ขี้เล่น กอด โวยวาย “จุ๋ย “ เจ้าสุนัขรับแขก

       ทักทายทุกคน ไม่เคยเห่าใคร ถ้าหากเป็นคนที่คิดร้ายก็คงจะพาเดินเข้าบ้าน  แรกเจอดีใจหนักมากทั้งกระโดดเกาะ กอดขาไว้จนเดินไม่ได้ ส่งเสียงร้องโวยวายดีใจออกนอกหน้า เดินไปเดินมาตามตลอด ใจดีที่สุดในทุกตัว หน้าตลกวิ่งหลบเส้นทางของศัตรูได้แม่นยำ ถ้าถึงทีต้องต่อสู้ก็จะสู้ตาย แกล้งนอนนิ่งทำเป็นไม่หายใจไปเลย 

ฉลาดแกมโกง ไม่เคยโมโหใคร มีแต่ทำให้เจ้าของโมโหเพราะการต้อนรับที่มากเกินไปจนทำให้เกิดความรำคาญ ไม่ว่าใครหน้าไหนจะเข้าไปในนาต้อนรับทั้งหมด ไม่มีเสียงเห่ามีแต่เสียงดีใจ ต้อนรับทุกคนที่เดินทางมาที่นา เวลาที่ดีใจ ดีใจสุดฤทธิ์มากกระโดดเลียปาก เกาะสองขากอดเอว กระโดดเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงจนรำคาญ ขึ้นเสียงจึงทำให้หยุด แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราเดินก็จะเริ่มวิ่งมากระโดดใส่อีกรอบ 

นิสัยของลูกมักจะไม่แตกต่างจากแม่มากนัก สิ่งนี้มีความเป็นไปได้สูง เพราะเห็นเป็นที่ประจักษ์ ถ้าแม่คางรองเท้า ลูกจะดำเนินรอยตามอย่างแน่นอน แม้แต่การเห่าของแม่ ถ้าหากว่าแม่นั้นไม่ชอบเห่า ไม่โหดพอลูกคลอดออกมาจะไม่ค่อยโหดเหมือนกับแม่ 

ความเปลี่ยนแปลงเมื่อโตขึ้น 

  ความเปลี่ยนแปลงของสุนัขนั้น จะเริ่มสีเข้มเมื่อโตขึ้น ก่อนอื่นนั้นเริ่มตั้งแต่ หัวถ้าหากว่าหัวเป็นสีส้มอ่อน ไม่นานประมาณสองเดือนก็จะเปลี่ยนเป็นสีส้มเข้มจนกลายเป็นสีน้ำตาลในเวลาต่อมา แต่ถ้าหากว่าสุนัขนั้นสีเข้มอยู่แล้ว โตขึ้นจะสีไม่ค่อยเปลี่ยนอย่างเช่นสีดำ แต่หลังจากนั้นจะมีสีขาวเกิดแทรกขึ้นมาอีกระหว่างเส้นสีดำ ปะปนกันแต่ไม่เยอะ

เรามารู้จักสุนัขตัวนี้กัน 

สุนัขตัวนี้มีชื่อว่า จุ๋ย เป็นสุนัขเพศเมียที่ขี้เล่น เล่นกับทุกคนโดยเฉพาะเด็กๆ จุนจะเดินเข้าไปกระโดดเลียถ้าเด็กตัวเล็กคือแทบจะเหยียบได้เลย เพราะความที่ขี้เล่นจนเคยตัว บางครั้งกับผู้ใหญ่จุ๋ยก็จะวิ่งกระโดดใส่จนต้องถอยเหมือนกัน สาเหตุที่ชื่อจุ๋ย ไม่มีอะไรซับซ้อน ด้วยความที่เจ้าของนั้นต้องการ ชื่อที่ขึ้นต้นด้วย จ  จึงเป็นที่มาของจุ๋ย จุ๋ยเองเป็นสุนัขบางแก้วพันธุ์ผสม ซึ่งแม่นั้นคือโกเดน ผสมกับหมาไทย หมาบางแก้ว และอีกหลายๆ ตัว เพราะด้วยความที่แม่ของจุ๋ยนั้นเป็นสุนัขสวยประจำซอย เวลาที่มีความรักจึงมีรักกับสุนัขจำนวนมากกว่าหนึ่งตัว เรียกได้ว่าเนื้อหอมสุดๆ 

แม่ของจุ๋ย

แม่ของจุ๋ยนั้นมีลักษณะคล้ายกับลูก แต่จะตัวใหญ่กว่าเล็กน้อย สีจะอ่อนกว่า  ซึ่งลูกของเธอนั้นเวลาที่คลอดมักจะไม่เหลือเพียงพอกับความต้องการของคนที่อยากเลี้ยง ซึ่งเธอคลอดลูกแต่ละคอกนั้น จำนวนลูกประมาณ 10 ตัวอย่างน้อย แต่มีคนจับจองตั้งแต่ยังไม่ลืมตา ซึ่งเธอมีลูกจะไม่ค่อยชอบนอนให้ลูกดื่มนม จะหาเที่ยวเล่นจนลูกร้องหิวเจ้าของต้องตามหาและอุ้มกลับไปให้นมลูก แม่หลั่นล้ามาก แต่ก่อนท้องแม่ชอบคาบรองเท้า พอมีลูกแม่ก็จะชอบคาบลูกเดินไปเดินมาแก้เหงา

 ตอนแยกแม่ลูกใหม่ๆ

หลังจากที่ทุกคนมารับลูกไปทั้งหมด เหลือเพียงจุ๋ย เจ้าของเลยอุ้มจุ๋ยมาให้ที่บ้าน ด้วยความที่ทานนมคนเดียวจึงทำให้จุ๋ยนั้นตัวอ้วนเพราะทานนมกับแม่ตัวเดียว แต่ด้วยความรักลูก แม่ของเธอจึงตามมาให้นมที่บ้าน มานอนด้วยที่บ้านอยู่กับลูก คงเพราะคิดถึงลูกของตนที่หายไปทีละตัวสองตัว  จนไม่เหลือ ลูกตัวสุดท้ายจึงตามมาหาซึ่งลูกก็มีความจำในกลิ่นของแม่ พอแม่เดินเข้ามาใกล้ก็วิ่งดื่มนมเลยทันที

ไปไหนไปด้วย ติดตามไม่คลาดสายตา 

เจ้าสุนัขผู้ขยัน ขยันทุกอย่างไม่ว่าจะขยันวิ่ง ขยันเที่ยวเล่น ขยันเดินไปจนถึงขยันนอนเฝ้า ไม่ว่าเจ้าของจะเดินไปไหน หรืออยู่ที่ไหนจุ๋ยนั้นจะเดินตามตลอดไม่เคยพลาด ยิ่งตอนที่ทำนาจุ๋ยเองลงไปนอนแช่น้ำอยู่ด้วย จนบางครั้งต้องใช้เชือกล่ามไว้  ตอนกลางคืนจุ๋ยก็จะรอจนกว่าเจ้าของจะกลับบ้านถึงนอน ถ้ายังไม่กลับจะเดินและมายืนส่องดูตลอด

อาหารไม่ค่อยชอบ กินข้าววันละมื้อ

สุนัขที่ทานง่าย อยู่ง่าย วันไหนเจ้าของลืมให้อาหารจุ๋ยก็ไม่ได้สนใจ เพราะยังไงหากินอย่างอื่นได้รอบทุ่งนามีอาหารพร้อม หิวก็วิ่งไปหาหนูหาปลากิน ตอนเย็นเจ้าของจะมาให้อาหารแบบจัดเต็มคืออร่อย เพราะอาหารดีหอมไก่ย่างบ้าง หมูย่าง หรือบางทีน้ำต้มเปื่อย ซึ่งจุ๋ยเองเป็นสุนัขที่ค่อนข้างเลือกอาหาร 

นอนขดเป็นวงกลม

ด้วยความที่จุ๋ยเป็นสุนัขที่ชอบความสะอาด ไม่เคยลงน้ำลอยเล่นในสระ แต่จะต้องเป็นสระที่สะอาดเท่านั้น เวลาที่ลงสระน้ำเสร็จก็จะมานอนเลียทำความสะอาดตัวให้แห้ง บางครั้งก็อาบแดด ซึ่งจุ๋ยนั้นชอบนอนอาบแดดเหมือนแม่ และลักษณะการนอนคือชอบนอนแบะขาหลังทั้งสองข้าง ซึ่งเป็นท่าที่มองแล้วสลายสุด

เห่าไม่เคย พนักงานต้อนรับอย่างเดียว

การเลี้ยงสุนัขก็เป็นประเด็นหนึ่งที่ทำให้สุนัขโหดหรือใจดี ถ้าเจ้าของเลี้ยงแบบสอนให้โหด ชอบการต่อสู้ สุนัขก็จะมีลักษณะนิสัยเป็นแบบนั้น แต่ถ้าหากเราสอนแบบรักและไม่ว่าไม่ด่า สุนัขก็จะไม่โหดขี้เล่น เพราะเจ้าของชอบเล่นด้วย เพราะเช่นนั้นเมื่อใครมาที่ที่จุ๋ยนั้นอยู่ จะได้รับการต้อนรับอย่างดีเสมอ ไม่เห่า มีแต่กระโดดกอดและเสียงร้องโวยวายดีใจเป็นอย่างมาก

เพื่อนสุดที่รักของเธอ

อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนโต เห็นตั้งแต่แรกคลอด เล่นด้วยกันมีไล่กัดกันบ้าง เตะบ้างแต่สุดท้ายก็ยังรักกัน เจ้าสุนัขมีวัวเป็นเพื่อน ในตอนเช้าจะวิ่งไปส่งเพื่อนกินหญ้า ไปพากินน้ำ ในส่วนของตอนเย็นจะวิ่งไล่ต้อนกลับคอก ซึ่งเพื่อนที่ว่ามานั้นคือวัว ซึ่งเป็นวัวเพศผู้สองตัวและเพศเมียหนึ่งตัว 

เฝ้าทุกเวลา และแอบพาหนีไปเล่นนอกคอกวัว 

เพื่อนกินหญ้าส่วนตัวเองนั้นกินข้าว เวลาที่ไม่ค่อยหิวแล้วเจ้าของเอาข้าวมาให้ จุ๋ยจะวิ่งมาที่นอนของเพื่อนแล้วจากนั้นก็จะใช้เท้ากวาดดินเพื่อกลบอาหาร เพราะถ้าหากกลบไว้ด้านนอก ส่วนมากจะไม่ค่อยเหลือ เพราะว่าจะโดนเจ้าสองเท้าพาลูกๆเขี่ยกินจนหมดเกลี้ยง ทางนี้จึงเป็นทางเดียวที่จะทำให้อาหารที่ฝังดินไว้เหลือรอดเอาไว้เวลาที่หิว  ความฉลาดของจุ๋ยจึงนำไปฝากเพื่อน ซึ่งเพื่อนของเธอมีอยู่ด้วยกันสามตัว มีจันทร์แรม  สมศักดิ์ และเจอาร์ จุ๋ยเองรักทั้งสามตัวมาก ขังอยู่คอกจะคอยเดินมาส่องดูเป็นระยะๆ

ชอบออกนอกสถานที่ รู้ทางลัดเพื่อตนเองปลอดภัย

     เมื่อไหร่ที่ได้ยินเสียงของรถ จุ๋ยจะวิ่งออกหน้าทันที  วิ่งอย่างรวดเร็ว แต่จะไม่วิ่งใกล้ จะวิ่งห่างเพราะกลัวว่าเจ้าถิ่นที่วิ่งไป จะวิ่งออกมาทำร้ายตน ซึ่งจุ๋ยเองรู้ว่าในบริเวณเส้นทางนี้มีสุนัขกี่ตัว และอยู่ตรงไหนบ้าง ถ้าหลีกเลี่ยงได้จุ๋ยก็จะหลีกห่าง แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่หลบไม่ได้เจอกับตัวพอดี จุ๋ยนั้นก็จะยอมไม่ต่อสู้ นอนลงอ้าขา เพราะเป็นเพศเมียจึงไม่ค่อยถูกทำร้าย สักพักเขาก็จะเดินหลบหนีไป จุ๋ยก็จะวิ่งต่อ

ไม่เกรงกลัวสิ่งใด

     ด้วยความที่อยู่กับสุนัขเพศผู้มาตั้งแต่เด็ก มีเจ้าลุงหมีที่คอยห่วงใย ป้องกันไม่ให้ใครมาทำร้ายน้อง จุ๋ยจึงปลอดภัยจากสุนัขรอบข้างเพราะด้วยความกลัวเจ้าลุงหมี แต่สิ่งที่ลุงหมีนั้นสองจุ๋ยคือ การล่าหนูและล่างู  การหาอาหารที่หาได้ง่าย และไม่แย่งอาหารมนุษย์ แต่บางครั้งถ้าได้งูและหนูตัวใหญ่ มนุษย์ก็จะแย่งไปทำอาหารเอง หรือบางทีไม่ค่อยหิวจุ๋ยก็จะคาบมาให้เจ้าของ 

สุนัขที่เห่าเมื่อจำเป็น 

ใครก็บอกว่าจุ๋ยนั้นเป็นสุนัขรับแขกไม่ค่อยเห่า หรือตั้งแต่เด็กไม่เคยเห่าเลยสักครั้ง จนข้างๆบ้านบอกว่าเห่าไม่เป็น แต่วันหนึ่งก็ได้ยินเสียงของจุ๋ยเพราะเธอนั้นเห่าเจ้างูตัวใหญ่ที่เข้ามาในที่นอนของจุ๋ยและนอนขดอยู่อย่างนั้นเมื่อจุ๋ยมาพบ เธอถึงกับตกใจ และเห่าออกมาอย่างเสียงดังเจ้าของถึงกับมองหน้ากัน เพราะคิดมาตลอดว่าจุ๋ยเห่าไม่เป็น ซึ่งตั้งแต่เลี้ยงมาสามารถนับได้ว่าเห่ากี่ครั้ง

สุนัขซื่อสัตย์และหวงเถียง

หวงสถานที่ที่ตนเองเคยอยู่เคยนอน ที่นอนของจุ๋ยในตอนกลางวันนั่นคือบันได นอนเฝ้าบันได คอยไล่ไก่ที่จะขึ้นไปนอนบนเถียงนา 

ทักทายด้วยการสวัสดี 

จุ๋ยนั้นสามารถทำตามคำสั่งได้ และเป็นสุนัขที่มารยาทดี ทุกครั้งที่เห็นเจ้าของเดินมาหา จุ๋ยจะลุกขึ้นและทำท่าสวัสดี ด้วยการยื่นขาหน้าออกไปทั้งสองข้าง และโยกตัวไปมา แต่ถ้าหากว่าเรานั้นไม่สนใจ ก็จะทำอยู่อย่างนั้นกลับไปกลับมา จนพอใจ และก็จะนั่งรอให้เรานั้นเล่นด้วย เป็นสุนัขที่ไม่ค่อยเก็บอารมณ์เวลาดีใจ และไม่รู้ว่าเราโกรธหรือเล็บมาโดนเจ้าของจนเจ็บ 

  สุนัขทุกตัวมีความซื่อสัตย์กับเจ้าของและรักเจ้าของเป็นที่สุด เพราะอะไรสิ่งแรกน่าจะเพราะอาหารที่เราให้ สำนึกในบุญคุณ ซึ่งต่อมานั้นคือในชีวิตของสุนัขแต่ละตัว ไม่มีใครที่จะรักเขานอกจากเจ้าของ  อาจจะบอกว่ามีคนรัก ใช่ แต่เขาจะรักได้ไม่นาน เพียงชั่วเวลาหลังจากนั้นเขาไม่ได้มาหา หรือนำอาหารมาให้แต่อย่างใด มีเพียงเจ้าของเท่านั้นที่คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง จนกว่าจะถึงวาระสุดท้าย การเลี้ยงสุนัขจึงมีมากมายทั่วไปในสังคม แม้ว่าอายุของสุนัขจะไม่ค่อยยืนยาว แต่ช่วงเวลาเพียงน้อยนิดก็อยู่ในความทรงจำของเจ้าของไม่รู้ลืม

   ภาพถ่ายทั้งหมดเป็นของผู้เขียน (อุ้งเท้าแมว)

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !