สมบัติผี

ปู่ชาเป็นคนหวงสมบัติมาก แกไม่ชอบให้ใครไปยุ่งกับของหรือสมบัติของแก ถึงแม้จะเป็นลูกหลานของแกก็ตาม ถ้าแกไม่ได้ให้ก็จะไม่มีใครกล้าแตะต้องของของปู่ชาเด็ดขาด ซึ่งลูกหลานของปู่ชาเองก็จะรู้กันดี ถึงแม้ปู่ชาเป็นคนที่มีสมบัติมาก แต่ก็ไม่มีใครกล้าขอหรือเข้าไปยุ่ง จนกว่าแกจะอยากมอบให้เอง

                                                              ที่มาภาพจาก https://www.freepik.com/free-photo/

                วันหนึ่งปู่ชาได้เรียกลูกหลานทุกคนมาที่บ้าน และได้บอกกลับลูกหลานว่า  “ที่ปู่เรียกทุกคนมาวันนี้ก็เพราะว่าปู่ไม่แน่ใจว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานเท่าไร จึงจะแบ่งทรัพย์สินของปู่ให้ลูกหลานทุกคนตามความเหมาะสม เผื่อว่าปู่ตายไปลูกหลานจะได้ไม่ต้องมานั่งทะเลากัน”

เมื่อปู่ขาพูดจบ สิงห์ที่เป็นลูกคนโตของปู่ชาก็พูดว่า “พ่อยังมีเวลาอยู่กับพวกเราอีกตั้งนาน ทำไมถึงรีบแบ่งสมบัตินักเล่า พวกเราทุกคนก็ไม่มีใครเดือดร้อนเงินทองกันสักหน่อย”

                หลังจากเสร็จพิธีฝังศพคืนวันนั้น อั่มได้ชวนเพื่อนมาอีกสองคนคือ โชคและจ้อย มาขุดศพของปู่ชา เพื่อขโมยแหวน ระหว่างที่ขุดศพอยู่นั้น ก็มีเสียงหมาหอนดังมาเป็นระยะ แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจ เอาแต่นั่งหน้าตั้งตาชุดหลุมศพ เพื่อหวังจะเอาแหวนไปขายเปลี่ยนเป็นเงินก้อนโต  จนพวกเขาขุดศพขึ้นมาได้ อั่มรีบชี้ให้โชคกับจ้อยดูแหวนที่นิ้วองปู่ชา  เมื่อโชคเห็นก็ได้พูดว่า “โห นี่มันแหวนทองทับทิมผังเพชรเลยนี่หว่า วงนี้น่าจะขายได้หลายแสนเลยนะ”

อั่มจึงตอบว่า “นั่นสิของมีคาคาแบบนี้เอามาฝังไว้เฉยๆ เสียดายของเปล่าๆ” 

                จากนั้นทั้งสามก็รีบถอดแหวนออกจากนิ้วปู่ชาแล้วรีบฝังศพทันที ระหว่างที่กำลังฝังศพอยู่นั้น จ้อยก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาใกล้ๆ  จ้อยพยายามมองหาที่มาของเสียง และทำให้เขาต้องตกใจเพราะเขาเห็นคนมายืนจ้องหน้าด้วยสายตาที่โกรธแค้น เขารีบร้อยเรียกให้ อั่มกับโชคดู เมื่อทั้งสามเห็นชายคนนั้นก็ยิ่งทำให้ตกใจกันจนสติแทบหลุด เพราะร่างของชายคนนั้นคือร่างเดียวกันกับคนที่นอนอยู่ในโลง นั่นคือปู่ชานั่นเอง ทันใดนั้นผีปู่ชาก็ได้ชี้หน้าทั้งสามคนและพูดว่า “พวกมึง ไอพวกระยำ เอาของกูคืนมา”  พร้อมกับจับแขนของอั่มไว้แน่น

                เมื่อรู้สึกตัวอั่มก็เห็นเพื่อนของเขาทั้งสองวิ่งหนีไปแล้ว ทิ้งให้เขาอยู่กับผีของปูชาลำพัง อั่มหลับตาไม้กล้ามองหน้าปู่ชา เขาร้องเสียงดังว่า “ผมกลัวแล้วครับ ผมขอโทษ ผมไม่เอาแหวนแล้ว” จากนั้นเขาได้สะบัดมือสุดแรงจนหลุดจากปู่ชา แล้วโยนหวนทิ้งและวิ่งหนีออกจากป่าช้าทันที เมื่อมาถึงบ้านเขาก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้สัปเหร่อลุงของเขาฟัง รุ่งเช้าสัปเหร่อจึงพาทั้งสามคน พร้อมกับหลวงพ่อที่วัดมาทำพิธีขอชมาปู่ชา จากนั้นมาพวกเขาก็ไม่กล้าแอบขโมยของศพอีกเลย