คุณกำลังสร้างระเบิดนิวเคลียร์ในใจตัวเองอยู่หรือเปล่า?

ความเครียดกับแรงระเบิดเป็นสิ่งที่คล้ายกันจริงหรือ? 

ในขณะที่ระเบิดนิวเคลียร์คร่าชีวิตคนไปหลายหมื่นคน แล้วระเบิดอารมณ์สามารถคร่าคนๆนึงได้เหมือนกันไหม? 

.

ปราศจากเสียงดังกึกก้อง ปราศจากเสียงร้องขอความช่วยเหลือหรือเสียงความวุ่นวาย

ในใจที่ว่างเปล่าของคนๆหนึ่ง เกิดระเบิดที่รุนแรงมากเกินรับไหว 

ณ เวลานั้น ท่ามกลางความเงียบที่ขึ้นชื่อว่าดังที่สุด เค้าคนนั้นได้ไปจากเราเสียแล้ว

---

ถ้าจะให้อธิบายเส้นแบ่งของระเบิดจริงกับระเบิดใจง่ายๆ คงต้องเกริ่นถึงหลักการทำงานของระเบิดจริงซะก่อน 

ในที่นี้จะพูดถึง ระเบิดนิวเคลียร์แบบ Fission - Implosion ที่ใช้ใน Fat Man 

ซึ่งเราคุ้นเคยกันดีจากเหตุการณ์อันน่าสลดที่  เมืองนางาซางิ ประเทศญี่ปุ่น เมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่ 2

หลักการทำงานของระเบิดนิวเคลียร์แบบฟิชชัน คือการทำให้มวลใต้วิกฤต (Subcritical mass) กลายเป็นมวลเหนือวิกฤต (Supercritical mass)

"10ล้านปอนด์ต่อตารางนิ้วมันเยอะมากแค่ไหนกันนะ?"  เป็นคำถามที่ทุกคนคงมีอยู่ในใจ

มันคงเป็นเรื่องที่คนเราจินตนาการไม่ออก.. 

สมมติถ้าร่างกายทางกายภาพโดนแรงดันแบบนั้นเต็มๆ คงไม่มีชีวิตเหลือรอดมานั่งสงสัยอยู่แบบนี้แน่นอน 

แต่เชื่อหรือไม่ว่า หัวใจคนเรามันแข็งแรงกว่าแรงดันนั้นอีก

แรงอัดมหาศาลดูจิ๊บจ๊อยไปเลยเมื่อเทียบกับแรงกดดันที่เราได้รับในแต่ละวัน โดยเฉพาะแรงบนบ่าที่คนเราต้องแบกรับไว้

อย่างที่ใครเค้าบอกแหล่ะว่าสิ่งที่เข้มแข็งที่สุดบนโลกใบนี้ไม่ใช่ไฮเปอร์ไดมอนด์ซักหน่อย แต่คือหัวใจของเราต่างหาก

หลังจากเกิดปฏิกิริยาฟิชชันต่อเนื่องที่แกนกลาง ทุกอย่างจะถูกกักอยู่ภายในวัสดุความหนาแน่นสูงที่เรียกว่า Tamper ในระยะเวลาเสี้ยววินาทีก่อนเกิดการระเบิดออก ซึ่งโดยปกติตัว Tamper จะทำจากยูเรเนียม-238 ซึ่งตัว มันจะร้อนขึ้นและจะถูกดันออกด้วยแกนกลาง

โดยตัว Tamper จะทำการหน่วงไม่ให้แกนกลางระเบิดออกมาและทำหน้าที่สะท้อนนิวตรอนกลับเข้าไปยังแกนกลางด้วยส่งผลให้เกิดปฏิกิริยาฟิชชันมากขึ้น และจะหน่วงให้เกิดปฏิกิริยาฟิชชันมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ก่อนที่ทุกอย่างจะระเบิดออกจากกัน

แข็งแรงดั่งหินผา แต่กลับเปราะบาง 

น่าจะเป็นคำอธิบายจิตใจของคนได้ดีที่สุด

รู้หรือไม่ว่า Tamper นี่แหล่ะคือดาบสองคม

ขีดจำกัดทางอารมณ์ของคนเราสามารถขยายและหดได้ตามใจชอบ เด้งดึ๋งสะท้อนความรุนแรงกลับไป ไม่ให้เพ่นพ่านแสดงออกให้อื่นได้เห็น 

ใช่ เราถูกฝึกมาแบบนี้ อดทนอดกลั้น เก็บความรู้สึกไว้ อย่าให้ใครเห็นความอ่อนแอ

ทำให้ไม่ทันได้รู้ตัวว่าทุกสิ่งอย่างที่สะท้อนกลับไปได้แล้วนั้นไม่ได้หายไปไหน แต่กลับรวมตัวแล้วรอจังหวะเวลาที่เหมาะสม

เมื่อถึงจุดแตกหักเมื่อใด ก้อนกรวดก้อนเดียวก็สามารถทำให้หินทั้งผาถล่มแหลกย่อยยับไม่มีชิ้นดี 

ตามข้อมูลการออกแบบ Fat Man ต้นกำเนิดนิวตรอนประกอบด้วยPolonium (Po) และ Beryllium (Be) ซึ่งแยกกันอยู่โดยมีแผ่นฟอยด์อะลูมินัมกั้นซึ่งต้นกำเนิดนิวตรอนนี้จะอยู่ตรงกลางของพลูโตเนียมทรงกลม และแผ่นฟอยด์นั้นจะฉีกขาดเมื่อมวลใต้วิกฤตถูกแรงระเบิดบีบอัดให้เป็นมวลเหนือวิกฤต ในการออกแบบระเบิดนิวเคลียร์แบบ Implosion ให้มีแรงระเบิดมากที่สุด ส่วนหนึ่งคือต้องออกแบบให้มีการปลดปล่อยนิวตรอนเมื่อมวลเหนือวิกฤติถูกบีบอัดให้มีความหนาแน่นสูงที่สุด

---

เมื่อความหนาแน่นของฟิชชั่นเรามากถึงปริมาณหนึ่งๆ ก็จะเกินขีดจำกัดทางอารมณ์

แผ่นฟอยด์ความอดทนจะฉีกขาด ณ เวลานั้น ระเบิดได้ถูกปลดปล่อยออกมา 

---

ระเบิดใจลูกนี้ส่งผลต่อชีวิตของเจ้าของหัวใจ 2 แบบ

ถ้าโชคดี: ในที่สุด ผลิตผลฟิชชั่นก็หมดหายไปจากใจเสียที ได้เวลากอบกู้ความเสียหายแล้วเริ่มต้นใหม่

กับหัวใจที่ว่างเปล่าดวงนี้ เราจะตั้งต้นสร้างแต่ผลิตผลที่ดีให้กับมัน

หรือถ้าโชคร้าย:  ความเสียหายบางอย่างมันมากเกินจะกอบกู้ ยิ่งไปกว่านั้นแรงระเบิดกระทบไปถึงส่วนอื่นๆ

เค้ากลับมายืนหยัดเป็นคนเข้มแข็งไม่ได้อีกแล้ว กลายเป็นแค่คนบ้าคนหนึ่งที่อาจจะไม่สนใจโลกอีกต่อไปหรือหวาดระแวงกับทุกอย่างที่เข้ามา 

สุดท้ายพื้นที่แห่งนี้จะโดนล็อคกุญแจปิดกั้นสารตั้งต้นจากทุกเรื่องราวของชีวิต

ราวกับว่าหัวใจของเขาไม่สามารถทำปฏิกิริยาอะไรได้อีกต่อไป

จิตใจของเค้ากลายเป็นแค่ก๊าซเฉื่อยที่ล่องลอย

แล้วคุณล่ะ สุขภาพใจตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? ทุกวันนี้คุณสร้างผลิตผลที่ดีให้กับตัวเองหรือกำลังสร้างฟิชชั่นไว้ข้างในกันแน่

ในอนาคตข้างหน้า เราไม่สามารถควบคุมสารเคมีที่เข้ามาในชีวิตเราได้ แต่เราเปลี่ยนสารตั้งต้นในใจเราได้

ถ้าบางเรื่องมันหนักหนาเกินไปก็ปล่อยออกมาบ้าง อย่าเก็บสะสมไว้ในใจเลย

เราไม่จำเป็นต้องแสดงความเข้มแข็งอยู่ตลอดเวลา

การยอมรับความอ่อนแอของตัวเอง... คือความเข้มแข็งที่แท้จริง

ขอขอบคุณ 

อาจารย์ดุลยพงศ์ วงศ์แสวง

ภาควิชานิวเคลียร์และรังสี คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 

สำหรับข้อมูลทางเทคโนโลยีนิวเคลียร์

( เครดิตภาพ :ภาพปก โดยผู้เขียน / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที่ 3 )