ชีวิตสมัยวัยเรียนของผู้เขียน...ต้องเจอกับเรื่องแย่ๆ อะไรบ้าง ? แชร์เรื่องราวประสบการณ์ในวัยเรียนสุด Dark ! ที่ไม่เคยได้เปิดเผยที่ไหนกับใครมาก่อน

สวัสดีครับนักอ่านที่เคารพทุกท่าน ในบทความนี้ผมจะมาขอแชร์เรื่องราวประสบการณ์ที่เรียกได้ว่า Dark ! แบบสุดๆ เมื่อครั้งสมัยยังเป็นวัยเรียน ที่ไม่เคยได้เปิดเผยที่ไหนกับใครมาก่อน ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดที่จะนำเสนอต่อไปนี้นั้นไม่ได้มีเพียงแค่ทักษะทางการเรียนอย่างเดียวแต่อาจรวมไปถึงชีวิตความเป็นอยู่ในช่วงสมัยเรียนหรือรูปแบบสังคมที่เคยเจอมา บทความนี้ผมจะมาเปิดเผยแบบหมดเปลือกเลยว่าที่ตลอดที่ผ่านมาช่วยสมัยวัยเรียนผมเจออะไรมาบ้างโดยที่ผมจะบอกเล่าทีละหัวข้อเพื่อให้เข้าใจกันง่ายๆ และเรื่องราวในช่วงสมัยเรียนของผมจะเป็นอย่างไรกันบ้างนั้นไปตามอ่านกันเลยครับ

ตอนสมัยเรียน... เคยเป็นคนนิสัยแบบไหน ?

ผมเป็นคนหนึ่งที่ค่อนข้างที่จะกลัวสังคม (Social Phobia) ที่ส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยกล้าที่จะเข้าหาผู้คน ชอบเก็บตัวเงียบอยู่คนเดียวเพียงลำพังไม่ค่อยจะสุงสิงกับใคร เวลาที่ได้อยู่ร่วมชั้นเรียนเดียวกันก็จะมีอาการตัวเกร็ง กล้าๆ กลัวๆ ขี้ระแวง ไม่ค่อยที่จะกล้าแสดงออก ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง ที่สำคัญคือผมเป็นคนที่อ่อนไหว (Sensitive) ต่อคำพูดและการกระทำของคนอื่นได้ง่าย ใครพูดหรือทำอะไรแย่ๆ ใส่ผมก็จะเก็บมาใส่ใจคิดไปเรื่อยเปื่อยจนต้องคิดมากจิตใจฟุ้งซ่านไม่กล้าที่จะไปโรงเรียน ไม่กล้าที่จะเข้าหาผู้คนเพราะผมจะเป็นคนที่ค่อนข้างจดจำรายละเอียดได้อย่างแม่นยำ รู้หมดว่าใครที่ทำให้ผมต้องมีชีวิตที่แย่ได้ขนาดนี้ ด้วยความที่ตอนนั้นผมเองก็เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งซึ่งก็ไม่ได้เป็นคนที่เข้มแข็งอะไร อ่อนแอมาก ใครมาแกล้งมาหยอกนิดเดียวก็ร้องไห้ขี้แยซะแล้ว ยอมได้แม้กระทั่งให้คนอื่นมารังแกเราเล่นๆ เพราะถ้าหากเราไม่ยอมก็อาจจะโดนรังแกหนักกว่าเดิมอีก

ตอนสมัยเรียน... เคยเจอเพื่อนกับครูนิสัยแบบไหนบ้าง ?

ก็มีหลากหลายแบบนะครับ คนที่ดีที่ผมเคยเจอมาก็มีแต่ว่าน้อยมาก โดยส่วนใหญ่แล้วที่ผมเคยเจอมาก็คือแย่ๆ ไม่เอาไหนทั้งนั้น อย่างเช่น พวกที่ชอบกวนประสาท พวกขี้เกียจสันหลังยาว พวกที่ไม่เคยจะให้เกียรติ พวกที่ชอบเอารัดเอาเปรียบ พวกที่ชอบพูดถึงบุพการีในทางเสื่อมเสีย พวกที่ชอบพูดจาซ้ำเติมคนอื่นเมื่อเห็นคนอื่นทำผิดเพียงเพราะคิดว่าตัวเองนั้นเก่งอยู่แล้ว เป็นต้น นิสัยเหล่านี้สมัยที่ผมเรียนอยู่ทั้งเพื่อนรวมไปถึงครูเองก็แทบจะไม่ต่างกันเลย ตัวผมเองก็แทบจะทนนิสัยพวกนี้ไม่ได้เหมือนกันแต่บางครั้งก็จำเป็นต้องทนต่อไปเพื่อให้ตัวเองได้เรียนจบและไม่ให้พ่อแม่ต้องเหนื่อยหนักใจอีกต่อไป

ตอนสมัยเรียน... เคยถูกเพื่อนล้อบ่อยแค่ไหน ?

เคยโดนออกจะบ่อยมากเลยครับแทบจะนับครั้งไม่ถ้วนเลยทีเดียว ตั้งแต่ตอนประถมปลาย (ป.5 - ป.6) ตอนนั้นที่โดนหนักสุดเลยก็จะเป็น "ปัญญาอ่อน" และยังมีอีกมากมายที่ผมเคยเจอเช่นศรีธนญชัย, เงาะป่า, ไข่ในหิน เป็นต้น ก็เป็นแบบนี้มาตลอดจนกระทั่งเข้ามัธยมก็ยังคงโดนล้ออีกเรื่อยๆ ตั้งแต่ช่วงม.ต้นมาเช่นเฉิ่ม, บ้า, ปัญญาอ่อน เป็นต้น พอมาถึงช่วงม.ปลายก็ยังคงเจอต่อเนื่องอีกโดยที่หนักสุดก็คงจะเป็น "หลวงพ่อ" หรือ "หลวงปู่" เพราะตัวผมเป็นคนที่ค่อนข้างเงียบสงบนิ่งไม่ค่อยจะพูดกับใคร ยังไม่หมดเท่านี้ตอนเข้ามหาลัยก็เจอเช่นเดียวกันซึ่งสิ่งที่เจอมาก็จะเป็นเช่นเดียวกันกับตอนม.ปลายเลยก็คือโดนล้อว่าเป็น "หลวงพ่อ" เหมือนกัน ตอนนั้นผมเสียใจและอับอายมากที่เขามาเรียกผมแบบนี้จนผมทนไม่ไหวเลยต้องลาออกจากมหาลัยกลางคัน

ตอนสมัยเรียน... เคยสร้างปัญหาจนทำให้ทางบ้านต้องไม่สบายใจบ้างไหม ?

เคยมีครับ ตอนสมัยอยู่ประถมผมเคยโกหกพ่อกับแม่ว่าไม่มีการบ้านทั้งที่ความเป็นจริงมันมีแต่มันก็ไม่ค่อยอยากจะทำ แต่โดยส่วนใหญ่แล้วคนที่ถามจะเป็นฝ่ายแม่มากกว่า จนกระทั่งพอถึงวันที่เลิกเรียนหรือไม่ก็ช่วงที่เกรดออกแล้วก็มีการประชุมผู้ปกครองเกิดขึ้นทางครูก็จะมาบอกกับผู้ปกครองว่าการเรียนของผมมีปัญหา ไม่ส่งงานตามที่มอบหมาย เวลาเรียนก็ไม่ตั้งใจเรียนบ้างอะไรแบบนี้ พอขึ้นม.ต้น ด้วยความที่ผมเข้าหาคนยากไม่ค่อยมีความมั่นใจเลยทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ยากไปตามกัน ส่วนมากที่เป็นคือจะไม่ค่อยกล้าเข้ากลุ่มด้วยทุกครั้งที่มีงานกลุ่มและก็ไม่กล้าถามไถ่ออกความเห็นเมื่อมีปัญหา จนเกรดเฉลี่ยในแต่ละเทอมของม.ต้นดรอปลง แล้วก็ต้องเสียเวลาเพื่อที่จะมาคอยตามแก้อีกเพื่อที่จะได้ไม่ต้องซ้ำชั้น พอขึ้นม.ปลายพฤติกรรมของผมก็ทวีความแย่ขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง ด้วยความที่กลัวการเข้าสังคม กลัวคำซุบซิบนินทาหรือคำหยาบคายจากเพื่อนร่วมห้อง ในบางครั้งผมจึงต้องหนีเอาตัวรอดโดยการไปแอบหลบอยู่ที่ไหนสักที่ในบริเวณโรงเรียนไม่ให้ใครเห็น ไม่ว่าจะเป็นในช่วงที่มีคาบเรียนหรือตอนเข้าแถวทั้งเช้าและเย็นก็ตาม ถึงแม้ว่ามันจะดูแย่ในสายตาของทุกคนแต่ตอนนั้นผมจำเป็นต้องทำแบบนี้ จนวันหนึ่งครูประจำชั้นมาเยี่ยมบ้านพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นที่เป็นหัวหน้าห้องแล้วครูก็เลยบอกความจริงทั้งหมดและถามถึงปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับผมว่าเป็นมายังไง เมื่อรู้แบบนี้แล้วก็คงไม่ต้องสืบต่อนะว่าพ่อกับแม่จะมีปฏิกิริยาแบบไหนยังไง

ตอนสมัยเรียน... เคยเสียใจหรือผิดหวังกับเรื่องอะไรมากที่สุด ?

หลักๆ เลยก็แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องเพื่อนในห้องที่ไม่เคยยอมรับในข้อเสียหรือตัวตนที่ผมเป็นอยู่ ไม่เคยยอมรับในความแตกต่าง ไม่เคยคิดที่จะให้เกียรติทั้งต่อหน้าและลับหลังเลยแม้แต่น้อย ชอบซ้ำเติมปัญหาของผมอยู่บ่อยครั้ง ชอบทำเหมือนกับว่าผมเป็นตัวตลกทั้งๆ ที่ความจริงมันก็ไม่ได้ตลกอย่างที่ใครๆ คิด นึกอยากจะทำอะไรก็ทำตามอำเภอใจโดยที่ไม่เคยคิดถึงจิตใจผมเลยว่าผมจะรู้สึกเสียใจมากน้อยขนาดไหน เรื่องเกรดที่ลดลงก็ว่าน่าผิดหวังมากพออยู่แล้วไหนยังต้องมาเจอกับพวกเพื่อนที่นิสัยแย่ๆ อีก ผมทั้งเสียใจและก็ผิดหวังไปตามๆ กันเลยครับ ผมเลยจำเป็นต้องยอมปลีกตัวออกมาจากคนพวกนั้น

ตอนสมัยเรียน... เคยคิดว่ามีปัจจัยด้านใดบ้างที่ทำให้การเรียนของเราดรอปลง ?

ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าน่าจะมาจากการที่ผมเป็นคนที่กลัวสังคมมากกว่าครับ ด้วยเหตุนี้จึงส่งผลทำให้ตัวผมนั้นไม่มีความกล้าแสดงออก ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่ค่อยจะมีสมาธิ ขี้ขลาดหวาดกลัวและอ่อนไหวง่าย การเรียนที่ผ่านมาของผมถึงได้ดรอปลง แต่ก็ใช่ว่าการเรียนมันจะดรอปลงเสมอไป ถ้าในตอนนั้นสภาพแวดล้อมทางสังคมมันดีขึ้นอีกสักนิดผมเองก็คงมีสมาธิในการเรียนมากขึ้น มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น มีคนที่คอยให้กำลังใจและให้คำแนะนำดีกว่ามาคอยซ้ำเติมถึงจุดที่ผิดพลาด 

ตอนสมัยเรียน... เคยมีความสุขกับชีวิตดีไหม ?

ต้องบอกเลยว่าในช่วงสมัยวัยเรียนตอนนั้นผมแทบไม่เคยมีความสุขเลย ต้องมาเกาะกลุ่มอยู่กับเพื่อนและครูอยู่ตลอด ถ้าให้พูดแบบตรงๆ เลยก็คือผมเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียวก็เลยถนัดในการทำอะไรคนเดียวมากกว่า แถมยังต้องมาอยู่ร่วมกับกลุ่มคนที่ผมคิดว่าที่มันไม่ใช่สำหรับผม ต้องยอมรับว่าตอนนั้นรู้สึกอึดอัดมากเวลาที่ได้อยู่ร่วมกันทำกิจกรรมกับทางโรงเรียนร่วมกัน ผมแทบจะไม่เคยเป็นตัวของตัวเองเลยสักครั้ง จนกระทั่งเราต่างก็เรียนจบและต่างคนต่างก็เดินไปตามทางของตัวเองผมเองก็รู้สึกดีใจและมีความสุขมากๆ ที่ได้ปลดปล่อยความเป็นตัวเองได้ใช้ชีวิตแบบอิสระสักทีไม่ต้องมาทนอึดอัดอีกต่อไป

เรื่องราวประสบการณ์ที่ผมได้บอกเล่าออกไปทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นการประจานตัวเองแต่อย่างใดแต่อยากจะให้ทุกคนเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่ผมได้กระทำลงไป ให้เกียรติในตัวตนของผม ถ้าหากว่าในตอนนั้นยังพอมีคนที่ให้เกียรติทั้งต่อหน้าและลับหลัง คอยช่วยเหลือกันเมื่อมีปัญหา เข้าใจในสิ่งที่ผมเป็น ชีวิตผมก็คงจะไม่เป็นแบบนั้น การที่ผมต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่นผมบอกเลยว่ามันเป็นอะไรที่เหนื่อยมากๆ และการที่ต้องมาทนฟังคำนินทาและคำดูถูกต่างๆ มันน่าเบื่อที่สุด การอยู่คนเดียวจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับผมแม้ใครจะมองว่าแปลกผมก็ยอมเพราะว่านี่คือตัวตนของผม

ผมก็อยากจะฝากเอาไว้ถึงทุกคนที่กำลังเรียนอยู่หรือทำงานแล้วว่าไม่ควรที่จะเอาเรื่องราวของผมมาเป็นเยี่ยงอย่าง บางเรื่องก็ไม่ควรที่จะปฏิบัติตามโดยเด็ดขาด บางสถานการณ์เราก็จำเป็นที่จะต้องอยู่กับมันและรับมือกับมันให้ได้ ถ้าคุณรับมือได้จะถือว่าคุณคือยอดคนแต่ถ้ารับมือไม่ได้ก็แค่พยายามอดทน เมื่อถึงจุดสิ้นสุดเราก็เดินถอยออกมาแล้วไปเจอสังคมใหม่ๆ ที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด

ดังนั้นใครที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ให้ลองนึกย้อนกลับไปว่าที่คนอื่นต้องมองเราในทางที่ไม่ดีมันเป็นเพราะอะไรกันแน่เพื่อที่เราจะได้ปรับปรุงพัฒนาตัวเองต่อไปให้ดีขึ้นเก่งขึ้นได้อีกในแบบของตัวเองถ้าคิดว่ามันยังดีไม่พอสำหรับเรา ใครเขาจะมองเราเป็นยังไงก็ไม่ต้องไปใส่ใจ เราก็แค่เข้าใจและยอมรับในตัวตนของตัวเองแค่นั้น เพราะสุดท้ายแล้วไม่มีใครที่จะเข้าใจในตัวเราได้ดีไปกว่า "ตัวเราเอง" อีกต่อไป ขอฝากไว้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ...

เครดิตหน้าปกและภาพประกอบเนื้อหาทั้งหมดโดย : ผู้เขียน By Canva.com

*STAR COVER"อย่ามัวแต่ดูมาดังกัน"* ทรูไอดีคอมมูนิตี้

ขอชวนทุกคนมาสนุกโคฟเวอร์ พร้อมลุ้นรับเงินรางวัลมูลค่ารวมกว่า 7,000 บาท (5 รางวัล) โคฟคนที่ใช่ ไลค์คนที่ชอบ`ร่วมสนุกได้ที่ ทรูไอดีคอมมูนิตี้ ห้อง cover บนแอปทรูไอดี`

คลิกเลย >> https://ttid.co/UAnK/7y9jfqkq

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม >> https://bit.ly/3O1cmUQ

ร่วมสนุกตั้งแต่วันที่ 10 มิถุนายน 2565 - วันที่ 3 สิงหาคม 2565