อื่นๆ
พี่ฝ้ายแมวขี้เซา ตอนที่ 1: แนะนำตัว
สวัสดีครับ ผมพี่ฝ้ายอายุ 6 ขวบเมื่อวันที่ 19 มีนาคมที่ผ่านมา ผมเป็นแมวไทยแท้..หรือไม่แท้ก็ไม่แน่ใจเพราะว่าไม่เคยเห็นพ่อ ตอนเด็กๆ ที่แม่เก็บผมมาเลี้ยง ตาผมมันมีแค่สีเดียว เลี้ยงไปเลี้ยงมาได้ 2 เดือนถึงได้รู้ว่าตาผมมันเป็น 2 สี จริงๆ แล้วแม่ก็ไม่ได้อยากเก็บผมมาเลี้ยงหรอกครับ เขาอยากได้น้องร่วมคอกผมอีกตัวนึงที่สีขาวล้วนแล้วมีรูปสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดสีดำที่หน้าผาก แต่เจ้านั่นมันดันวิ่งหนี มีแต่ผมที่เสนอหน้ามานอนหงายอ้าซ่าให้แม่จับใส่ตะกร้าเอากลับมาเลี้ยงที่บ้าน ผมเลยกลายเป็นแมวตัวแรกของบ้าน แม่ไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อน หนำซ้ำแม่เกลียดแมวมากๆ เลยด้วย แต่ที่แม่เลี้ยงผมเพราะว่าแม่ผมแอบมาคลอดใต้โต๊ะสนุ๊กข้างที่ทำงานแม่ เจ้าของเขาไม่ชอบ พยายามเอาน้ำสาดเอาไม้ไล่แทง แต่แม่ผมกับผมก็พากันซุกอยู่ใต้โต๊ะสนุ๊กอยู่ตรงนั้น สุดท้ายแม่ (คน) สงสาร เลยบอกว่าขอเอาไปเลี้ยงตัวนึงก็แล้วกัน
Advertisement
Advertisement
หลังจากนั้น 3 วันเขาก็เอาน้องๆ ร่วมคอกผมไปปล่อย ตอนเช้าแม่ไปทำงาน เห็นแม่ผมเดินร้องหง่าวเรียกหาลูกๆ แล้วก็มายืนเฝ้ามองหน้าแม่ (คน) แม่เลยบอกว่า แม่เอาไปแค่ตัวเดียว ไอ้ตัวสีขาวล้วน นอกนั้นแม่ไม่ได้เอาไป แล้วก็ไม่ต้องห่วงหรอกนะว่าผมจะลำบาก เพราะแม่จะเลี้ยงผมให้ดีที่สุด และผมเป็นแมวตัวเดียวของบ้าน เป็นโชคดีของผมในวันนั้นที่เสนอหน้ามานอนหงายให้แม่จับ ไม่อย่างนั้นผมอาจจะต้องระเห็จไปเป็นแมววัด เป็นแมวจร หรืออาจจะไม่มีชีวิตอยู่ยาวจนถึง 6 ขวบขนาดนี้ก็ได้
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2559 เวลา 17:30 น. หลังจากที่แม่จับผมแล้วก็ขอตะกร้าใส่ผมกลับบ้าน ผมก็แหกปากร้องจนสุดทาง แม่พาผมฝ่าดงหมาจรหมาวัดจนไปถึงร้านค้าอาหารแมวหน้าปากซอย แม่ไปยืนถามคนขายว่าแมวขนาดนี้ต้องกินอาหารแบบไหน เจ้าของร้านได้ที ตักมาให้ถึง 3 ถุงด้วยกัน แต่แม่บอกว่ามีเงินอยู่แค่ 200 เอามาถุงนึงก็พอ สุดท้ายผมไม่ได้อาหารแมวยี่ห้อสีแดงๆ กลับบ้านไป พอถึงบ้าน แม่ก็จัดแจงเอาผมเข้าบ้าน ปิดประตูแล้วก็เทอาหารเม็ด หาน้ำให้ผมกิน ถามว่าผมกินไหม? ไม่ครับ มันไม่อร่อย เพราะตอนที่ผมอยู่ใต้โต๊ะสนุ๊ก ผมหากินเศษอาหารคนตรงข้างถังขยะ แล้วก็นมของแม่ผมประทังชีวิต ซึ่งอาหารของคนมันมีหลากหลายรสชาติ มีเครื่องปรุงครบครัน ส่วนอาหารแมวที่แม่ซื้อมาให้ผม ช่างไร้รสชาติสิ้นดี ผมก็ไม่กิน แล้วผมก็แหกปากอย่างเดียว ผมเดินป่วนไปทั่วบ้านหลังเล็กๆ ของแม่ แล้วจบลงที่ไปนอนซุกอยู่ใต้เตียง แม่เลยต้องเอาหมอน เอาเบาะรองนั่งซ้อนใต้เตียง เพื่อกันไม่ให้ผมหนีไปไหน นั่นแหละครับมันคืออาณาจักรของผม ผมใช้นอน กิน แล้วก็อึมันตรงนั้นเลย กลิ่นเหม็นหึ่ง เช้ามา แม่ต้องยื่นไม้ถูเข้าไปเช็ดถูวันละ 4-5 รอบก่อนจะออกไปทำงาน พอแม่ออกไปทำงานปั๊บ ผมก็แอบมากินน้ำที่แม่เทไว้ ส่วนอาหารเม็ดน่ะเหรอ? ผมไม่แตะให้เสียหรอกครับ
Advertisement
Advertisement
ถึงเวลาแม่เลิกงาน ใจแม่ก็จดจ่ออยู่ที่ผม ปกติแม่จะชอบเดินไปตลาด ไปซื้อของ หาดูเสื้อผ้า แต่หลังจากที่เอาผมมาไว้ที่บ้านแล้ว แม่จะรีบจ้ำจากที่ทำงานมาถึงบ้านให้เร็วที่สุด ภายในเวลาไม่เกิน 20 นาที พอมาถึงแม่ก็เรียกหาผมทันที มาดูน้ำและอาหารเม็ด ซึ่งมันไม่พร่องไปเลยแม้แต่น้อย แม่ก็บอกว่า "ทำยังไงดี ฝ้ายต้องตายแน่ๆเลย เอาอะไรให้กินดีล่ะ" จากนั้นแม่ก็ไปหาซื้อนมมาเทให้ผมกิน นมอะไรน่ะเหรอครับ? นมวัวสิครับ! เพราะแม่ไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อน แล้วถามว่าผมกินไหม? ผมก็คว่ำซะเลย พ่อเลยตัดสินใจไปหาปลาทูคลุกข้าวใส่จานมาวางให้ผม แล้วพ่อก็เรียกให้แม่ผมดูว่า แมวมันต้องกินแบบนี้นะ พอพ่อวางจานลงปุ๊บ ผมก็รีบกระโจนเข้าใส่ทั้งกินไปทั้งส่งเสียงหง่ำๆๆ ไป พ่อได้ทีเลยเกทับแม่ว่า "เป็นไงล่ะ นี่แหละคืออาหารของแมว! แมวมันต้องกินปลาทูคลุกกับข้าว ไม่ใช่กินอาหารเม็ด" และนี่คือข้าวมื้อแรกหลังจากที่ผมไปอยู่กับแม่ที่บ้านได้ 2 วัน ผมกินอร่อยไหม? อร่อยมากเลย แต่ด้วยความที่ผมอดมานาน ผมก็กินเต็มที่จนท้องจะแตก
Advertisement
Advertisement
ผมกินกินกิน จนผมหลับคาจานข้าว แม่ตกใจใหญ่เลย รีบพากันเสิร์ชกูเกิ้ล นึกว่าผมสำลักแล้วเม็ดข้าวติดคอตาย ที่ไหนได้?! ผมอิ่มครับ
ย้อนกลับมาที่ชื่อของผมนะครับ ผมมีชื่อเต็มๆ ว่า 'ปอยฝ้าย' ตอนแรกแม่ตั้งใจจะตั้งชื่อผมว่ามะลิ เพราะผมตัวสีขาวจั๊วะ แต่แม่ดันเห็นไข่กลมๆ ที่ใต้หาง อ้าว! เป็นตัวผู้นี่หน่า เพราะฉะนั้นจะตั้งชื่อมะลิไม่ได้ แม่คิดอยู่นานจนนึกขึ้นได้ว่า ผมมีพี่ที่เป็นลูกแท้ๆ ของแม่ชื่อว่า 'พี่ปลายฝน' ดังนั้น ชื่อของผมควรจะต้องมีตัวป.ปลา และ ฝ.ฝาเหมือนพี่ ผมก็เลยได้ชื่อนี้มาครับ
รูปภาพทั้งหมดโดยผู้เขียน
ร่วมเสพบทความ หนัง ซีรีส์ และเพลงใหม่ ๆ สุดปัง โหลดเลยที่ App TrueID ฟรี !
ความคิดเห็น
