เริ่มต้นการเดินทางที่ไร้เป้าหมายของผมในครั้งนี้ จากคนที่มีความฝันที่อยากไปเที่ยวทั่วไทย แต่เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดโควิด-19 ทำให้การทำตามฝันของผมนั้นยากลำบากยิ่งขึ้น แต่มันก็ไม่เกินความพยายามของชายคนนึงที่อยากไปเที่ยว จึงเริ่มออกเดินทางอีกครั้งหลังจากการแพร่ระบาดเริ่มบรรเทาลง และในครั้งนี้เป็นการเดินทางที่ไร้เป้าหมาย ตื่นเช้าขึ้นมาวันที่ฟ้าสดใส ผมก็เตรียมตัวออกเดินทางกับรถมอเตอร์ไซต์คู่ใจและกล้องฟิล์มตัวโปรด1ตัวติดตัวไปด้วย เพื่อที่จะเดินทางไปยังสถานีรถไฟหาดใหญ่ โดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปยังที่ใด เมื่อไปถึงยังสถานีรถไฟ ทุกอย่างดูเคว้งคว้างไปหมด ผมอยู่ตัวคนเดียวพร้อมกับความว่างเปล่าในหัวที่ไม่รู้จะเดินทางไปไหน.. และแล้วผมก็หันไปเห็นป้ายที่สถานีรถไฟว่าอีก1ชั่วโมงจะมีรถไฟที่จะเดินทางไปยังจังหวัดพัทลุง ด้วยความว่างเปล่านั้น ไม่รอช้าที่จะตัดสินใจ รีบไปจองตั๋วเพื่อออกเดินทางไปยังจังหวัดพัทลุง ไม่นานรถไฟขบวนที่ผมรอก็มาถึงการเดินทางในครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งอื่นๆที่ผมเคยใช้บริการรถไฟมา ปกติคนจะใช้บริการรถไฟเป็นจำนวนมากและค่อนข้างแอร์อัดแต่ครั้งนี้คนใช้บริการค่อนข้างน้อยเพราะเป็นช่วงการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19ทำให้คนเดินทางยังไม่มากนัก และการใช้บริการครั้งนี้ก็เป็นในรูปแบบNew normal การนั่งรถไฟแบบSocial distancingมีการเว้นระยะห่างระหว่างกัน ผมใช้เวลาประมาณ2ชั่วโมงก็เดินทางมาถึงสถานีรถไฟพัทลุง และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางที่ไร้เป้าหมายของผมในครั้งนี้ ผมอยู่ตัวคนเดียวที่สถานีรถไฟ โดยไร้เป้าหมายว่าจะไปไหนต่อ ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ที่สถานีรถไฟ และแล้วผมก็เริ่มออกเดินทางไปรอบๆสถานีรถไฟเพื่อชมบรรยากาศโดยรอบ ก็ได้ไปพบกับสตรีทอาร์ทของเมืองพัทลุง ที่ถูกวาดไว้อย่างสวยงามตรงฝาผนัง ที่อยู่ใกล้ๆกับสถานีรถไฟ สะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิตของผู้คนเมืองพัทลุง ผมได้ออกเดินทางต่อไปเรื่อยๆที่ไร้เป้าหมายในครั้งนี้ เดินชมบรรยากาศวิถีชีวิตของคนจังหวัดพัทลุงที่มีความเรียบง่ายและไม่วุ่นวาย แต่ผมก็ไม่สามารถไปไหนได้ไกลมากนัก เพราะอีก1ชั่วโมง ผมต้องเดินทางกลับสงขลาแล้ว เนื่องจากมีรถไฟขบวนเดียวเท่านั้นที่ผมสามารถกลับได้ ทำให้ผมใช้เวลาในการเที่ยวจังหวัดพัทลุงในครั้งนี้ได้ไม่นาน ผมก็ต้องรีบเดินทางกลับจังหวัดสงขลาสะแล้ว.. การเดินทางครั้งนี้มันอาจจะดูน่าเบื่อสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับคนที่ชอบออกไปเที่ยวชอบเดินทางสำหรับผมแล้ว มันสนุกมาก ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างในการเดินทางในครั้งนี้ ทำให้ผมได้เห็นรอยยิ้มของผู้คนตลอดการเดินทาง และไม่ลืมที่จะเก็บเรื่องราวความทรงจำในครั้งนี้ไว้ตลอดไป