รีวิวซีไรต์ "ช่างสำราญ"

ทำไมถึงเลือกวิจารณ์เรื่องนี้

"ยอมรับเลยว่า ไม่เคยได้ยินหนังสือวรรณกรรมรางวัลซีไรต์เรื่องนี้มาก่อน แต่ครั้งแรกที่เห็นแล้วสะดุดตามาก ในเรื่องของชื่อเรื่อง ที่เขียนไว้ว่า "ช่างสำราญ" ความคิดแรกผมนึกว่าวรรณกรรมเรื่องนี้ จะสร้างเรื่องหัวเราะ ความสนุกครื้นเครงตามชื่อเรื่อง ที่คงสุขหฤหรรษ์ชวนอมยิ้มตามด้วยมีมุกตลกแทรกเข้ามาหยอดบ้าง แต่สิ่งที่ผมคิดกลับหักมุม ชื่อเรื่องกับเนื้อเรื่องตรงกันข้ามกันเลย จากเสียงหัวเราะกลับกลายเป็นเสียงสะเทือนใจ หรือเรียกน้ำตาคลอเบ้าจุกอยู่ในอกได้ตลอดทุกตัวอักษร เป็นการตีความชื่อเรื่องอีกมิติหนึ่งที่ไม่จำเป็นต้องคล้องตามเนื้อเรื่องที่ประพันธ์เสมอไป ขอแค่การตั้งชื่อเรื่องยังไงให้ผู้อ่านหลงเชื่อว่า สิ่งที่ผู้เขียนตั้งนี้มันเป็นชื่อที่ดีที่สุด เหมาะสมที่สุดแล้ว สำหรับงานเขียนนั้นๆ ผมไม่ได้เข้าข้างนักเขียน แต่ผมสามารถสัมผัสถึงเนื้อหาอันลุ่มลึกรับรสชาติได้ง่าย ความสำราญที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ คือ เรื่องราวของเด็กคนหนึ่งที่ชื่อว่า'กำพล' อายุเพียง 5 ขวบ ถูกพ่อแม่ทิ้งให้ใช้ชีวิตตามลำพังชั่วคราวกับผู้คนที่ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่คนสนิท แต่เป็นเพื่อนบ้านที่เคยร่วมอยู่ด้วย แต่เมื่อพ่อและแม่ของเด็กกำพลแยกทางกัน จึงย้ายที่อยู่ไปอยู่ที่อื่น การผจญโลกที่ไม่ได้ยิ่งใหญ่นัก แต่มันท้าทายกว่าที่เคยเปฺ็นอยู่ มันไม่ปกติธรรมดาเช่นเดิม