อื่นๆ
ชายปริศนา ในสวนสาธารณะ
ลัดดากำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เธอพึ่งมาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ได้ไม่กี่ครั้งเพราะเธอพึ่งย้ายมาอยู่แถวนี้ ซึ่งเธอก็รู้สึกว่าสวนสาธารณะแห่งนี้สงบและบรรยากาศดีถึงแม้ว่าจะอยู่ใจกลางเมืองก็ตาม จากบรรยากาศโดยรอบที่เธอเห็นเธอคิดว่าสวนสาธารณะแห่งนี้น่าจะมีมานานแล้ว เพราะมีสิ่งก่อสร้างเก่า ๆ อยู่รอบ ๆ ภายในสวนสาธารณะนั้น ลัดดาวิ่งออกกำลังกายจนเย็น เธอจึงเดินมานั่งพักในศาลาที่ติดกับสระน้ำกลางสวนสาธารณะ ขณะนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งมานั่งข้างๆ เธอ เมื่อเธอหันไปมองชายหนุ่มคนนั้นก็ยิ้มให้ และทักทายเธอ เขาแนะนำตัวกับเธอว่า “สวัสดีครับ ผมชื่อสนขอนั่งด้วยได้ไหมครับ”
ลัดดาจึงตอบไปว่า “ได้ค่ะ ตามสบายนะคะ”
สนได้ถามลัดดาว่า “พึ่งมาที่นี่หรือครับ ไม่เคยเห็นหน้าเลย”
ลัดดาก็ตอบไปว่า “ค่ะ พึ่งย้ายมาอยู่แล้วนี้ และมาที่นี่ได้ไม่กี่ครั้ง คุณมาที่นี่ทุกวันหรอค่ะ”
Advertisement
Advertisement
สนได้ตอบว่า “ใช่ครับ”
ภาพโดย Jake Heckey จาก Pixabay
จากนั้นทั้งสองก็เริ่มคุยกันถูกคอและคุยกันจนเย็นลัดดาจึงขอตัวกลับบ้าน วันต่อมาเมื่อลัดดาวิ่งเสร็จแล้ว เธอมานั่งศาลาที่เดิม ก็เจอสนชายหนุ่มคนเดิมเข้ามานั่งคุยกับเธออีก จนทั้งสองสนิทกันจะมาเจอกันทุกวันที่สวนสาธารณะแห่งนี้ บางครั้งพวกเขาก็วิ่งกันไปคุยกันไปเป็นประจำ ต่อมาระยะหลัง ๆ ลัดดารู้สึกว่าคนที่สวนสาธารณะมักจะมองเธอด้วยท่าทางแปลก ๆ ซึ่งเธอก็พยายามตรวจเช็คการแต่งกายของเธอว่ามีอะไรผิดปกติหรือป่าว แต่เธอก็คิดว่าไม่ตัวเธอไม่น่าจะมีสิ่งปกติอะไร เธอจึงไม่สนใจสายตาที่คนอื่นมองเธอ
ภาพโดย จนวันหนึ่งขณะที่เธอวิ่งเสร็จแล้ว เธอได้เดินไปซื้อน้ำจากร้านรถเข็นที่จอดอยู่ใกล้ ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอและถามเธอว่า “ขอโทษนะครับ ผมชื่อต้นนะครับ พอดีอยากจะถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ”
Advertisement
Advertisement
ลัดดาก็มองไปที่ชายคนที่บอกว่าตนเองชื่อต้นและเธอก็ถามกลับไปว่า “ได้ค่ะ จะถามอะไรหรอค่ะ”
ต้นได้ถามกับลัดดาด้วยคำพูดที่ตะกุกตะกักว่า “พอดีมีกี้ผมกับเพื่อน ๆ เห็นคุณวิ่งแล้วเหมือนคุยอยู่กับใครเลย สงสัยเลยเข้ามาถามน่ะครับ”
ลัดดาก็ตอบไปด้วยสีหน้าที่แปลกใจเล็กน้อยว่า “ฉันคุยกับเพื่อนอะค่ะ ไม่ได้คุยคนเดียวสักหน่อย”
ต้นจึงพูดมาต่อว่า “แต่ผมกับเพื่อนไม่เห็นเพื่อนคุณเลยนะครับ เห็นแค่คุณวิ่งคุยอยู่คนเดียว”
ลัดดาจึงชี้ไปที่ศาลาริมน้ำแล้วพูดว่า “นั่นไง เพื่อนฉันนั่งอยู่ที่ศาลานั่นไง”
ต้นมองไปที่ศาลานั่นแล้วหันไปมองที่เพื่อน ๆ ของเขาที่ยืนฟังอยู่ข้างหลัง ลัดดาสังเกตเห็นต้นละเพื่อนทำท่าทางแปลกๆ จึงถามไปว่า “มีอะไรหรือป่าวค่ะ”
ต้นจึงบอกว่า “เพื่อนของคุณชื่อสนหรือป่าวครับ”
ลัดดาจึงตอบว่า “ใช่ค่ะ”
ต้นจึงบอกว่า “จริง ๆ แล้วสนเป็นเพื่อนของพวกเราเองครับ แต่เขาเกิดหัวใจวายในขณะที่มาวิ่งกับพวกเราที่นี่เมื่อหลายเดือนก่อน ซึ่งก็มีคนเห็นสนเหมือนกับคุณมาหลายคนแล้ว”
Advertisement
Advertisement
เมื่อต้นพูดจบก็ส่งรูปของสนให้ลัดดาดู ทำให้ลัดดาตกใจมากและไม่เชื่อว่าที่ต้นเล่าเป็นความจริง
เธอจึงพูดออกมาว่า “ไม่จริงหรอก มันจะเป็นไปได้ยังไง ก็ในเมื่อฉันคุยกับเขาทุกวัน”
ต้นก็ได้พูดต่อว่า “คุณไม่สังเกตหรอที่บางครั้งคนที่นี่มองคุณแปลก ๆ นั่นก็เพราะว่าพวกเราเห็นคุณคุยอยู่คนเดียวไง”
เมื่อต้นพูดจบลัดดาก็หันกลับไปมองที่ศาลาริมน้ำ ซึ่งสนไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ลัดดาเริ่มเชื่อในสิ่งที่ต้นพูดเมื่อเห็นรูปที่ต้นในเธอดูซึ่งเป็นรูปที่จัดงานศพของสน เธอกลัวมากที่ผ่านมาเธอคุยกับผีมาตลอดและตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่กลับไปที่ส่วนสวนสาธารณะแห่งนั้นอีกเลย
ภาพโดย ความคิดเห็น
