ผ่านวันเวลาด้วยความแข็งแกร่งราวต้นตะบองเพชร

ผ่านวันเวลาด้วยความแข็งแกร่งราวต้นตะบองเพชร

          สมัยที่ผู้เขียนยังเป็นเด็กเคยล้มป่วยจนต้องเข้าพักรักษาตัวเป็นระยะเวลานานในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ยามสายของวันหยุดแต่ละวันจะมีเพื่อนฝูงมาเยี่ยมเสมอ ๆ เพื่อให้กำลังใจผู้ป่วยซึ่งก็คือผู้เขียนที่นอนด้วยใบหน้าเหงาหงอย เพื่อนคนหนึ่งนำต้นตะบองเพชรต้นเล็กในกระถางยื่นให้ผู้ป่วยพร้อมกับคำพูดที่ว่า “ผ่านวันเวลาด้วยความแข็งแกร่งราวต้นตะบองเพชรนะ”

รูปภาพโดยผู้เขียน

           หลังจากออกจากโรงพยาบาลและผ่านมาเนิ่นนานหลายปี ต้นตะบองเพชรยังคงอยู่ยงคงกระพันอย่างทรนงท่ามกลางแสงแดดจัดที่ผู้เขียนนำมาวางไว้แถวหน้าต่างในห้องนอน ไม่กี่วันมานี้ผู้เขียนหยิบกระถางขึ้นมาดูอีกครั้งพร้อมกับความรู้สึกของการเริ่มเป็นผู้ใหญ่ที่เปลี่ยนไปจากวัยเด็กคนนั้น ตอนนั้นที่ผู้เขียนรับต้นตะบองเพชรมามีความรู้สึกว่าพืชต้นนี้เป็นสิ่งที่เพื่อนนำมาให้กำลังใจเพียงเท่านั้นทว่า ณ เวลานี้ผู้เขียนมองต้นตะบองเพชรต้นเดิมในมือด้วยความรู้สึกราวกับว่าเป็นสิ่งของล้ำค่าทางจิตใจที่สอนให้ผู้เขียนก้าวข้ามผ่านวันเวลาอันมืดมิดแต่ละวันมาได้

บทความ : นิสิตแพทย์ชั้นคลินิก