พรีวิววณิพก! ร้องเพลงเปิดหมวกเป็นไง? มาดู!

คุณผู้อ่านครับขึ้นชื่อว่าอาชีพยุคนี้สมัยนี้ต้องบอกเลยว่ามีมากมายหลายอย่าง  อย่างที่เราทราบว่าอาชีพสุจริตคงไม่ได้มีแต่หมอ , พยาบาล , ข้าราชการ , วิศวกร ฯลฯ เหล่านี้อีกแล้ว  งานออนไลน์ก็มีหลากหลายไล่มาตั้งแต่ขายของ , เป็นอินฟูลเอ็นเซอร์ , หรือจะขับมอเตอร์ไซต์ขนส่งอาหารผ่านแอปพลิเคชันก็ยังได้  แต่บทความนี้ผมจะไม่เขียนถึงสิ่งเหล่านี้ครับคุณผู้อ่าน!

ผมจะนำพาทุกคนย้อนสู่อดีต กลับไปดูกันว่าอาชีพดั้งเดิมสุดคลาสสิคตั้งแต่เมื่อครั้งมีแผ่นดินสยามประเทศอย่างการเป็น "วณิพกพเนจร" นั้นเป็นยังไง?  มันจะหล่อบาดใจเหมือนน้องติวเตอร์ที่เปิดหมวกอยู่เยาวราชไหม? แล้วมันจะดูชิวสุดอิสระแบบที่คิดไว้ในหัวรึเปล่า? ต้องมาลองดูกันครับ

1. เตรียมกีต้าร์ให้พรั่งพร้อม

อุปกรณ์สุดสำคัญเพราะถ้าไม่มีมันเราจะกลายเป็นขอทานในทันที  วณิพกคือผู้ขับกล่อมผู้คนด้วยเสียงเพลง  ถ้ามีคนมาถามว่า "ไอ้หนุ่มเอ็งกำลังเตรียมของจะขายอะไร?" ผมจะตอบกลับไปทันทีแบบไม่ต้องคิดว่า "ขายเสียงดนตรีครับคุณลุง"

4. บาร์โค้ดรับเงินโอนธนาคารต้องมี  บาร์โค้ดไว้แนะนำตัวเองผ่านช่องทางโชเชียลก็ต้องมีด้วย 

เราเพิ่งผ่านวิกฤตโควิดมาหมาดๆ อย่าลืมนะครับคุณผู้อ่านว่าคนยุคนี้เขาแทบจะไม่ใช้เงินสดกันแล้ว  การจับแบงค์จับเหรียญนั้นเต็มไปด้วยเชื้อโรค  พฤติกรรมการโอนเงินผ่านบาร์โค้ดก็มีให้เห็นกันจนชาชินลูกตา  แถมการใช้จ่ายผ่านโครงการคนละครึ่งก็ทำให้ลุงๆป้าๆที่ไม่เคยสนใจเทคโนโลยีสามารถทำสิ่งนี้ได้คล่องขึ้น  ผมก็เลยเตรียมบาร์โค้ดพวกนี้เผื่อไว้เป็นทางเลือก  แล้วก็มีบาร์โค้ดโซเชียลเน็ตเวิร์คต่างๆของตัวเองพ่วงไปด้วยเผื่อมีคนอยากรู้จัก

5. ต้องมีการส่งเสริมการขาย

ถ้าเป็นสินค้าอื่นคงเป็นการลดแลกแจกแถม  แต่สำหรับการเป็นนักดนตรีเปิดหมวกแล้วล่ะก็  ผมเล็งเห็นว่าเจ้านี่ล่ะครับเหมาะสมที่สุด  น้ำหนักเบาพกพาง่าย  กวักได้ทั้งวันไม่มีหมดแรงแถมยังไม่เปลืองน้ำแดงด้วย  จากการสังเกตผมวัดผลไม่ได้ว่ามันช่วยให้ได้เงินมากขึ้นไหม  แต่เรียกรอยยิ้มกับความกวนโอ๊ยแก่ผู้พบเห็นได้ไม่เลวทีเดียวครับ

  พออุปกรณ์พร้อมใจพร้อมก็ออกลุยกันเลย  และนี่คือค่าตอบแทนจาการไปเป็นวณิพกเปิดหมวกมาครับ  จะเห็นว่ามีแต่แบงค์ยี่สิบกับเหรียญเป็นส่วนใหญ่  ผมใช้เวลาเล่นอยู่เป็นชั่วโมงเหมือนกัน  บางคนอาจจะมองว่าน้อยแต่สำหรับผมผมถือว่ามากพอสำหรับซื้อข้าวกินในยุคที่ก๋วยเตี๋ยวชามละ 50 บาท อาหารตามสั่งจานละ 60 ได้แบบไม่ขี้เหร่เลยครับ  ผมโอเคกับสิ่งนี้มาก  เป็นงานที่ให้ฟิวอิสระเสรีอย่างที่ใจคิดไว้จริงๆ

จบการรีวิวแต่เพียงเท่านี้ครับ  แต่ก็มีเรื่องที่จะฝากเตือนทุกท่านที่อยากลองทำบ้างเหมือนกัน  ว่าแต่ละสถานที่ๆไปเล่นนั้นมีกฎระเบียบที่ไม่เหมือนกัน  บางที่อย่างตลาดเปิดท้ายที่ผมไปก็คือวางอุปกรณ์แล้วเล่นได้เลย  แต่บางทีเขาจะให้เราไปทำหนังสือขออนุญาตก่อน  และยามก็จะขยันมาไล่เป็นพิเศษ  หรือถ้าเป็นสถานที่สาธารณะไม่มีรั้วรอบขอบชิดว่าใครเป็นเจ้าของ  สิ่งที่ต้องระวังเลยก็คือเจ้าหน้าที่เทศกิจ  มีกันทุกที่ไม่ได้มีแต่ในกรุงเทพฯ ถ้าโดนรวบตัวล่ะก็ค่าปรับบานแบบไม่คุ้มกับรายได้เลยล่ะครับ  สายตาคุณจึงต้องไวกับสีสะท้อนแสงบนเสื้อของเจ้าหน้าที่ซะหน่อย

เครดิตรูปภาพ 

ภาพปก  โดย  Etan Jones / Pexel.com 

ภาพที่ 1, 2 , 3 , 5  ผู้เขียนถ่ายเอง

ภาพที่ 4 โดย  Kampus Production / Pexel.com

ภาพที่ 6 โดย Pixabay / Pexel.com

🗺 แชร์ที่เที่ยวใหม่ๆ ไม่ว่าจะเที่ยวสายไหนก็มาแวะแชร์กับทรูไอดีคอมมูนิตี้ “เที่ยวไปให้สุด”