ทำไมการพยายามลืมมันถึงมันถึงยากลำบากเหลือเกิน?

  "ทำไมการพยายามลืมมันถึงมันถึงยากลำบากเหลือเกิน ?"  ผมเชื่อว่าคนเราทุกๆคนต้องเคยพบเจอกับเรื่องราวหรือเหตุการณ์มากมายผ่านเข้ามาในชีวิตของคนเเต่ละคน บางอย่างาจจะเป็นเรื่องราวที่ดี บางอย่างก็อาจจะเป็นเรื่องราวที่แย่ มีทั้งเรื่องราวที่เราอยากจดจำ มีทั้งเรื่องราวที่เราอยากจะลืมมัน แต่สมองของเรากลับเล่นตลก กลายเป็นว่าเรื่องที่เราอยากจะจดจำเรากลับจำไม่ได้ เรื่องที่เราอยากลืมเรากลับลืมไม่ลง จนบางครั้ังเรายังตั้งคำถามกับตัวเองเลยว่า ทำไม? ทำไมล่ะ? ทั้งๆที่เราพยายามที่จะจำ ท้ังๆที่เราพยายามจะลืมมันแล้วแท้ๆ 

  ชีวิตคนเราเกิดมาย่อมมีการประสบพบเจอกับ ความทุกข์  ความเสียใจ มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคนอยู่เเล้ว เราแค่อย่าพยายามไปใส่ใจกับอารมณ์ความรู้สึกเหล่านั้นให้มากนัก ยิ่งเราโฟกัสกับมันมากเท่าไหร่ เรายิ่งรุ้สึกเครียดมากเท่านั้น การที่คุณบอกกับตัวเองว่าเราต้องลืมมันมากเท่าไหร่ คุณจะไม่มีทางที่จะลืมมันได้เลย เพราะอะไรล่ะ? เพราะว่าคุณกำลังโฟกัสไปที่มันยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นตัวคุณเองนั่นเเหละที่ยังยึดติดกับมัน  พยายามนึกถึงมันตลอดเวลา ฉะนั้นหากคุณอยากที่จะลืมจริงๆแล้วล่ะก็ คุณควรที่จะเริ่มที่ตัวคุณเองเป็นอันดับเเรก ปล่อยใจให้สบาย ทำใจยอมรับกับมันให้ได้ เพราะวิธีลืมที่ดีที่สุดคือทำใจยอมรับมัน ปล่อยวาง และอยู่กับมันให้ได้ มองเรื่องราวเหล่านั้นให้เป็นเรื่องธรรมชาติ เหมือนเรามองต้นไม้ ใบไม้ เราไม่ต้องไปโฟกัสหรือให้ความสำคัญกับเรื่องราวเหล่านี้มาก เราควรเอาเวลาที่เราโฟกัสกับเรื่องเหล่านี้ไปหากิจกรรมอย่างอื่นทำ เช่นการปลูกต้นไม้ อ่านหนังสือ ดูซีรี่หรือฟังเพลง เป็นต้น เพื่อที่ว่าเราจะได้ไม่ต้องไปโฟกัสกับเรื่องราวที่มันเเย่ หรือเรื่องราวที่เรานึกถึงแล้วทำให้เราไม่สบายใจ ท่องไว้ว่าความรู้สึกเหล่านี้เป็นเพียงแค่ความรู้สึกที่เกิดเพียงแค่ชั่วคราวเพียงเท่านั้น เราไม่ต้องไปสนใจกับเรื่องเหล่านี้เลย เพราะสุดท้ายแล้ว"เวลาจะทำหน้าที่ชำระล้างความรู้สึกเหล่านี้ไปจากเราเอง"