รีวิวหนังสือ : ผมปัญญาอ่อน “เพราะนายไม่เข้าใจ นายถึงมีความสุข"

          โดยเนื้อเรื่องจะถูกเล่าผ่านตัวละครที่ชื่อว่า " เผิง เถี่ย หนัน" เด็กมัธยมหนึ่ง ที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาชนิดที่พออบรมสั่งสอนได้ หรือที่หลายคนในเรื่องเรียกว่า 'ปัญญาอ่อน'  ต้องมาเรียนร่วมกับเด็กปกติ ในสังคมที่เต็มไปด้วยการเปรียบเทียบและแข่งขันกันตลอดเวลา ด้วยความที่ เถี่ยหนัน มีความบกพร่องในด้านนี้ ทำให้เขาโดนดูถูก เหยียดหยาม และกลั่นแกล้ง จากคนรอบตัวมากมาย ทั้งเพื่อนร่วมชั้น คุณครู สังคม หรือแม้แต่ครอบครัวของเขาเอง แต่สิ่งเดียวที่เขาทำคือยิ้มรับ จนขาเป๋เพื่อนสนิทของเขาพูดว่า “เพราะนายไม่เข้าใจ นายถึงมีความสุข”

  มาถึงช่วงเวลาของการรีวิวกันบ้าง โดยส่วนตัวเราคิดว่าหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านง่าย ใช้ภาษาไม่ซับซ้อน และสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาได้อย่างตรงไปตรงมา อย่างที่บอกไว้ตอนต้นว่ามันเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของเด็กประถม (ก็ไม่แปลกที่จะอ่านง่าย) แต่เราคิดว่าเนื้อหาไม่ได้เหมาะกับเด็กเท่านั้น ผู้ใหญ่อย่างเราๆ ก็ควรอ่านเหมือนกัน  เพราะตัวเรื่องสะท้อนถึงปัญหาอะไรหลายๆ อย่างได้ดี (ส่วนตัวคิดว่า ปัญหาในเรื่องมีตั้งแต่ครอบครัว โรงเรียน และสังคมเลย) เป็นหนังสือที่อบอุ่นมาก (ก.ล้านตัว) ให้ความรู้สึก feel good สุดๆ  เพราะความคิด คำพูด และการกระทำของตัวละครหลักที่แสดงออกมาได้อย่างไร้เดียงสา ทำเอาเราอดยิ้มไม่ได้ แต่ในทางกลับกัน เราก็แอบหัวเสียเบาๆ กับพวกทัศนคติ หรือmindset ของตัวละครบางตัวในเรื่องที่แสดงออกต่อเผิงเถี่ยหนัน เพราะทุกอย่างมักจะลงเอย ด้วยการหัวเราะหรือยิ้มรับ ซึ่งดูไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไร เมื่อเทียบกับสิ่งที่เถี่ยหนันต้องเจอ (แอบโมโหแทน) หลักๆ แล้ว หนังสือเล่มนี้ เพียงต้องการให้ทุกคนเข้าใจและเห็นอกเห็นใจเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาเท่านั้น  ซึ่งจริงๆ แล้ว ไม่ว่าจะมีความบกพร่องหรือไม่ ก็ตาม ความเห็นอกเห็นใจและการปฏิบัติต่อคนๆ หนึ่งในฐานะมนุษย์ก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว ไม่ว่าใครก็ตาม เพราะความแตกต่าง ไม่ใช่ข้ออ้างสำหรับการกลั่นแกล้งคนๆ หนึ่ง...