คิดถึง....บ้านริมคลอง

บ้านของฉันเป็นบ้านไม้ยกพื้น หลังคามุงกระเบื้องสีเขียว อยู่ริมคลองที่แยกจากคลองดำเนินสะดวก  ในเขตอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร หน้าบ้านมีท่าน้ำไว้ใช้อาบน้ำ ซักผ้า นั่งเล่น หรือใส่บาตรยามเช้า ตลอดแนวตลิ่งหน้าบ้านแม่ปลูกต้นพุทธรักษาสารพัดสีไว้กันตลิ่งพังจากคลื่นของเรือที่วิ่งน้ำกระจายผ่านไปมา ถัดจากแนวพุทธรักษาเป็นแปลงดอกบานชื่น ดอกดาวกระจายสีสดใส จากท่าน้ำริมคลองแม่ใช้กะลามะพร้าวคว่ำเป็นทางเดินไปถึงบันไดหน้าบ้าน  บ้านริมคลองในวัยเด็กยังเด่นชัดทั้งสีสันและความรู้สึกอบอุ่นเสมอมา  

ชีวิตของคนริมคลองละแวกบ้านฉัน ใช้ชีวิตอยู่กับน้ำในลำคลองตั้งแต่ตื่นจนถึงเข้านอนก็ว่าได้  บ้านทุกหลังปลูกหันหน้าไปทางคลองหน้าบ้าน  น้ำในคลองใสสะอาด….พวกเราใช้น้ำล้างหน้า  อาบน้ำ ซักผ้าหรือแม้แต่หุงหาอาหาร จะไปไหนมาไหน…พวกเราใช้เรือพายหรือเรือเครื่องเดินทางไปมาหาสู่กัน ทุกบ้านมีเรือเครื่องหรือเรือบดลำเล็กผูกไว้กับเสาร์ในอู่เรือ   ถ้าจะไปไหนไกล ๆ ชาวบ้านจะใช้เรือเครื่องส่วนตัวหรือเรือหางยาวที่วิ่งบริการอยู่ในคลองดำเนินสะดวก  บ้านฉันห่างจากตัวอำเภอบ้านแพ้วประมาณสิบกิโลเมตรใช้เวลานั่งเรือประมาณยี่สิบนาที  ที่ตัวอำเภอนี่แหละ ฉันถึงจะมีโอกาสเห็นถนนและรถยนต์  

 ฉันชอบเทศกาลงานวัดต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นทำบุญสงกรานต์  ทำบุญเข้าพรรษาหรือออกพรรษา ชีวิตริมคลองมีชีวิตชีวา  ก่อนถึงวันงานพวกชาวบ้านจะช่วยกันทำความสะอาดลำคลอง ด้วยการเก็บพวกผักตบชวา  ตัดกอลำเจียกที่ขึ้นรกรุงรัง แล้วจัดการโยนขึ้นไปบนฝั่ง  รวมทั้งการตัดกิ่งไม้ทียื่นมากรีดขวางทางสัญจรไปมา  ลำคลองโล่งสะอาดตา 

เมื่อถึงวันทำบุญที่วัด  ชาวบ้านแต่ละครอบครัวจะแต่งตัวสวยงาม  มีอาหารคาว หวานใส่สำรับลงเรือมุ่งหน้าไปทำบุญที่วัด ครอบครัวฉันจะไปทำบุญที่วัดเสมอ ๆ  มีพ่อเป็นนายท้ายเรือขับเรือให้ทุกครั้ง  บรรยากาศดูคึกคักมีสีสันด้วยเรือหางยาวที่มุ่งหน้าไปที่จอดที่ท่าน้ำหน้าวัด  ชาวบ้านขึ้นไปนั่งทำบุญบนศาลาวัด เมื่อเจอกันจะพูดคุยถามทุกข์สุขหรือเรื่องการทำมาหากินอย่างสนิทสนม เรียกว่า ….รู้จักกันทั้งศาลา   เมื่อพระขึ้นมาบนศาลาชาวบ้านจะร่วมกันฟังพระสวดมนต์ ถวายภัตาหารเพลและร่วมกันฟังเทศน์ บรรยากาศเก่า ๆ มีแต่ความจริงใจ คิดถึงทีไรมีรอยยิ้มทุกครั้ง 

ถึงแม้ปัจจุบันฉันยังไปทำบุญที่วัดเหมือนเดิม แต่บรรยากาศไม่เหมือนวันเก่า ๆ เพราะชาวบ้านไม่ใช้เรืออีกแล้ว  การแต่งตัวก็เปลี่ยนไป ผู้หญิงไม่ใส่ผ้าถุง สวมเสื้อลูกไม้เหมือนเมื่อก่อน แต่เปลี่ยนเป็นนุ่งกางเกงหรือใส่กระโปรง ผู้คนเต็มศาลาวัด….แต่ไม่รู้จักกันเหมือนเมื่อวันวาน     

 เวลาค่อยๆ ผ่านไปทีละวันทีละคืน….. ชีวิตเปลี่ยนไป….สภาพแวดล้อมเปลี่ยนรอบตัวเองเปลี่ยนไปอย่างมากมาย   จากเด็กผู้หญิงที่พายเรือบดลำเล็กไปโรงเรียน วันนี้ฉันเป็นสาวใหญ่วัยใกล้หกสิบที่ใช้ชีวิตสับสนวุ่นวายอยู่ในกรุงเทพ 

ฉันขับรถกลับบ้านริมคลองทุกอาทิตย์  พื้นที่แถบอำเภอบ้านแพ้วที่เคยมีแต่คลองชนิดที่หาถนนไม่เจอ ปัจจุบันมีถนนตัดผ่านมากมายหลายสาย จะไปไหนมาไหนไม่มีใครใช้ทางน้ำอีกแล้ว   ตัวอย่างคือพ่อของฉันเองจากอดีตนักซิ่งเรือประจำคลอง ที่เริ่มมาหัดขี่จักรยานตอนอายุใกล้ 60ปี หัดมอเตอร์ไซด์รวมทั้งหัดขับรถกระบะจนคล่อง….ต้องบอกว่าสุดยอดจริง ๆ ดูเหมือนแม่จะปรับตัวยากกว่าพ่อแต่ก็ยอมรับกับการเดินทางสะดวกสบายและรวดเร็วกว่าเมื่อก่อนมาก  แต่บางครั้งแม่ไม่ค่อยปลื้มกับถนนเท่าไหร่นัก แม่เคยบ่นให้ฉันว่า  “เดี๋ยวนี้….รถชนกันบ่อยจริง ๆ แถมขโมยแยะกว่าก่อนอีก”  ฟังแม่บ่น…ก็ไม่เถียงขึ้นเหมือนกัน   

ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้าน  ฉันชอบมานั่งที่ท่าน้ำหน้าบ้าน คิดถึงสมัยที่ตัวเองพายเรือไปโรงเรียน คิดถึงชีวิตริมคลองที่ผ่านมา ยังจำภาพที่เก่า ๆ ที่ดำผุดดำว่ายในคลองหน้าบ้าน หรือพายเรือแข่งกับเพื่อน ๆ อย่างสนุกสนาน ฉันยอมรับกับตัวเองว่า…..ถึงแม้ถนนหนทางจะทำให้ชีวิตประจำวันสะดวกสบายขึ้น  แต่ภาพวันเก่า ๆ  ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าใจกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปจากเดิม

ลำคลองหน้าบ้านไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว  จากที่เคยใช้เป็นเส้นทางสัญจรไปมา กลายเป็นแค่คลองส่งน้ำเพื่อการเกษตรที่มีแต่วัชพืช นาน ๆ จะมีเรือรับซื้อของเก่าวิ่งผ่านมา หรือมีใครสักคนพายเรือหาปลา  ไม่มีชาวบ้านมาร่วมแรงร่วมใจทำความสะอาดลำคลองก่อนงานวัดอีกแล้ว   ใช่….ทุกอย่างเปลี่ยนไป แต่ฉันยังคิดถึงชีวิตวัยเด็กอันเรียบง่ายและมีความสุขที่บ้านริมคลองเสมอ  ๆ 

ภาพปก Canva

ภาพประกอบโดยผู้เขียน

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !