รักไหม "หมีพู" รถคันไหนไม่น่ารักไล่กัดทันที

แม้ไม่ใช่มนุษย์แต่รักของหมีพูยิ่งใหญ่ แม้ไม่ได้เรียนรู้ แต่เธอเข้าใจในภาษากายสื่อ  คนอื่นอาจจะว่าหมีพูไม่น่ารัก แต่พูรู้จักคนที่คิดไม่ซื่อต่อพู

หลายครั้งเวลาที่เราขับรถหรือเดินผ่านหน้าบ้านของใครสักคนแล้ว ต้องเจอกับเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้น จากสัตว์สี่เท้าที่วิ่งเข้ามาหมายว่าจะกัดส่วนของร่างกาย แน่นอนว่าทุกคนก็ต้องวิ่งหนีหรือตะโกนด้วยเสียงอันดัง กลับกันถ้าเราตั้งสติแล้วนิ่งสักหน่อย ก็จะไม่เกิดอะไรขึ้น  สุนัขทุกตัวนั้นถ้าเมื่อไหร่ที่วิ่งไล่แล้วเราวิ่งหนี จะยิ่งวิ่งตามซึ่งเป็นธรรมชาติของสัตว์เดรัจฉานที่จะต้องป้องกันตัวและปกป้องในอาณาเขตของตนเอง ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว ดังเช่นเจ้าสุนัขตัวนี้

สุนัขที่นอนริมถนนไม่เข้านอนบ้าน เจ้าของเดินไปไหนจะเดินตามไปทุกที่ ทั้งที่สนามหญ้าบริเวณบ้านก็มีไม่เข้านอน แต่จะนอนริมถนนคอยจ้อง รถราวิ่งผ่าน ไม่พอใจคันไหนก็วิ่งไล่สุดชีวิต ไล่จนสุดซอยแล้วก็เดินกลับมานอนที่เดิม เจ้าหมีพู สุนัขเพศเมียเป็นสุนัขพันธุ์ไทย สีขาวครีมแต่บริเวณใบหน้าของหมีพูนั้นมีสีส้มตรงคิ้ว ถ้าเรามองและเรียกชื่อ หมีพูจะเป็นสุนัขที่มีใบหน้ายิ้ม รับแขก ขี้อ้อนถ้าหากเราเห็นและรู้จักหมีพูจะแทบไม่น่าเชื่อเลยว่า หมีพูจะชอบไล่รถและไล่กัดคนที่ผ่านหน้าบ้านของมัน จนทำให้คนที่สัญจรไปมาไม่ชอบหมีพู

นิสัยส่วนตัวของหมีพู หมีพูเองเป็นสุนัขที่เคยมีเพื่อนเล่นด้วยมาตั้งแต่เด็ก แต่หลังจากที่เพื่อนของหมีพูตรอมใจเพราะรักเด็กน้อยคนหนึ่งเมื่อไม่เจอเด็กน้อยเพื่อนของหมีพูไม่ทานข้าวไม่สดใสเหมือนแต่ก่อน หนึ่งปีผ่านไปเพื่อนของหมีพูก็เสียชีวิตไป เหลือเพียงหมีพูตัวเดียวที่ยังอยู่ หมีพูเป็นสุนัขที่ขี้เล่น ขี้อ้อน เวลาที่หิวจะโบกหางไปมาอย่างแรง จนบางครั้งโบกมาถึงเอวสายไปมา ระริกระรี้มากเวลาที่อ้อนเจ้าของ ซึ่งเวลาที่อ้อนนั้นจะมีเวลาที่หิวข้าว เวลาที่เจ้าของกลับมาบ้าน ซึ่งหมีพูนั้นจะไม่ขึ้นนอนบนบ้าน แต่จะคอยสอดส่องดูหน้าบ้าน ตรงถนน ซึ่งจะนอนอีกฝั่งของถนนนอนมองบ้าน

เล่นกับเราหน่อยมนุษย์ ท่านอนประจำที่ส่งสายตาและโบกหางให้เล่นด้วย โดยการล้มตัวนอนลงกับพื้นขาทั้งสี่เหยียดตรงส่ายเอวไปมาเหมือนปลาไหลของหมีพู ส่งสายตาอ้อนให้เราเล่นด้วย โดยการเกาพุงหรือจับลูบบริเวณหน้าอก หมีพูชอบมองกล้อง เมื่อไหร่ที่เราจะถ่ายภาพแล้วเรียกหมีพูมาถ่ายด้วย หมีพูจะเดินเข้ามายื่นหน้ามาเข้ากล้องด้วย ยิ่งถ้าเรายื่นกล้องเข้าไปหา หมีพูจะมองกล้องนิ่งๆเพื่อให้เราถ่าย

ใครเข้าบ้านได้ถือเป็นมิตร สำหรับเจ้าหมีพูแล้ว ถ้าหากว่าใครที่เขาบ้านได้ถือเป็นมิตรทั้งหมด  นั่นหมายความว่า ถ้าหากยังอยู่นอกบ้าน จะถือว่าเป็นศัตรู แต่ถ้าเมื่อไหร่เดินเข้าบ้านได้ถือว่าเป็นมิตร และหมีพูจะเข้ามาทำความรู้จัก เฉกเช่นเดียวกันกับเจ้าของ

สาวโหดโสดประจำซอย ซอยนี้มีการเลี้ยงสุนัขจำนวนมาก ซึ่งในแต่ละบ้านจะมีอย่างน้อยหนึ่งตัวเลี้ยงไว้คอยดูแลบ้าน แต่สำหรับซอยของหมีพูนั้น มีแต่หนุ่มๆทำให้หมีพูเป็นสุนัขเพียงตัวเดียว ที่เป็นสาว แต่เป็นสาวที่เจ้าของฉีดยาคุมไม่ให้มีหนุ่มมารุมล้อม หมีพูเป็นสุนัขบ้านๆตัวหนึ่งที่ไม่ได้ตัวใหญ่ และไม่ได้น่ารักเหมือนสุนัขพันธุ์ดีที่ข้างบ้านซื้อมา  อาหารการกินของหมีพูนั้นกินได้ทั้งหมด เจ้าของกินอะไรโยนให้หมีพู หมีพูก็จะกิน ยกเว้นหนูที่หมีพูเองไม่ค่อยสนใจ ถ้าหากเจ้าของเอาคั่วหนูให้ หมีพูยอมที่จะกินข้าวเหนียวปั้น

ซื่อสัตย์ต่อเจ้าของ แต่ได้ยินเสียงเจ้าของพูดหมีพูจะเชื่อและหยุดทุกอย่าง หมีพูไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ถ้าหากได้ยินเสียงเรียกของเจ้าของหมีพูจะวิ่งมาหา และนั่งรออยู่จนกว่าเจ้าของจะบอกว่าไปได้ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เจ้าของนั้นบอกให้หมีพูไปไกลๆ หมีพูจะหายไปไม่มาใกล้ทั้งวัน ทำเหมือนว่างอนเจ้าของ แต่พอเจ้าของเรียกทุกอย่างก็หายไปหมด

เดินทางมาจากต่างถิ่น ชีวิตของหมีพูนั้นไม่ได้เกิดที่นี่ ตอนเด็กๆเจ้าของได้รับหมีพูมาเลี้ยงจากหมู่บ้านหนึ่ง นำมาไว้ที่นี่เพื่อมาเฝ้าบ้าน เพราะในตอนกลางวัน หรือบางทีตอนกลางคืน เจ้าของไม่เข้ามาบ้าน จะอุ่นใจเพราะมีหมีพูคอยดูแลบ้าน เห่าคนแปลกหน้า เจ้าของหมีพูมีธุรกิจส่วนตัวอยู่ที่นา หมีพูคือคนที่คอยเฝ้าบ้าน บางวันไม่มีอาหารหมีพูก็จะเดินลงไปที่วัดขอข้าวหลวงตากิน เพราะเพื่อนที่วัดมีจำนวนมาก หนุ่มๆ ก็เยอะเช่นกัน

ให้ข้าวกินก็กิน ไม่ให้กินก็ไม่เป็นไร หมีพูหาข้าวกินเองได้ แต่ขอให้เล่นด้วยบ้าง อยากมีเพื่อนเล่น บางทีเครียดหมีพูก็จะวิ่งไล่รถที่ขับผ่านหน้าบ้าน แต่ไม่ได้ไล่ทุกคัน หมีพูจะไล่เฉพาะคันที่หมั่นไส้เท่านั้น ไล่เพราะความสะใจ จนบางครั้งคนที่โดนไล่ทำท่าทางไม่ดีใส่หมีพู หมีพูก็จะกัดงับเข้าที่ขาหรือแขนทันที จากนั้นก็วิ่งหนีหายไป

หมีพูมีท่านอนที่เป็นกุลสตรี สำหรับสุนัขทุกตัวแล้ว ถ้าเมื่อไหร่ที่นอนหงายขาสองข้างทำท่าลักษณะเหมือนภาพด้านบนนั่นแสดงว่าเชื่อใจเราแล้ว เราสามารถเล่นด้วยได้ หาหมัดให้ได้ รวมถึงลากไปลากมาได้ สายตาของสุนัขเองก็เช่นกัน สามารถที่จะบอกสิ่งที่ต้องการ เช่น เล่นด้วยหน่อย หิวข้าวแล้วขอข้าวกินหน่อย ต้องการไปด้วย ขอขึ้นรถด้วย สิ่งเดียวที่ทำไม่ได้คือ การสื่อสารภาษาปากกับเรา สุนัขที่เราเลี้ยงนั้นถ้าหากว่าเรานั้นเลี้ยงเขาให้เหมือนกันกับคนในครอบครัวคนหนึ่ง เขาก็จะเป็นเช่นนั้น ความเคยชิน การกระทำบางอย่างทำให้สุนัขแยกแยะว่าเป็นใคร และจะต้องแสดงท่าทางแบบไหนเมื่อเจอกัน

อยู่โสดให้หนุ่มๆ ทั้งซอยเสียใจเล่น สาวน้อยหมีพูใบหน้าเหมือนถูกตกแต่งให้สวยดูออร่า หมีพูแม้เป็นสุนัขที่เจ้าของรับมาเลี้ยง ซึ่งมาจากที่อื่นได้มาพบกับเจ้าของที่ใจดี และให้อิสระกับหมีพู หมีพูดูแลบ้านทั้งสองหลัง วิ่งไปทางซ้ายบ้างขวาบ้าง วิ่งไปด้านหน้าและด้านหลัง

สายตาบอกความนัย หลายครั้งที่หมีพูมองเรา ถ้าหากว่าเรานั้นพูดด้วย หมีพูก็จะฟังและกะพริบตาจ้องตาเรา ซึ่งยากเหมือนกันที่เวลาที่เราเล่นกับสุนัขทุกตัว แล้วทุกตัวจะเหมือนกัน บางตัวนั้นไม่กล้าสบตากับเรา บางตัวไม่นิ่ง ไม่สามารถนั่งมองหน้าของเราได้ในระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งถ้าเรานั้นเคยสังเกตจะเห็นดวงตา ของสุนัขในช่วงของการเจ็บป่วย เป็นเวลาที่เขาจะแสดงสายตาขอความช่วยเหลือ สายตาที่เหนื่อยอ่อนแรง

ความสุขออกกำลังกายให้คลายเหงา ด้วยความที่หมีพูนั้นอยู่คนเดียวจึงทำให้เหงาไม่มีอะไรทำ จึงหาวิธีคลายเหงาโดยการไล่คนที่ขับรถผ่านไปมา ซึ่งถ้าหากคนไหนที่น่าหมั่นไส้หมีพูก็จะงับไปหนึ่งที จนบางครั้งก็ทำให้คนในทั้งซอยบ้านวุ่นวาย และไม่ชอบหมีพู แต่หมีพูยังมีความน่ารักเช่นต้อนรับทุกคนที่มาบ้าน ถ้าเข้าบ้านได้แล้วหมีพูจะไม่เห่า ทานข้าวไม่ยาก ขี้อ้อน อยู่บ้านด้วยแล้วไม่เหงา เพราะหมีพูจะเดินไปเดินมาใกล้ๆและนอนเฝ้าเล่นด้วยไม่ยอมไปไหน

สุนัขแต่ละตัวที่เราเลี้ยงมีนิสัยไม่เหมือนกัน บางตัวมีทำให้เจ้าของต้องลำบากใจ ต้องล่ามไว้ตลอดเวลา บางตัวเหมือนมีเพื่อนหรือคนในครอบครัวเพิ่มมาอีกหนึ่ง บางตัวทำให้รักแล้วจากไป แต่ความรักระหว่างคนกับสุนัขนั้นมีให้เสมอ ถ้าหากใครได้เลี้ยงสุนัขแล้วจะรู้สึกรักขึ้นมาทันที เพราะเขาคือยามคอยสอดส่องดูแลข้าวของในบ้าน เมื่อตัดสินใจรักแล้วจะต้องให้เวลากับเขาให้เขารู้สึกว่าไม่โดดเดี่ยว

ภาพถ่ายทั้งหมดเป็นของผู้เขียน (อุ้งเท้าแมว)

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน  App TrueID โหลดเลย ฟรี !