(รีวิว) เสน่ห์ไม้เก่า ที่ทำให้เราหวนถึงอดีต

รูปของผู้เขียน

ย้อนไปประมาณ 50 ปีที่แล้ว บ้านในชนบทส่วนใหญ่จะสร้างด้วยไม้ แม้ว่าจะมีปูนผสมบ้างก็แค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทำไมบ้านสมัยก่อนถึงสร้างด้วยไม้ นั่นก็เพราะเมื่อก่อนป่าไม้มีความอุดมสมบูรณ์ มองไปทางไหนเห็นแต่ป่าเขียวขจีเต็มไปหมด

ตามหัวไร่ปลายนาจึงเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ๆ ซึ่งเป็นไม้เนื้อแข็งที่มีความคงทนและมีเนื้อไม้ที่สวยงาม เช่น ไม้สัก ไม้ตะเคียน ไม้มะค่า ฯลฯ ชาวบ้านที่จะสร้างบ้านหรือทำเฟอร์นิเจอร์และเครื่องเล่นให้เด็ก ๆ จึงโค่นต้นไม้แล้วใช้เลื่อยชักไปมาระหว่างสองคน ผลัดกันเลื่อยและหมั่นหยอดน้ำลงไปเพื่อให้คมเลื่อยเข้าเนื้อไม้โดยไม่ฝืดและลดความร้อนจากการเสียดสีระหว่างเนื้อไม้กับคมเลื่อย

เมื่อเลื่อยไม้เป็นแผ่น ๆ แล้ว ยังไม่นำออกมาใช้แต่จะเอาไปแช่น้ำในคลองหรือถ้าไม่มีคลองก็จะเอาแผ่นไม้ไปไว้ในร่มแล้วหมั่นรดน้ำ โดยทำอย่างนี้ประมาณ 7-10 วัน เพื่อเป็นการรักษาเนื้อไม้ไม่ให้แตกและห้ามนำแผ่นไม้ออกมาตากแดดเด็ดขาด

ชิงช้าไม้ตัวนี้มีความสวยงามอย่างเป็นธรรมชาติ ด้านหลังซึ่งเป็นที่พิง ตรงกลางเป็นแผ่นไม้สักฉลุแบบดิบ ๆ ซึ่งเป็นเสน่ห์เฉพาะตัว มองอย่างไรก็ไม่เบื่อ ใครก็ตามที่เห็นชิงช้าตัวนี้ก็อดที่จะนั่งไม่ได้

รูปของผู้เขียน

เสน่ห์ของไม้เก่ายังไม่จบลงเพียงเท่านี้ สำหรับคนที่ชอบไม้ละก็ยังมีของดี ๆ ที่ทำจากไม้ ซึ่งก็ทำให้นักสะสมไม้ต้องตาลุกเพราะอยากเป็นเจ้าของ แม้ว่าของสิ่งนั้นจะเก่าจนสีซีดแล้วก็ตาม แต่กลับมีค่าและมากด้วยราคาอย่างไม่น่าเชื่อ

ม้าไม้โยกเยกของเล่นเด็กซึ่งมาแบบคู่ ไม่ฉายเดี่ยวแต่อย่างใด ครั้งแรกที่ผู้เขียนเห็นถึงกับอดใจไม่ไหว ขอนั่งสักหน่อย แม้ว่าจะเป็นท่อนไม้แข็ง ๆ แต่นั่งสบาย สองมือจับตรงส่วนที่เป็นแกนไม้ใต้หูแค่พอหลวม ๆ และวางเท้าลงบนแผ่นไม้ที่ตอกแปะติดกับส่วนล่างสุดที่ทำหน้าที่ในการกระดกและบดพื้น เมื่อเราขยับตัวไปมา ม้าก็โยกเยกไปเรื่อย ๆ ทำให้เพลินจนอดที่จะย้อนถึงอดีตสมัยเด็กที่เคยเล่นม้าโยกเยกแบบนี้ไม่ได้

สิ่งที่ไม่ควรพลาดสำหรับงานไม้เก่าที่เอามาเลื่อยแล้วขัดใหม่ โดยทำโต๊ะสำหรับวางอาหารขนาดเล็ก การทำก็แบบง่าย ๆ แต่เรื่องความคงทนถาวรไม่ต้องพูดถึง สามารถรองรับคนที่มีน้ำหนัก 100 กิโลกรัมได้อย่างสบาย ๆ

รูปของผู้เขียน

รูปของผู้เขียน

ไม้เก่าจึงมีเสน่ห์ มองอย่างไรก็ไม่เบื่อเพราะมีความสวยงามอยู่ในตัวและเฟอร์นิเจอร์หรือเครื่องเล่นที่ทำจากไม้ก็ทำให้เราย้อนไปถึงอดีตที่คุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้แล้วรู้สึกอบอุ่น มีความสุขที่ได้อยู่กับธรรมชาติจริง ๆ

จรรยา เลิศพงษ์ไทย