ตำนานผีซ่อนแอบ

เชื่อว่าหลาย ๆ คนเคยได้ยินเรื่องลี้ลับที่ผู้ใหญ่ผู้เฒ่าผู้แก่เขาพูดกันไหมที่ว่าผีบังตาสมัยที่เรายังเป็นเด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ที่เวลาเราไปงานต่างๆ หรือไปงานศพเราจะพบเจอกับเพื่อนวัยเดียวกันและจะพากันวิ่งเล่นตามประสาเด็กและเด็กส่วนมากที่ชอบเล่นมากที่สุดก็คือ เล่นซ่อนหาในเวลากลางคืนนั้นเองซึ่งผู้ใหญ่ก็ห้ามเสมอว่า ห้ามเล่นซ่อนหาเวลากลางคืนเดียวผีมันจะเอาไปอยู่ด้วยเด็ก ๆ ก็ไม่ชอบฟังคำสอนของผู้ใหญ่ไงดื้อบอกกี่รอบ เตือนกี่รอบก็ยังไม่ฟังก็ยังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน

มีหนังสือเล่นหนึ่งที่เราไปอ่านเจอมาว่าตำนานผีซ่อนแอบไม่ใช่มีแค่ตำนานแต่ยังมีเป็นจริงๆ อยู่ที่เราไปอ่านเจอมาเป็นลูกชายของเขาที่ชอบเล่นซ่อนแอบในเวลากลางคืนมากพ่อแม่ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง จนกระทั่งทำให้เกิดเรื่องลูกชายของเขาหายตัวไปอย่างพริบตาตามหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ พ่อแม่ร้องห่มร้องไห้หนักมาก ตามหาอยู่หลายชั่วโมงก็ไม่พบเจอตัวลูกชายเขาเลยพวกเขาหมดหนทางที่จะตามหาลูกตัวเองแล้วชาวบ้านจึงแนะนำพระที่เขามีวิชาเก่งๆ มาช่วยตามหาลูกเขาให้เจอหลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากชาวบ้านพ่อกับแม่เขาก็ไม่รอช้าไปหาพรอาจารย์ที่ว่าให้มาทำพิธีให้ เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นพระอาจารย์ที่ว่าก็มาที่บ้านของเขาและจัดการทำพิธีการทางศาสนา จุดธูปจุดเทียนบอกเจ้าที่เจ้าทางให้เปิดทางให้หาตัวเด็กคนนั้นให้จนสุดท้ายก็หาตัวเด็กจนเจอซึ่งไม่ไกลไม่ใกล้จากที่เด็กคนนั้นเล่นซ่อนหามากเท่าไหร่ พ่อแม่ดีใจมากที่ได้พบลูกชายของเองอีกครั้ง ลูกชายของเขาเล่าให้ฟังว่ายังเห็นพ่อแม่เดินตามหาตัวเองวนไปวนมาแต่ตัวเองทั้งๆ ที่ตัวเองก็เรียกพ่อกับแม่อยู่ตรงนั้นแต่กลับพ่อแม่ไม่เห็นตัวเขา ไม่ได้ยินเสียงเขาเลย พ่อกับแม่เลยบอกนี้แหละลูกถูกผีเอาซ่อนไว้ ผีบังตาไว้ไม่ให้พ่อกับแม่เห็นสุดท้ายเด็กคนนั้นกลัวจนไม่กล้าเล่นซ่อนหาในเวลากลางคืนอีกเลย