เรื่องเล่าจากสามเณร ตอนสามเณรต้นอยากเจอดี

“เจ้าอย่าไปทางนั้นพี่เณรหลวงพ่อบอกว่ามีผีใด๋”  สามเณรขันหมากตะโกนบอกพี่เณรว่าอย่าไปทางนั้น “บ่ย่านดอกน่าให้มันมาโลดผี” สามเณรต้นผู้ที่พึ่งเคยบวชเณรเป็นครั้งแรก ไม่ฟังเสียงเตือนของสามเณรขันหมากเพราะคิดว่าอายุน้อยกว่า ถึงแม้ว่าสามเณรขันจะอายุน้อยกว่าแต่ก็บวชมาแล้วถึงสามครั้ง จึงรู้ว่าที่ไหนควรไปและไม่ควรไป และเตือนพี่เณรออกไปแบบนั้นแต่พี่เณรไม่ฟัง ตกค่ำ ๆ สามเณรต้นมาคุยโม้ว่าที่ ที่หลวงพ่อห้ามไม่เห็นจะมีอะไร แถมยังเป็นที่ที่สวยงามอีกด้วยนะ เณรต้นบอกกับเพื่อน ๆ เณรขันไม่พูดอะไรได้แต่นั่งฟังเขาคุยกัน

วันต่อมาเณรต้นก็เข้าไปในที่หวงห้ามอีก แถมยังชวนเพื่อนสามเณรด้วยกันไปอีกสองรูป โดยไม่ฟังเสียงว่าใครจะห้าม เณรต้นและเพื่อน ๆ ทำแบบนั้นอยู่สามวันแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเณรต้นเลยคิดว่าที่หลวงพ่อพูดว่ามีผีนั้นมันไม่มีอยู่จริง  “เณรต้นมานี่เจ้าไปหยังบ่อนหลวงพ่อห้าม ดื้อแท้เจ้านี่บ่ย่านผีบ้อ” หลวงพ่อถามสามเณรต้นในเย็นวันหนึ่งก่อนจะสวดมนต์ทำวัตรเย็นแปลได้ความว่าไปทำไมในที่ที่ห้ามไม่กลัวผีเหรอ  “บ่ย่านขะน้อยสิให้นอนนำคนตายกะยังได้” เณรต้นตอบแบบมั่นใจว่าไม่กลัวถ้าหลวงพ่อไม่เชื่อจะให้ไปนอนกับคนตายก็ยังได้ “เอ้อยากเจอแฮงแม่นบ่ถ้าอยากเจอมื้อแลงสิให้ไปนอนอยู่เมน” หลวงพ่อคิดในใจว่าสามเณรรูปนี้อยากลองดีเข้าให้จึงสั่งให้ไปนอนที่เมรุเผาศพ “ได้เลยขะน้อยไปคืนนี้เลยสบายอยู่แล้ว” สามเณรต้นรับคำว่าจะไปคืนนี้เลย
ตกคืนนั้นเณรต้นหอบเสื่อหอบหมอนไปนอนบนเมรุ ไปถึงก็ใช้ไม้กวาดกวาดฝุ่นออกนิดหน่อยผูกกลดกับเสาเมรุ ปูเสื่อลงก็นอนเลย ถึงตอนเช้าก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นสามเณรได้ใจคิดว่าผีไม่มีอยู่จริงหรอก “พ้อหยังบ่หล่ะมื้อคืน” หลวงพ่อถามว่าเจออะไรไหม “บ่ขะน้อยจักสิมีหยังผีกะบ่มีอย่ามาตั๋วผมเด้อบาดนี่หลวงพ่อ” สามเณรต้นบอกหลวงพ่อว่าไม่เจออะไรทีหลังไม่ต้องมาโกหก หลังจากวันนั้นหลวงพ่อจึงตั้งจิตอธิฐานบอกเจ้าที่เจ้าทางว่าสามเณรรูปนี้บอกสอนอะไรก็ไม่ฟัง เจ้าที่เจ้าทางอย่าได้ถือสาเลย

::::ภาพโดยผู้เขียน:::