อื่นๆ

ผมเก็บแมวตาบอดมาเลี้ยง

447
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ผมเก็บแมวตาบอดมาเลี้ยง

ผมเก็บแมวตาบอดมาเลี้ยง

          แมวเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารักจนทำให้คนส่วนใหญ่ต่างเห็นแมวแล้วก็ตกหลุมรักเพราะแมวเป็นสัตว์ที่ขี้อ้อนและน่ารัก แต่ในทางกลับกันแมวก็เป็นสัตว์ที่หยิ่งเช่นกันหลายคนเลยต้องยอมไปเป็นทาสให้กับแมวด้วยจิตใจที่รักและเอ็นดู แต่ถ้าวันหนึ่งคุณได้เจอแมวที่พิการและขี้กลัวคุณยังจะรักและเอ็นดูแมวตัวนั้นหรือไม่หรือจะรังเกียจในความไม่สมบูรณ์ของมัน แต่สำหรับผมแมวจะเป็นแบบไหนผมก็มองว่ามันน่ารักอยู่ดี แต่เรื่องราวของแมวตาบอดที่ผมได้เจอไม่ใช่มีแค่ความรักและความสงสารแต่เป็นผมที่ได้อะไรหลายอย่างจากแมวตาบอดตัวนั้น

แมวอ้อน

          ต้องเกรินก่อนว่าตัวผมเองเป็นคนที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยแถมยังตกงานเงินในบัญชีก็เหลือไม่เยอะทุกการใช้เงินเลยต้องวางแผนให้ดี ผมเลยต้องเก็บตัวทำงานอย่างหนักอยู่ที่บ้านและแทบไม่ได้ออกไปไหนเลย ผมเลยชินกับการอยู่แบบโดดเดี่ยวคนเดียวถึงแม้จะมีบางทีที่นานๆ ครั้งจะไปเจอเพื่อนบ้าง ผมเลยจมอยู่กับความทุกข์และความเครียดอยู่ลำพังไม่ต่างจากกับคนตาบอดที่กำลังคลำทางหาฝัน

Advertisement

Advertisement

           แต่แล้ววันหนึ่งผมได้เจอแมวตัวหนึ่งนั่งอยู่ที่หน้าบ้านของผม ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่ามันแมวของใครแต่แมวมันก็ค่อนข้างมีอายุแล้วไม่ใช่ลูกแมว ผมก็เลยคิดว่ามันคงเป็นแมวขาจรที่แอบเจ้าของมาเที่ยวเล่นปกติทั่วไป แต่ในความรู้สึกผมก็ยังคิดอีกว่าทำไมแมวตัวนี้มันดูผอมกว่าแมวบ้านปกติทั่วไปแต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรแมวตัวนั้น

           แต่วันต่อมาผมก็เห็นแมวตัวนั้นนั่งอยู่หน้าบ้านผมอีกแล้ว ผมก็สงสัยว่าแมวตัวนี้มันต้องการอะไรทำไมชอบมานั่งหน้าบ้านผม ผมเลยเรียกมันมากินเศษอาหารที่เหลือของผม แต่พอผมพยายามเข้าไปใกล้แมวมันเริ่มตกใจกลัวแล้วร้องขู่ใส่ผมและวิ่งหนีไป ผมก็คิดในใจ "อะไรของมันวะ จะกลัวทำไม" ตั้งแต่วันนั้นผมก็เลยพยายามกินข้าวให้เหลือเพื่อที่จะให้แมวตัวนั้นเข้ามากินต่อถ้ามันได้แอบมากินมันได้ไม่ต้องรู้สึกกลัว ผมแค่อยากให้มันกินข้าวบ้างเพราะผมเห็นแมวมันผอมมากผอมจนผมรู้สึกสงสาร

Advertisement

Advertisement

แมวตาบอด

           ในวันต่อๆ มาผมก็เห็นว่าเศษอาหารที่ผมเหลือทิ้งไว้หายเกลี้ยงแทบไม่เหลือ ผมก็เริ่มรู้สึกดีใจที่แมวมันมากินและแอบมากินอย่างต่อเนื่องทุกๆ วัน

          แต่แล้วในวันหนึ่งผมก็เห็นแมวตัวนั้นนอนอยู่ที่ระเบียงบ้านของผมประจวบเหมาะกันในตอนนั้นผมถือไก่ย่างข้าวเหนียวอยู่พอดี ผมเลยลองยื่นไปให้แมวตัวนั้นได้กินแต่มันยังดูเหมือนกลัวๆและหวาดระแวง แต่น้อยคนหรือสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ที่จะต้านทานกลิ่นของไก่ย่างไหว และแล้วแมวตัวนั้นก็เริ่มมากินไก่ย่างที่ผมให้ไป มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นแมวตัวนั้นชัดๆ เมื่อดูใกล้ๆก็เห็นถึงความมอมแมมของมันและที่สำคัญแมวตัวนั้นมันตาบอดข้างหนึ่งยิ่งทำให้ผมรู้สึกสงสารมันเข้าไปใหญ่ ในเย็นวันเดียวกันผมเลยตัดสินใจไปซื้ออาหารที่ร้านขายของชำมาให้มันแล้วผมก็เทอาหารไว้แล้วลองเรียกมันมากิน แมวมันก็เริ่มยอมออกมากินอาหารที่ผมให้อย่างโดยดีราวกับว่ากำลังเหนื่อยและหิวจัด หลังจากนั้นแมวตัวนั้นก็อยู่กินที่บ้านผมตลอดทุกวันและอ้อนขออาหารตลอดเวลาที่หิวรวมถึงขยันมาคลอเคลียราวกับว่ามันรักผมและอยากให้ผมเป็นเจ้าของที่เลี้ยงดูมัน

Advertisement

Advertisement

แมวนักกิน

          ผมก็ไม่รู้ว่าแมวตัวนั้นผ่านอะไรมาบ้าง เหตุใดมันจึงตาบอด เหตุใดมันจึงต้องหิวและทรมาน เรื่องราวนี้ผมมิอาจรู้และพิสูจน์ได้เลย แต่ที่รู้ตอนนี้คือมันได้บ้านใหม่ที่มีอาหารให้กินและมีที่ให้นอนแล้ว ที่สำคัญการที่ผมพบแมวตาบอดตัวนั้นมันทำให้ความเหงาในจิตใจของผมเริ่มจางลงไป และสิ่งที่ผมได้จากแมวตาบอดก็คือผมเริ่มรู้สึกตัวว่าการที่ผมขังตัวอยู่แต่บ้านเพื่อทำงานหนักหรือไม่ออกไปรับความรักจากผู้คนมันทำให้ผมมีความคิดที่มืดบอดไม่มีจินตนาการใหม่ๆ แต่ถ้าได้ออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง อาจทำให้ผมได้พบความสุขและแนวคิดใหม่ๆ เพิ่มขึ้น ขนาดแมวที่มันตาบอดมันยังกล้าออกเดินทางเพื่อค้นหาความสุข แต่ผมมีตาครบทั้ง 2 ข้างกลับทำตัวเป็นคนตาบอดและขังตัวอยู่แต่ในห้อง

          ตอนนี้ผมรู้สึกตาสว่างขึ้นมาทันที ต้องขอบคุณแมวตาบอดตัวนั้นที่มาเปิดตาผมขึ้นอีกครั้ง

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์