รีวิว webtoon เปลี่ยนฝันร้ายให้กลายเป็นรัก

เครดิตภาพปกโดย ผู้ขียนบทความ

เครดิตภาพโดย Counselling จาก pixabay

เรื่องย่อ ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกทำลาย ใช้ชีวิตเเต่ละวันเหมือนกับอยู่ในฝันร้าย เรื่องฉาว ๆ มากมายที่เข้ามาพรากรอยยิ้มของเธอไป เเล้วใครกันที่จะมาเปลี่ยนโลกฝันร้ายของเธอ

การ์ตูนเเนว ดราม่า 

กาน สาวมหาลัยปี2 พร้อมกับชีวิตที่กำลังถูกทำลายเเละจุดเปลี่ยนของชีวิตทั้งหมดมาจาก เช้าของวันหนึ่งเสียงเพลงของนาฬิกาปลุกก็ได้ดังขึ้น สาวน้อยนามว่ากานได้ลุกขึ้นมาจากที่นอนเพื่อใช้ชีวิตเตรียมตัวไปเรียนตามปกติ สิ่งที่ทำได้หลังจากตื่นคือการ เตรียมใจรับมือกับทุกเหตุการณ์ที่มันจะต้องเกิดขึ้น 

เเละในระหว่างที่สาวน้อยกำลังเดินตรงไปยังห้องเรียนท่ามกลางเสียง ซุบซิบ นินทาตรงทางเดินเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ สายตาของทุกคนที่กำลังจับจ้องไปที่สาวน้อยพร้อมทุกคำกล่าวว่าร้ายตลอดระหว่างทางเดิน หรือเเม้เเต่ ในห้องเรียนก็ตาม

กานได้บอกเลิกกับฟิวส์ไป เเต่การบอกเลิกครั้งนี้ กลับมีคำพูดขู่กลับมาด้วยว่า “ฉันจะทำให้เธอไม่เหลือใครเลย” เเละการเลิกกับฟิวส์คือการเปลี่ยนชีวิตที่เคยมีสีสันทุกอย่างให้กลายเป็นดีดำ ความมืดมิดครอบงำ เเละเธอก็ได้ตัวคนเดียวโดยที่ไม่เหลือใครเลย

เครดิตภาพจาก Alexas_Fotos โดย pixabay

เมื่อเลิกเรียน หลังทางกลับบ้านเธอได้เห็นโพสของอดีตเเฟนเก่า ที่บอกว่า “สิ่งที่ฉันเคยทำให้เธอ เธอคงจะลืมไปหมดเเล้วสินะ” ข้อความดั่งกล่าวนี้ ยิ่งทำให้กานนั้นกลับอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้ง เเต่ก็ทำไม่ได้ เธอได้ร้องไห้ออกมาพร้อมกับ คำกล่าวที่ว่า “เหนื่อยจัง ไม่อยากอยู่อีกต่อไปเเล้ว” เเม้จะเป็นประโยคสั้น ๆ เเต่เสียงนั้นกลับไปเข้าหูของ ยูยะ สิ่งที่ยูยะนั้นได้ยินเเละได้เห็นรอยทำร้ายตัวเองของกานนั้นมันคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนชีวิตทั้งหมดของกาน

(ยูยะ เป็นคนลูกครึ่งญี่ปุ่น)

เครดิตภาพจาก DariuszSankowski โดย pixabay

ถึงเเม้ว่าครั้งเเรกที่กานได้พบกับยูยะนั้นมันอาจจะไม่ได้ดีเท่าไหร่ เพราะจู่ๆ ยูยะก็มาขอกานเป็นเเฟนเเบบงง ๆ เเล้วยังมาถอดเสื้อกันหนาวของกานออกเพื่อดูลอยการทำร้ายตัวเองของกาน เเละเมื่อยูยะ ได้เห็นรอยเเผลมากมายบนเเขนของกานก็ทำให้อดใจไม่ไหว ยูยะก็ดึงกานเข้ามากอดในขณะที่กานยังไม่ทันได้ตั้งตัว กานได้ใช้มือตบยูยะไปเเละวิ่งหนีกลับที่พักด้วยความตกใจ เเต่นั้นก็ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกับยูยะอีก เพราะยูยะนั้นก็ยังคงตามตื้อกานอยู่ สิ่งที่กานทำได้คือการปฏิเสธไปเรื่อย ๆ เเละท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาที่เริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เเต่สิ่งที่ทำให้ความรู้สึกเริ่มเปลี่ยนคือ ยูยะ กลับโต้ตอบเหล่าคนพวกนั้นไป ทำให้ทุกคนต่างอึ้งกันไป หรือเเม้เเต่ตัวของกานเองก็ยังคงสงสัยอยู่ตลอดว่าทำไมถึงทำเเบบนี้ ทำไมถึงได้ตามตื้อไม่เลิก ไม่เคยคิดกลัวโดนลูกหลงหรือโดนว่าไปด้วยหรอ?

สิ่งที่ยูยะบอกคือ “ฉันอยากช่วยเธอ เธอกำลังโดนข่าวลือโจมตีอยู่ไม่ใช่หรอ มาคบกับฉันเถอะ ฉันจะช่วยเธอเอง”

ยูยะนั้นเริ่มพากานไปเเนะนำให้กับเพื่อนของตัวเองได้รู้จัก ทุกคนต่างยิ้มเเย้มให้กับกานพร้อมเเนะนำตัวเอง ภายในกลุ่มเพื่อนของยูยะไม่มีใครเกลียดกานเลยซักคน ชีวิตของกานที่เธอเคยโดนทำร้ายมาตลอด เมื่อได้รับรอยยิ้มเพียงนิดเดียว กลับทำให้เธอรู้สึกข้างในลึก ๆ คือ “ดีใจ” เพียงเเค่มีคนเข้าใจก็พอเเล้วคนที่ไม่ทิ้งฉันไปไหนคนที่จะไม่หักหลังฉัน ชีวิตของสาวน้อยในช่วงเวลาหนึ่งเหมือนดั่งเเสงพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น 

เเต่....มีพระอาทิตย์ขึ้นก็ต้องมีพระอาทิตย์ตก ความสุขเพียงชั่วคราวก็ได้เริ่มขึ้น ฟิวส์ทำเริ่มทำการก่อกวน กาน อีกครั้ง เค้าเข้ามาพูดจาซ้ำเติมความรู้สึกทั้งหมดของกาน เเต่ครั้งนี้มันกลับหนักขึ้น เพราะเค้าบอกว่า “เธอไม่กลัวเพื่อนเธอโดนลูกหลงไปด้วยหรอ เธอจะรับมือกลับข่าวลือที่มันจะมากขึ้นได้รึเปล่าล่ะ เพราะคนที่จะโดนข่าวลือไม่ได้มีเเต่เธออีกเเล้วนะ” คำพูดทุกคำที่ได้เอ่ยออกมาจากปากของฟิวส์ ทำเอากานนั้นหวาดกลัวจนตัวสั่น เธอนั้นรับมือกับสิ่งที่เธอโดนมันก็หนักมากอยู่เเล้ว เเต่ถ้าหากว่าเพื่อนของเธอต้องมาโดนไปด้วย เธอคงจะทนไม่ได้หรอก เพราะเธอไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนกับเธอ เธอไม่อยากต้องมารู้สึกผิดอีกเเล้ว 

เช้าวันต่อมา เธอได้เข้าไปนั่งเรียนตามปกติเเต่สิ่งที่ฟิวส์พูดนั้นเป็นความจริง เสียงซุบซิบนินทาต่าง ๆ กลับมากมายขึ้น คราวนี้คนที่โดนเสียงซุบซิบนินทาไม่ได้มีเเค่เธอ เเต่คือเพื่อน ๆ ของเธอ เธอได้วิ่งหนีเสียงพูดทุกคำออกไปจากห้อง ท่ามกลางรอยน้ำตาที่ไหลหยดตามทาง เธอกลับมาทำร้ายตัวเองอีกเเล้ว

เครดิตภาพจาก sasint โดย pixabay

ยูยะ ได้เริ่มติดต่อหากาน เเต่ไม่ว่าจะโทรไปกี่สาย กานก็ไม่รับ ยูยะเลยไปถามหาที่อยู่กานจาก ฟ้า เพื่อนเก่าของกาน เมื่อได้ที่อยู่มายูยะจึงรีบไปที่ห้องของกาน ประตูหน้าไม่ได้ล็อกเอาไว้ ยูยะจึงเปิดเข้าไปข้างในภายในห้องนั้นเงียบสงัด เเละมืดมิด ยูยะทำการเปิดไฟเเละสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้าคือ รอยเลือดที่เต็มตัวของกาน กานนั่งลงกับพื้นเเละถือคัตเตอร์เอาไว้ในมือ ยูยะได้หันไปปิดไฟทันทีที่ได้เห็นเลือดของกาน สิ่งที่กานได้เอ่ยบอกกลับยูยะไปคือคำถามทั้งหมดเเละสงสัยการกระทำของยูยะ ที่ไม่มองหน้าของตนเลย เเละยังเอามือปิดจมูกอีกด้วย ท่ามกลางความมืดมิดเเละคำพูดตัดพ้อพร้อมกับน้ำตาได้ล้นทลักออกมา ทันใดนั้น ยูยะก็ได้เข้าไปกอดกานโดยที่ไม่ลังเล เเละเพื่อทำให้กานรู้ไว้ว่า เค้าไม่ได้รังเกลียดกานเลย 

“เหนื่อยไหม เก่งมากเลยนะที่ทนมาได้” ประโยคเพียงนิดเดียวพร้อมกับอ้อมกอดของยูยะนั้น ยิ่งทำให้กานร้องไห้โฮออกมา ความรู้สึกอบอุ่น เเละการกระทำที่บ่งบอกถึงความรัก ความห่วงใยมากมาย “ไปหาหมอกันนะ”เพียงเสี้ยววินาที กานได้สลบไปพร้อมอ้อมกอดของยูยะ กลิ่นเลือดเเรงขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้ยูยะเองก็สลบไปด้วยเช่นกัน

เมื่อฟื้นขึ้นมาอีกที ที่นี่คือโรงพยาบาล ยูยะนั้นเป็นคนกลัวเลือด เลยสลบไป เพื่อน ๆ ของยูยะนั้นเป็นคนเเบกยูยะเเละกานมาโรงพยายาล เมื่อฟื้นขึ้นมา กานนั้นร้องไห้ไม่หยุด เมื่อเห็นผ้าพันเเผลบนร่างกายของตัวเอง ยูยะเองเริ่มเข้ามาปลอบใจกานอีกเช่นเคย 

เเละเมื่อถึงวันที่ต้องกลับบ้านเเล้ว ทุกคนเริ่มชวนกานไปกินข้าวเย็นด้วยกัน ทีเเรกกานนั้นก็ปฏิเสธไปเเต่มันก็ไม่เป็นผลหรอก เพราะความตื้อเเล้วตื้ออีกของยูยะ จึงต้องจำยอมไป 

เเละเมื่ออาหารต่าง ๆ มาถึงโต๊ะเเล้วทุกคนต่างตื่นเต้นกับอาหารตรงหน้า เเละท่ามกลางเสียงเฮฮาต่าง ๆ ของเพื่อน ๆ นั้น ก็มีเสียงที่     เเทรกเข้ามา “ตริ๊ง” เสียงเเจ้งเตือนของโทรศัพท์ของกานก็ได้ดังขึ้น มันคือข้อความภายในกลุ่มของคนที่เกลียดเธอ ทุกคนกำลังพิมพ์ด่าว่าเธอกันยกใหญ่ เเต่รู้หรือไม่ว่าเพื่อนที่กำลังเฮฮาอยู่นั้นได้หันหน้ามามองเธอเเละถามว่าใครหรอ? เพื่อนผู้หญิงคนนึงภายในกลุ่มนั้นได้หยิบโทรศัพท์จากมือของกานเเล้วส่งสติ๊กเกอร์ไปรัว ๆ เพื่อโต้ตอบ เเละได้บอกกล่าวกับกานว่า“บางที การที่เราโต้ตอบหรือสู้กับฝีปากของคนพวกนั้นไปบ้างมันน่าจะดีกว่านะ อย่าให้ใครมาทำร้ายเราอยู่ฝ่ายเดียวสิ่ มันไม่ยุติธรรมเลย”

เเละนั้นเป็นอีกจุดเปลี่ยนของชีวิตของกาน กานเริ่มได้เรียนรู้อะไรมากมายเพิ่มขึ้น การที่เราพูดความจริงเเละต่อสู้บ้างมันดีกว่าเอามาเก็บไว้คนเดียว เเต่สิ่งที่ยากที่สุดคือการเอาชนะความกลัว คุณหมอ จิตเวช ได้เริ่มเข้ามาพูดคุยกับกานเเละให้กานบอกกับพ่อเเม่ของตน เพราะสิ่งที่กานกลัวที่สุดคือการบอกกับพ่อเเละเเม่ กลัวท่านทั้งสองจะรับไม่ได้ที่ลูกคนนี้ เป็นโรคซึมเศร้า เเต่สุดท้ายก็ต้องบอกเพราะความลับย่อมไม่มีในโลก เเละเมื่อถึงเวลาที่ต้องบอกกับพ่อกับเเม่ ผลลับนั้นกลับไม่ได้เเย่เลย เพราะพวกท่านเข้าใจกานเเละได้เอ่ยถามทุกอย่างจากกานว่า “เหนื่อยไหม ที่ผ่านมาเป็นไงบ้าง” บางทีคำพูดไม่จำเป็นต้องมากมาย เเค่เพียงคำพูดเสี้ยวเดียวก็สามารถเยียวยาหัวใจได้เเล้ว 

เครดิตภาพจาก Yeskay1211 โดย pixabay

เเสงของวันใหม่พร้อมกับปิดเทมอวันเเห่งการพักร้อนได้เริ่มขึ้น พวกเพื่อน ๆ ของกานได้ชวนกานไปเที่ยวทะเล เพื่อพักผ่อนกัน กานก็ตกลงไปด้วย การมาเที่ยวทริปในครั้งนี้นั้นมันเริ่มเยียวยาจิตใจของกานได้มากขึ้น กานเริ่มหัวเราะออกมา เริ่มยิ้มมากขึ้นชีวิตที่ไม่เคยได้รับการเติมเต็ม เเต่ในตอนนี้ ทุกอย่างเเละทุกคนเริ่มเข้ามาเติมเต็มหัวใจที่ขาดไปของกาน  เเละความรักของยูยะเองนั้นก็ไม่ได้น้อยลงเลย ความรู้สึกของกานที่มีต่อยูยะ คือความรู้สึกรัก รักขึ้นเรื่อย ๆ รอยจูบเบา ๆ ของยูยะท่ามกลางดวงดาวมากมายที่ส่องลงมา กระทบกับน้ำทะเลนั้นทำเอาหัวใจยิ่งสั่นไหวมากขึ้นเรื่อย ๆ “ขอบคุณนะ ยูยะ”

ผู้เขียน

“ไม่ว่าต่อจากนี้จะอีกยาวไกลมากเเค่ไหนเเต่ขอหยุดความประทับใจไว้เพียงความน่ารักเเค่นี้นะคะ ชีวิตหลังจากนี้ของกานจะเริ่มตอบโต้เเละจะค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ กานจะกลับมามีสีสันอีกครั้ง เธอจะไม่โดดเดี่ยวเเล้ว” 

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงสุดหลากหลาย บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !