ผีในป่ายาง

พอขับมาตามถนนเล็ก ๆ ที่มีสวนยางรายล้อมอยู่รอบข้าง คืนนี้เป็นคืนที่ค่อนข้างแปลก เพราะปรกติจะมีแสงไฟของโคมไฟจากชาวบ้านที่มากรีดยางอยู่ตามสวนยางของตัวเองอยู่เสมอ เเต่วันนี้กลับไม่เห็นวี่แววของคนในหมู่บ้านที่จะต้องมากรีดยางกันเลย ผมที่เห็นถึงความผิดปรกติจึงถามพ่อด้วยความสงสัย พ่อก็ตอบมาแค่ว่า เขาอาจจะมาทีหลังเราก็ได้

รูปภาพ https://pixabay.com/images/id-1877915/

เมื่อถึงสวนยางพารา ผมกับพ่อก็ไม่รอช้า เปิดโคมไฟเดินถือมีดเดินเข้าไปกรีดยางกันคนละแถว แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนกรีดยางได้ช้า พ่อจึงค่อย ๆ นำห่างออกไปเรื่อย ๆ ทิ้งให้ผมต้องกรีดยางรั้งท้ายอยู่คนเดียว

ผ่านไปซักพักผมรู้สึกสังเกตได้ถึงความผิดปรกติ เหมือนมีเสียงอะไรเดินตามหลังผมมาตลอดเวลา เสียงฝีเท้าเหยียบใบยางแห้งที่ได้ยินแบบชัดเจน ตอนแรกผมก็นึกว่าเป็นแค่เสียงของลูกยางหล่นลงมากระทบพื้น แต่พอเริ่มหลายทีเข้าก็รู้สึกใจไม่ค่อยดี จึงหันโคมไฟกลับไปสองทางด้านหลัง ก็เห็นเงาดำทะมึนคล้ายมีคนกำลังหลบอยู่ข้างหลังต้นยางพารา แต่ความสูงของมันนี่สิ สูงไปจนจะชนกับกิ่งของต้นยางซึ่งเท่ากับต้องสูงเท่าคนสองคนเหยีบบต่อกัน เงานั้นอยู่ห่างจากผมไปแค่ประมาณสิบก้าว ผมจ้องมองดูมันอย่างไม่กระพริบตาอยู่เกือบครึ่งนาที หัวใจเริ่มเต้นระรัว ลมหายใจหอบถี่ขึ้นเรื่อย ๆ จนเงาที่หลบอยู่นั้นค่อย ๆ ชะโงกหน้าออกมามองดูผม จึงทำให้ได้เห็นภาพที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต เพราะใบหน้านั้นดำทะมึนและมีแค่ดวงตาสีแดงก่ำสองดวงที่จ้องมองมาสบตากัน ผมรู้สึกช๊อคกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมาก ตัวแข็งทื่อไปหมด จะร้องบอกพ่อหรือจะก้าวเท้าวิ่งหนีก็ไม่ได้ จนสติดับวูบไปตอนไหนก็ไม่รู้