ความน่ากลัว ในรั้วมหาวิทยาลัย

          หลายคนอาจมองว่าการใช้ชีวิตมหาวิทยาลัยเป็นชีวิตที่สวยหรู ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่เรียนไปพอเสร็จ ๆ ก็จบ แค่นี้สบายจะตาย แต่มันไม่ใช่แบบที่คุณคิดหรอกครับ เพราะการเรียนมหาวิทยาลัย ไม่ได้สบายอย่างที่คุณคิดไว้เลย ด้วยงานที่หนัก กิจกรรมที่เยอะ ไหนจะการเข้าสังคมอีก ผมเชื่อว่าหลายคนคงมีปัญหาเช่นเดียวกับผม ผมจึงอยากนำปัญหานี้มาถ่ายทอดให้ได้ฟัง ในฉบับของผมเอง เพราะการใช้ชีวิตของการเป็นนักศึกษาไม่ได้ง่ายเลย ถ้าเทียบกับตอนเป็นนักเรียนธรรมดา ถึงจะเรียนวันละ 7-8 คาบ หนักกว่ามหาวิทยาลัยอีก แต่การใช้ชีวิตมันต่างกันมาก ๆ การเรียนในช่วงมัธยม ก็แค่เรียนแล้วเสร็จ แล้วกลับบ้าน ไม่ได้คิดอะไรมาก ได้นอนพักสบาย ๆ อยู่บ้าน ผมก็พึ่งผ่านช่วงมัธยมอยู่หมาด ๆ ตอนนี้ก็อยู่ช่วงปีหนึ่ง ซึ่งการใช้ชีวิตมันแตกต่างกันมาก ราวฟ้ากับเหว หรือ เหวกับเหวที่ลึกว่า ... แต่มันก็ไม่โหดร้ายขนาดนั้นหรอก มันก็ยังเจอเรื่องที่ดี ๆ อยู่มากเช่นกัน เดี๋ยวผมจะมาเล่าให้ทุกคนฟังนะครับ 

เครดิตภาพ : pixabay.com

อันตรายและอยู่ไกลบ้าน ผมเรียนอยู่ที่ต่างจังหวัดครับ มีระยะห่างจากบ้านประมาณ 100 กิโลเมตร ถ้าเดินทางก็ประมาณ 2 ชั่วโมง ผมมาเรียนไกลบ้านมาก ๆ ครับ มาเรียนทีแรกก็ไม่มีเพื่อนสนิทเลย เวลาป่วยหรืออะไรก็จะลำบากนิดหน่อย ต้องหาข้อมูลเอง ต้องเดินทางไปที่ต่าง ๆ เองคนเดียว แต่ดีที่ผมยังมีเพื่อนสนิท และการมาอยู่แบบนี้ในต่างจังหวัด อันตรายมาก ๆ ผมจะถูกหลอกอยู่หลายครั้ง มันจะมีสถานที่แห่งหนึ่งที่มีคนขอทานเยอะมาก ในวันนั้นผมไปทานข้าวที่นั่นคนเดียว  ก็มีขอทานมาขอรับบริจาคผม โดยอ้างว่า หนีออกจากบ้าน เพราะลูกไม่ดูแล จึงทำให้ไม่มีเงินกินข้าว ต้องอดอาหาร มาขอเงินเพื่อไปซื้ออาหาร แต่รู้ไหมครับว่า เขาเป็นขอทานมาหลอกขอเงินเรา ถ้าจะซื้ออาหารให้เขา หรือน้ำดื่มให้เขา เขาจะไม่รับเลย รับแค่เงินอย่างเดียว ผมได้ไปถามเพื่อนของผม เพื่อนของผมก็บอกว่า แบบนี้แหละ มีอีกเยอะมากที่ขอทานแบบนี้มาขอเงิน ผมลองคิดเล่น ๆ ว่า ถ้าวันนั้นผมเจอโจร ตอนนั้นผมจะเป็นอย่างไร มันอันตรายมาก ๆ ที่ต้องไปอยู่ในสถานที่ที่ไกลบ้านคนเดียว โดยไม่มีญาติสนิทอะไรเลย จากประสบการณ์นี้ที่ผมเคยเจอ ทำให้ผมไม่กลัวอะไรง่าย ๆ ครับ เพราะ เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวดูบ้าง แต่ก็ต้องทนกับความเหงาอยู่ลำพัง

เครดิตภาพ : pixabay.com

ค่าใช้จ่ายไม่เพียงพอ ผมเชื่อว่าต้องมีหลายคนแน่ ๆ ที่ค่าใช้จ่ายไม่เพียงพอ ผมก็คนหนึ่ง เพราะไม่อยากขอเงินแม่มาก และผมต้องประหยัดสุด ๆ เรามาเรียนแบบนี้ ต้องมีค่าใช้จ่ายที่เยอะมาก ๆ เพราะต้องทานอาหาร 3 มื้อ เช้า กลางวัน และเย็น ค่าอุปกรณ์อื่น ๆ ค่าใช้จ่ายอื่น ๆ อีก ซึ่งเยอะมาก ๆ บางวันผมต้องอดอาหาร และต้องประหยัดมาก ๆ จึงต้องหารายได้เสริม แต่ได้อย่าง ก็ต้องเสียอย่างครับ ผมเคยเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งเลิกงานดึกมาก ๆ ทำให้ผมต้องตื่นสาย และไปเรียนไม่ทัน บางครั้งผมก็จะหลับในห้องเรียน ทำให้ไม่คุ้มมาก ๆ เลย ที่ต้องหาเงิน แล้วทำให้การเรียนแย่ลง จึงต้องประหยัดมาก ๆ ด้วยความที่ผมกิเลสเยอะมาก ๆ อยากได้ของที่ไม่จำเป็นต้อง จึงต้องเก็บเงินเป็นเวลานาน ถึงจะได้สิ่งของต่าง ๆ ไหนจะค่าอุปกรณ์การเรียนต่าง ๆ อีก ยิ่งค่าแบบฝึกหัด หรือค่าหนังสือ แพงมาก ๆ บางวิชา 200-300 บาท ก็ต้องจ่าย เพราะมันสำคัญ ทำให้ผมหมดเงินใช้ โดยปกติก็ขอเงินแม่เยอะอยู่แล้ว ไม่อยากขอท่านอีก จึงต้องใช้เงินตัวเอง 

เครดิตภาพ : pixabay.com

ไม่ค่อยมีเวลาได้ทำอย่างอื่น อีกความน่ากลัวหนึ่งที่ผมเจอ เนื่องด้วยมหาวิทยาลัยของผมกิจกรรมเยอะมาก ๆโดยเฉพาะช่วงปีหนึ่ง ที่ต้องมีกิจกรรมบังคับ ให้เราไปเข้าร่วมเสมอ ไหนจะค่ายอีก แทบไม่มีเวลาได้หยุดในวันเสาร์ - อาทิตย์ ต้องทำกิจกรรมตลอด ไหนจะงานที่เยอะอีก บางครั้งมันก็ทำให้ผมอยากกลับบ้านมาก ๆ ผมเคยคิดถึงแม่จนร้องไห้ เพราะไม่มีเวลาได้กลับบ้าน แม่ไม่เคยโทรหาผมเลย เพราะท่านกลัวว่าจะรบกวนผม การมาเรียนในมหาวิทยาลัยมันน่ากลัวมาก ๆ สำหรับผม เพราะมันอยู่ห่างไกลครอบครัว และไม่ค่อยมีเวลาได้กลับบ้าน 

        นี้คือประสบการณ์ที่เคยเจอในชีวิตมหาวิทยาลัยของผม บางคนอาจจะเจอมาหนักกว่าผมด้วยซ้ำ แต่นั่นก็เป็นประสบการณ์ เป็นรสชาติของชีวิตครับ ผมเชื่อว่ามีประสบการณ์เยอะ ๆ มันดี มันจะเป็นเครื่องเตือนใจให้เรา ไม่ทำผิดพลาด และนำสิ่งที่เจอมาพัฒนา ปรับปรุงตัวเองให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป เรามาเรียนในมหาวิทยาลัย เหมือนเราได้มาใช้ชีวิตจริง ถ้าอ่อนแอก็แพ้ไปครับ แต่ถ้าผ่านไปได้ ผมเชื่อว่าจะเป็นคนแกร่งคนหนึ่งเลยทีเดียว ถ้าเหนื่อยก็กลับบ้านนะครับ ไปเอากำลังใจจากที่บ้าน ถ้ามีแรงค่อยกลับไปสู้ต่อใหม่ ผมขอเป็นกำลังใจให้คนเรียนไกลบ้านทุกคนนะครับ 

บทความโดย : hitERlist เจ้าของบทความ

ขอขอบคุณรูปภาพหน้าปก : pixabay.com