เอาล่ะ! ในฐานะที่เราเคยเป็นเด็กนาฏศิลป์ เราจะมากู้เอกราชให้พวกคุณเอง 555+ ถือสะว่าเรามาแนะนำน้องๆล่ะกัน ตัวพี่ก่อนจะเข้าชมรมนาฏศิลป์พี่ไม่มีพื้นฐานหรือเคยเรียนที่ไหนมาก่อนและก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มาอยู่ชมรมรำนาฏศิลป์ด้วยซ้ำ แต่พี่พึ่งมาเรียนตอน มัธยมต้น ผู้ใหญ่หลายๆคนก็บอกพี่ว่า มาหัดรำตอนนี้จะไปทันได้ยังไง? ต้องฝึกตั้งแต่เด็กสิ มาดัดตัวตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก(ตอนนี้ผู้ใหญ่ที่พูดอยู่ไหนกันหมดแล้วจ๊ะ) ตอนนั้นพี่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองชอบมันมากขนาดไหนปัจจุบันพี่ก็ยังไม่รู้ว่าพี่ชอบมันหรือป่าว แต่ความรู้สึกที่แน่นอนของพี่คือ... พี่ใจเต้นทุกครั้งที่ได้ขึ้นไปแสดง แล้วพี่ก็รู้สึกแบบนี้มาตลอด ไม่ว่าจะรำมากี่งาน พี่ก็ยังใจเต้นกับมันได้ตลอด น้องๆอาจจะยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองชอบอะไรลองไปเรื่อยๆนะคะเป็นความเห็นส่วนตัวของพี่เด้อ!! บางที่อาจจะไม่เหมือนกันนะคะ คำถาม? เด็กนาฏศิลป์ เจออะไรบ้างคะตื่นเช้าตรู่มาแต่งหน้า ซ้อมเป็นเดือน แสดง5นาทีต้องมีเรื่องเล่าจากรุ่นพี่หลอนๆมาแกล้งน้องๆรำผิดท่า!!!เครื่องประดับหล่นบนเวทีมีคนมาเฝ้าตอนซ้อมโดนวิจารณ์ ถึง บุคลิก นิสัย การพูด หน้าตากินข้าวกับรุ่นพี่ (ตอนแรกที่พี่เข้าชมรม นั่งเกรงเลยจ๊ะ)ไปไหนกับรุ่นพี่ ต้องโดนทำโทษเวลาซ้อมบ้างนิดหน่อย ตามประเพณี 555ชมรมพี่อาจารย์ใจดีมากค่ะ (มีตำส้มตำกันเที่ยงคืนด้วยนะจ๊ะ)แต่ละที่ก็จะไม่เหมือนกันนะคะ นี่เป็นส่วนที่พี่เคยเจอคำถาม? เด็กนาฏศิลป์ต้องรำเป็นตั้งแต่แรกเลยมั้ยคะไม่จำเป็นค่ะ ของแบบนี้ฝึกกันได้ ถ้าน้องไม่ได้มีพรสวรรค์ตั้งแต่แลก ก็ใช้พรแสวงนะคะ (สู้ๆ)คำถาม?เด็กนาฏศิลป์หน้าตารูปร่างต้องดีใช่มั้ยคะไม่จำเป็นค่ะ ขอแค่น้องรักมัน จะมีใครมาว่าหรือพูดถึงน้องก็ขอบคุณเขานะคะ555 ใครมันจะสมบูรณ์แบบไปทุกอย่าง เหมือนพี่จะไม่ได้หน้าตาดี หรือรูปร่างดีอะไรขนาดนั้น แต่พี่ก็ใช้พรแสวงทำทุกอย่างนะคะมิตรภาพ ของ ชมรม // เข้าไปตอนแรกก็จะทำอะไรไม่ถูกที่ถูกทางสะเท่าไหร่ แต่ไม่ต้องกังวลของแบบนี้ต้องใช้เวลา ไม่ถึงเดือนก็จะพร้อมแล้ว ตอนเข้าชมรมไปครั้งแรกพี่ยอมรับเลยว่า พี่มีบุคลิกที่ออกจะ...ชอบอยู่คนเดียวบ่อยๆ แต่พอมาอยู่ชมรมนี้พี่ก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ยิ่งไปกว่านั้นชมรมนี้เป็นคนสอนทักษะต่างๆให้พี่ โดนเฉพาะการเข้าสังคม การเคาระรุ่นพี่ อาจารย์ คือที่คิดกับความเป็นจริงคนละเรืองเลยตอนนั้น อาจารย์ที่สอนพี่ก็ใจดี แถมสวยอีก// อาจารย์ไม่เหมือนครูนาฏศิลป์ทั่วไป เขาจะแนะนำน้องๆไม่ใช่ฝึกกันโหดๆน่ะ พี่นึกว่าอาจารย์เป็นรุ่นพี่คนหนึ่งเลย เพราะอาจารย์พี่แกอารมณ์ดีมากเลย ส่วนรุ่นพี่นาฏศิลป์พี่คิดว่าจะโหดแบบที่พี่คิดเพราะพี่ก็ไม่เคยได้คุยกับรุ่นพี่สักเท่าไหร่ พี่คิดว่าเขาต้องเก่งๆแน่ๆ พี่กลัวว่าจะเป็นปัญหามั้ยน่ะ ปรากฎว่า ป่าวจ๊ะคอยแนะนำให้ตลอด บางทีก็มาเป็นเพื่อนเล่นในบางครั้งคุยกันแบบพี่น้องสบายๆ ในสายตาผู้ใหญ่ คิดยังไงกันน่ะเรียนนาฏศิลป์จะไปทำอะไรกินคำตอบ ก็รำไงคะ หรือ ไม่ใช่เนอะ เราเรียนมาเราก็ต้องเอาความสามารถที่เรียนมาใช้สิ ถามแปลกๆเสียเวลาป่าวๆ ไปเรียนอย่างอื่นๆที่มีประโยชน์ดีกว่ามั้ย ?? เรียนก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องคำตอบ คิดผิดไปแล้วนะคะ ในฐานะที่เคยเป็นเด็กนาฏศิลป์ เรื่องเรียนพี่ก็ไม่ได้ทิ้งน่ะจ๊ะ น้องๆต้องแบ่งเวลาเรียน เวลาทำการบ้าน ต้องบอกอาจารย์ทุกครั้งก่อนมาซ้อมรำ บางทีก็ต้องซ้อมในเวลาเรียน แต่ก็ต้องกลับมาทบทวนคอยถามอาจารย์ว่ามีงานอะไรบ้าง สอนอะไรบ้าง ซึ่งพี่ทำแบบนั้นด้วยตัวเองทุกอย่าง เกรดพี่ก็ไม่ได้แย่เลยน่ะ (3.80 ก็พอใช้ได้แล้วป่าว) น้องๆอยากรู้ว่าตัวเองชอบอะไร ทำอะไรได้บ้าง? ลองทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัด หรือสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ หรือไม่เคยทำดูนะคะ เพราะถ้าน้องทำแต่ที่น้องทำได้ น้องจะไม่รู้เลยน่ะ ว่าตัวเอง ทำอะไรได้อีก ถือว่าพลาดเลยเด้อ!! เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี