การแอบชอบคนหนึ่งๆ มันก็คือความสุข

สวัสดีผู้อ่านทุกๆท่าน วันนี้จะมาพูดถึงเรื่องการแอบชอบคนๆหนึ่ง คุณเคยแอบชอบใครไหมครับ? ไม่ว่าจะช่วงอายุไหน เราต่างก็มีคนที่ตัวเองชอบ มีคนที่ปลื้ม มีคนที่รู้สึกดีด้วยเวลาเจอเขาหรือพูดคุยเล่นกับเขา ยิ่งเวลาอยู่ใกล้ๆมันทำให้หัวใจเราพองโต ใจเต้นแรงสุดๆ หน้าแดงเพราะเขิน รู้สึกได้ว่าใจฟูมากๆ  เรามีความสุขมากทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆ ได้พูดคุย จริงไหมครับ? นักเขียนก็เคยรู้สึกชอบคนๆหนึ่ง ไม่ว่าจะตอนเรียนประถม มัธยม หรือมหาลัย มันทำให้เรารู้สึกมีความสุขมากๆ มีกำลังใจ มี passion ในการทำสิ่งต่างๆในทุกๆวัน  ยิ่งในวัยเรียนถ้าคนที่แอบชอบอยู่โรงเรียนเดียวกัน ในทุกๆเช้าที่เขามาถึงโรงเรียนจะชอบมานั่งที่โรงอาหารรอเวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ ส่วนเราก็รีบมาแต่เช้า มานั่งโต๊ะตรงข้ามเพื่อมาแอบมองเขา บางครั้งก็เผลอสบตากันด้วยความบังเอิญแต่เราก็รีบหันหน้าหนีไม่กล้าสบตาด้วยก็มันเขินนี่นา 555 เขินจนตัวเกรงทำไรไม่ถูก ส่วนในตอนกลางวันเราก็มักจะคอยมองหาเขาว่าไปซื้อข้าวร้านไหนในโรงอาหารหรือเขาชอบกินอะไร หรือเขาชอบเล่นกีฬาอะไร เราก็จะไปแอบดูเขาเล่น มันเป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ ที่ได้แอบดูเขาหรือวันกิจกรรมต่างๆที่โรงเรียนจัดขึ้น เช่น วัน Valentine's เอาดอกกุหลาบไปให้เขาสัก 1 ช่อ วันกีฬาสีที่เราแอบไปดูเขาแข่งกีฬา หรือวันเกิดเขา อาจจะมีของขวัญสักชิ้นที่ฝากเพื่อนไปให้เขาเพราะไม่กล้าไปให้เอง มันทำให้เรารู้สึกอยากไปโรงเรียนทุกวันเพื่อไปเจอเขา แล้วเราก็มีความสุข ส่วนในตอนเย็นก็คอยแอบดูเขาว่ากลับบ้านกี่โมง กลับช่วงเวลาไหน หรือกลับยังไง กลับกับใคร เราจะสังเกตเขาตลอดเหมือนเขาอยู่ในสายตา เหมือนดอกทานตะวันที่หันมองแต่พระอาทิตย์ไม่เคยหันไปทางอื่น แต่พอวันไหนไม่ได้เจอเขาก็จะรู้สึกคิดถึง สงสัยว่าเขาหายไปไหนหรือเป็นอะไรหรือป่าว รู้สึกเศร้าๆเหมือนดอกไม้ที่กำลังเหี่ยวเฉา ในขณะที่แอบชอบใครสักคนเหมือนตอนนั้นโลกที่เราอยู่มันกลายเป็นสีชมพู แล้วเราก็ไม่คาดหวังว่าจะได้เป็นแฟนไหม ขอแค่ได้แอบมองเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆมันก็เป็นความสุขแล้ว อีกอย่างนะครับถ้าจะให้ดีเราต้องรู้ด้วยนะครับว่าเขามีแฟนหรือป่าว เกิดเขามีแฟนขึ้นมาแล้วรู้ว่าเราชอบ อาจจะทำให้เกิดปัญหาขึ้นมาได้ ทางที่ดีเราไม่ควรชอบคนที่มีแฟนแล้ว การชอบก็มีหลายรูปแบบ ชอบแล้วอยากครอบครอง ชอบแล้วไม่อยากครอบครอง ก็มีอยู่เยอะ การชอบใครสักนั้นมันไม่ผิดเพราะมันเป็นความรู้สึกมันไม่มีขอบเขตหรือข้อจำกัดอะไรทั้งนั้น จะมีก็แต่ข้อจำกัดที่เราสร้างขึ้นมาเองสเปกที่ตัวเองกำหนดว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เราอาจจะชอบที่รูปลักษณ์ภายนอก แต่บางคนก็ชอบที่เขาเป็นเขาถึงแม้ว่าเขาจะไม่สวยเหมือนคนอื่น ไม่ร่ำรวยเหมือนคนอื่น แต่เขาก็มีความสบายใจ มีความจริงใจที่คนอื่นๆมีให้เราไม่ได้ อย่างตัวของนักเขียนเองเมื่อก่อนตอนเด็กๆเคยตั้งสเปกไว้ว่าอยากได้แฟนหน้าตาแบบนู้นแบบนี้ อยากได้แฟนรวยๆ แต่พอเราโตขึ้นเข้าใจความรักมากขึ้น สิ่งที่เราคิดไว้ตอนเด็กก็ถูกเปลี่ยนไป ว่ารูปลักษณ์ภายนอกมันไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญก็คือตัวตนของเขาจริงๆที่ออกมาจากข้างใน มันมีเสน่ห์กว่าเยอะ เราอาจจะชอบคนหนึ่งๆเพราะทัศนคติของเขาที่มีLifestyleคล้ายคลึงกับเรา เราอาจจะชอบเพราะเขาทำให้เรามีความสุขในตอนที่อยู่ด้วยกัน เขาทำให้เราสบายใจต่างฝ่ายต่าง Support ซึ่งกันและกัน มันเป็นความธรรมดาที่หาจากคนอื่นไม่ได้ การที่เราพบเจอคนๆนึงมันอาจจะเป็นชะตาชีวิตของเราที่ถูกกำหนดมาแล้วว่า มีพบเจอ สร้างความสัมพันธ์ แล้วก็แยกย้ายกันไปเราอาจจะสมหวังบ้างผิดหวังบ้างก็คือธรรมชาติของคนเรา ก็เป็นเรื่องเล่าของตัวนักเขียนเอง ที่อยากเล่าให้ฟังว่าการแอบชอบมันคือความสุขอย่างนึง นึกถึงตอนนั้นก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ว่ามีความสุขแค่ไหน แต่ถ้าแอบชอบแล้วไม่สบายใจเราก็ไม่ควรเอาตัวเองไปอยู่จุดๆนั้น เราควรถอยถ้ารู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว มันอาจจะยาก แต่เชื่อเถอะครับว่าเราทำได้ เราอาจจะต้องทำบางสิ่งและเสียบางสิ่งเพื่อชีวิตที่ดีกว่า ก็ขอฝากไว้หนึ่งอย่างแอบชอบได้ต้องมีสติด้วย อย่ามัวแต่หลงจนลืมตาไม่ขึ้นนะครับระวังจะเจ็บไม่รู้ตัว นักเขียนก็มาแชร์ประสบการณ์ของตัวเองที่เคยเป็นมาตอนเรียนมัธยม ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย #ความรัก