รีวิวหนังสือ นวนิยายเรื่อง มณีร้าว โดย ว.วินิจฉัยกุล

รีวิวหนังสือนวนิยายเรื่อง มณีร้าว ของ ววินิจฉัยกุล

#ความทรงจำระหว่างบรรทัดจากหนังสือที่รัก

นวนิยายเรื่อง 'มณีร้าว' ผลงานเขียนของ ว.วินิจฉัยกุล เล่มนี้ ฉันได้อ่านหลังจากชมละครที่สร้างขึ้นเมื่อครั้ง
ออกอากาศทางช่อง 7 ระหว่างวันที่ 26 พฤศจิกายน 2533  - 26 กุมภาพันธ์ 2534   ส่วนตัวชอบดารานำคือ
นฤเบศร์ จินปิ่นเพชรและกมลชนก โกมลฐิติ มีศตวรรษ ดุลยวิจิตร มารับบทแฟนเก่านางเอก

ครั้งแรกที่เคยอ่านนั้นนานมาแล้ว เป็นแบบปกแข็ง แบบนวนิยายรุ่นเก่า พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร เป็นการพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 2531 ตอนที่มีการจัดพิมพ์ขึ้นใหม่ก็ว่าจะซื้อแบบปกใหม่เล่มเดียวมาเก็บสะสม ก็หลงลืมและพลาดไป เพิ่งไปตามหาได้มาจากในกลุ่มหนังสือสะสมเมื่อปีที่แล้วตามภาพประกอบบทความนี้

ฉันชอบนวนิยายเรื่องนี้มาก อ่านนานแล้ว เมื่อคิดถึงก็ไปย้อนดูละครทีวีเรื่องนี้ที่ยังมีให้ดูในยูทูปเสมอๆ วันนี้จึงอยากเขียนบันทึกรีวิวนวนิยายเรื่องนี้

ฉายฉาน พระเอกของเรื่องที่เริ่มต้นบทบาทด้วยการเป็นผู้ชายร้ายกาจเจ้าเล่ห์ที่ทำลายชีวิตของคล้ายเดือน ผู้ชายเพลย์บอย ที่ไม่เห็นค่าของผู้หญิงที่เข้ามาอยู่ในวังวนชีวิตสังคมเหลวแหลกของตนเอง เพราะความที่มีพื้นเพเป็นลูกเมียน้อยในครอบครัวเศรษฐีที่พ่อมีเมียมากมาย จนทำให้เขาไม่ศรัทธาในชีวิตแต่งงาน และมองผู้หญิงที่เข้ามาใกล้ชิดเป็นเพียงของเล่นสนุก

แต่หลังจากความสุขทางกายที่ฉายฉานตักตวง ฉวยเอาจากความอ่อนต่อโลก เชื่อใจคนมากเกินไป จนไปถึงการไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม ของคล้ายเดือน เขากลับไม่เคยลืมเธออีกเลย เขาติดตามพัวพัน และสุดท้ายก็คอยช่วยเหลือ เมื่อพบว่าเธอได้รับความทุกข์และผลกระทบจากความสนุกชั่วข้ามคืนของเขาจนชีวิตแทบจะไปต่อไม่ได้

ฉันชอบเรื่องนี้ที่ได้เห็นพัฒนาการทางอารมณ์และความคิดของตัวละครที่เปลี่ยนไปทีละนิดจากตอนต้นเรื่องจนท้ายเรื่อง 

คล้ายเดือนค่อยๆเรียนรู้จากความทุกข์ตกผลึกจนกลายเป็นความเข้มแข็ง จนสามารถมาทำงานช่วยเยียวยาจิตใจผู้คนในองค์กรที่ช่วยเหลือหญิงสาวที่ผ่านความทุกข์ทรมานเช่นเดียวกับเธอ

ฉายฉานค่อยๆเรียนรู้จากอารมณ์ความรู้สึกและมโนธรรมพื้นฐานในส่วนลึกก็เอาชนะความเคยชินจากการใช้ชีวิตในสิ่งแวดล้อมแย่ๆที่เติบโตมา จนค่อยๆยอมรับความผิดของตนเอง และพร้อมจะแก้ไขไถ่โทษความผิดบาปที่เขากระทำต่อหญิงสาวบริสุทธิ์ แสนดีที่สุดท้าย ความดีของเธอก็เอาชนะจิตใจฉายฉานจนกลายเป็นความรักในที่สุด

อย่างที่ผู้เขียนกล่าวไว้ในคำนำว่าผู้เขียนไม่ใจแข็งพอที่จะเขียนเรื่องราวนี้ให้จบลงอย่างทุกข์ทรมานตามข้อเท็จจริงและชีวิตจริงของเหยื่อจำนวนมาก เพราะคนที่เป็นแบบฉายฉานในชีวิตจริงอาจจะแทบไม่มีเลย หรือมีน้อยมากๆ  

สำหรับฉันก็รู้สึกขอบคุณผู้เขียนที่ได้เขียนออกมาแบบนี้ และทำให้ฉายฉายและคล้ายเดือนเป็นตัวละครพระนางอีกคู่ที่ฉันประทับใจ และมักจะคิดถึงอยู่เสมอๆ

สำหรับตอนที่ประทับใจในนวนิยายเรื่องนี้ คือตอนท้ายๆของเรื่องที่ฉายฉายมีความทุกข์เรื่องน้องสาวและไม่มีใครในชีวิตคนอื่นที่เขาอยากปรับทุกข์ด้วยนอกจากคล้ายเดือนคนเดียวที่เขาคิดถึงเธอเสมอ เขาจึงมาพบเธอที่บ้านสวนและขอโอกาสแก้ตัวเพื่อพิสูจน์ตัวเอง

.....

นวนิยายเรื่องนี้มีเสน่ห์ที่บทรักที่ผู้เขียนบรรยายได้ละเมียดละไมอยู่ตลอดทั้งเรื่อง จนทำให้ฉันหลงรักตัวละคร ‘ฉายฉาน’ ชายหนุ่มร้ายกาจที่สุดท้ายทำให้ผู้อ่านหลงรักได้ในที่สุด ❤️

#โปรยปกหลัง

การที่เด็กสาวคนหนึ่งสูญเสียความสาวไป ทำให้หล่อนคิดว่าหล่อนเสียทุกอย่างในชีวิต...ถูกไม่ใช่ความผิดของหล่อนหรอกที่คิดเช่นนั้น คงจะเป็นเพราะพ่อแม่หรือสังคมแวดล้อมปลูกฝังหล่อนว่าคุณค่าของผู้หญิงอยู่ที่พรหมจารี หากว่าสูญเสียไปอย่างไม่ถูกต้อง...ก็เท่ากับหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง

ความร้าวรานครั้งนี้ เหมือนรอยร้าวในเนื้อแก้ว ถึงอย่างไรก็ไม่มีวันจางหาย...

มีแต่ทำให้แก้วนั้นแตกเป็นเสี่ยงในวันข้างหน้า

••••••••••

มณีร้าว : ว.วินิจฉัยกุล

ลงพิมพ์ในนิตยสารสกุลไทย

และตีพิมพ์ครั้งแรกโดยสำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาการ

เมื่อปี พ.ศ.2531

ภาพประกอบโพสต์คือฉบับพิมพ์ครั้งที่ 5

เดือนตุลาคม พ.ศ. 2555

โดยสำนักพิมพ์ทรีบีส์

จำนวน 529 หน้า

ราคาปก 350 บาท

ภาพปก-ออกแบบ : ฟารุต สมัครไทย

#ความรู้สึกหลังอ่าน

เมื่อได้อ่านนวนิยายเรื่องนี้จบลง สิ่งที่ประทับใจที่สุดคือผู้เขียนสามารถบรรยายตัวละครพระเอกอย่างฉายฉาน ซึ่งถ้าเรามองแบบชีวิตจริง ผู้ชายที่มีพฤติกรรมต่อผู้หญิงเช่นนี้ ไม่น่าจะได้เป็นพระเอกในชีวิตจริงของใครได้ แต่เมื่อผู้เขียนได้แสดงความรู้สึกไว้ในคำนำหนังสือไว้ว่า ไม่อาจใจร้ายให้เรื่องจบลงแบบโหดร้ายต่อชีวิตของนางเอกผู้ถูกกระทำได้ ผู้เขียนได้สร้างเหตุการณ์แวดล้อมที่ทำให้พระเอกได้เรียนรู้ รับรู้ถึงความผิดพลาดที่ทำลงไป และเดินหน้าแก้ไขและพิสูจน์ตัวเองจนสุดท้ายนางเอกยอมรับและให้อภัย (แม้ว่าค่านิยมเรื่องพรหมจรรย์ของผู้หญิงสำหรับสังคมปัจจุบันแบบในนวนิยายอาจจะล้าสมัยไปแล้วก็ตาม)

และที่ฉันคิดว่าสำคัญมากคือ ทำให้ผู้อ่านอย่างฉันและอีกหลายๆคนที่หันกลับมาให้อภัยตัวละครนี้ และรู้สึกรัก 'ฉายฉาย' จนกลายเป็นหนึ่งในตัวละครพระเอกในนวนิยายของ ว.วินิจฉัยกุล ที่ผู้อ่านพูดถึงบ่อยๆ 

📍ภาพประกอบในบทความนี้ทั้งหมดเป็นภาพของผู้เขียน

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !