ประสบการณ์ หางานเมื่อ 20 ปีที่แล้ว

เมื่อ 20 ปีที่แล้ว สมัยที่คนส่วนมากยังไม่มีโทรศัพท์ใช้กัน เวลาไปหางานแล้วเขียนใบสมัครงานไว้ตามบริษัทหรือโรงงงาน บริษัทหรือโรงงานก็จะบอกว่า เดี๋ยวจะโทรกลับไป แล้วคนที่ไม่มีโทรศัพท์เขาจะทำอย่างไรกันถึงจะได้งาน มาดูวิธีการของผมกันว่ามีวิธีการอย่างไรสมัย 20 ปีที่แล้ว

ก่อนอื่นต้องบอกราคาโทรศัพท์สมัยก่อนราคาเครื่องละไม่ต่ำกว่า 2-3 หมื่นบาท ไม่มีแอปพลิเคชันอะไรทั้งสิ้นใช้แค่รับกับโทรออกเท่านั้น ส่วนค่าโทรก็แพงสุดๆ นาทีละหลายบาท เคยจำได้นาทีละ 15 บาทเลย บอกได้เลยว่าแพงทั้งเครื่องทั้งค่าโทร สมัยนั้นผมก็ไม่มีโทรศัพท์เหมือนกับหลายๆคน วิธีการผมคือไปขอเบอร์โทรศัพท์ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งไว้ ซึ่งโชคดีที่พี่เสมียนคนนั่นเขาให้มาเกือบทุกวันผมจะต้องนั่งรถประจำทางมาลงหน้านิคมอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งในภาคจะวันออก เผื่อมาเดินดูที่เขาติดประกาศรับสมัครงานที่หน้าบริษัทหรือโรงงานแต่ละแห่งว่าเขาเปิดรับสมัครงานไหม เรียกว่าเดินจนรองเท้าพังไปทีละคู่ไป และทุกครั้งที่เขียนใบสมัครงานที่บริษัทหรือโรงงานก็จะเขียนเบอร์โทรศัพท์ที่ปั๊มน้ำมันไปในใบสมัครงานทุกครั้ง วันหนึ่งเต็มที่ก็ได้ไม่กี่โรงงานก็หมดเวลาแล้ว จะเดินเข้าไปลึกๆก็ออกมายากอีก ส่วนมากก็เดินเท่าที่เดินไหวไม่เดินเข้าไปลึกมาก เพราะจะทำให้ออกมาเย็นมาก จะไม่มีรถนั่งเข้าไปในเมือง ต้องทำแบบนั้นเกือบทุกวัน บางทีเดินหางานจนรู้จักคนที่เดินหางานด้วยกันเพราะเจอกันแทบทุกวันหลังจากไปเดินหาสมัครงานตามบริษัทหรือโรงงานเสร็จ ตอนเย็นๆผมก็จะต้องเข้าไปที่ปั๊มน้ำมันไปถามเสมียนในออฟฟิศว่ามีบริษัทหรือโรงงานไหนโทรมาบ้างไหม ต้องทำแบบนั้นทุกวัน จนวันหนึ่งก็มีบริษัทโทรมาที่ปั๊มน้ำมันที่ผมให้เบอร์ไว้นัดวันไปสัมภาษณ์ โชคดีตรงที่บริษัทที่เรียกผมไปสัมภาษณ์บอกผลเลยว่าได้หรือไม่ได้ ไม่ต้องมาลุ้นว่าบริษัทจะโทรกลับมาอีกไหม และผมก็ได้งาน ซึ่งเป็นบริษัทผลิตเกี่ยวกับยานยนต์ค่ายญี่ปุ่น แต่ถึงแม้บริษัทนี้มีระบบงานที่ดีมาก และงานไม่ได้หนักอะไรมากมาย แต่ผมก็ทำงานอยู่บริษัทนี้ไม่นาน เพราะเป็นงานที่ต่ำกว่าวุฒิที่เรียนมา ดีที่บริษัทนี้มีเข้ากะด้วย ทำให้ผมมีโอกาสไปหางานที่อื่นช่วงที่ตรงกับเข้ากะตอนกลางคืน ในที่สุดผมก็ได้บริษัทที่ตรงกับวุฒิที่เรียนมา ส่วนบริษัทที่ผมออกมาบอกได้เลยว่าบริษัทคนอยากเข้าไปทำงานบริษัทหนึ่งเลย