัน นั่นก็คือ คนเก็บหอยเสียบ มีหลายคน ทั้งผู้ใหญ่และเด็กเล็ก น่าสนุก เราเดินไปก้ม ๆ เงย ๆ ดูหอยในถังพลาสติก มันยังมีชีวิตอยู่ ถามพี่ผู้หญิงว่า อยู่แถวนี้เหรอ พี่แกบอกว่า มาจากตลาด เราถามต่อว่า จะเอาไปทำอะไร พี่แกบอกว่า จะเอาไปดอง ดองกินเอง ไม่ได้เอาไปดองขาย ชายหาดแม่รำพึง บางสะพาน แม้จะไม่สวยเท่ากับหาดแม่รำพึง จังหวัดระยอง แต่ก็มีความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติและเรายังได้พบเห็นวิถีชีวิตอันเรียบง่ายของชาวประมงพื้นบ้าน และผู้คนที่นี่ เราเดินต่อไปไปข้างหน้าเรื่อย ๆ ซากต้นมะพร้าวที่เอนลงทะเลขวางทาง ทำให้ต้องสนใจดูมันอย่างละเอียด มันเป็นบ้านของเพรียง หอย และปูลม ช่างสวยงามและน่าอัศจรรย์ในความคิดของเรา ถัดมา พบชายชาวประมงกำลังหิ้วแกลลอนน้ำมันผ่านหน้าเรา เดินลงทะเลไปที่เรือลำเล็กที่จอดลอยอยู่ เราซักถามว่า จะออกทะเลเหรอคะ แกตอบว่า ครับ ไปได๋ปลาหมึก ออกเย็น ๆ ต้องอยู่ในเรือทั้งคืน กลับมาอีกทีตอนเช้า กำลังรอเมียมาลงเรือ...แกตอบพลางยิ้มเหนียมอาย วันรุ่งขึ้น เรารีบตื่นแต่เช้า เพื่อไปรอเรือประมงเข้าฝั่ง ที่สะพานปลา ได้ปูม้าสดมาประมาณ 5 กิโลกรัม โชคดีที่มีกระทะไฟฟ้าและอุปกรณ์ปิคนิคติดรถมาด้วย การท่องเที่ยวคนเดียว คราวนี้ไม่เดียวดายอย่างที่กังวลเลยแฮะ...