อื่นๆ
เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์ ตอน คนมาทีหลัง

“อ๋อ นี่คุณปาริสา เป็นอดีตเลขาของท่านเมธาค่ะ แล้วก็เป็นว่าที่...” จิตรีพนักงานรุ่นพี่คนสนิทของหญิงสอบตอบเจ้านายคนใหม่ด้วยท่าทีหวั่นๆ เมื่อเห็นสายตาคมคู่นั้นหันกลับไปจ้องหน้าของคนที่เพิ่งเข้าใหม่แบบไม่วางตา

“เลขาของผม” ชายหนุ่มเป็นฝ่ายต่อวลีสุดท้ายให้แทน”
“เอ่อ...ใช่ค่ะ” พนักงานคนเก่าคนแก่ของบริษัทเริ่มกลืนน้ำลายฝืดคอ ด้วยไม่รู้ว่าเจ้านายของเธอจะจัดการยังไงกับคนที่มาทำงานสายในวันนี้
“คุณไม่รู้เหรอว่าวันนี้มีประชุม?” ผู้บริหารคนใหม่ถามเสียงเข้มเล็กน้อย
“เอ่อ...ไม่ทราบค่ะ พอดีว่าไม่ได้มีการแจ้งล่วงหน้า” ปาริสาตอบด้วยน้ำเสียงติดขัดเล็กน้อย
“ก็จริง ผมขอโทษที่แจ้งทุกคนกะทันหัน เป็นความผิดของผมเอง...แต่มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องการมาทำงานสายของคุณ คุณจะอธิบายเรื่องนี้ว่าไง?” ชายหนุ่มยังคงไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ
Advertisement
Advertisement
“คือ พอดีว่ารถฉันเสียอยู่กลางทางน่ะค่ะ ก็เลยต้องเรียกช่างมาดู แล้วฉันก็นั่งวินมอเตอร์ไซค์มาค่ะ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ” เธอให้เหตุผลไปตามความเป็นจริง
“ทีหลังอย่าให้เป็นแบบนี้อีกนะ ผมไม่ชอบคนมาทำงานสาย โดยเฉพาะคนที่เป็นเลขา ต้องสแตนด์บายให้พร้อมก่อนคนอื่น เข้าใจนะ” คำพูดที่ดูจริงจังทำให้หญิงสาวหน้าเหยเกไปเล็กน้อย แต่เธอก็ต้องยอมรับผิดอยู่ดี ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเหตุสุดวิสัยก็ตามที
“ค่ะ” คนตัวเล็กรับปากพร้อมพนักหน้ารับอย่างเกรงๆ
“เชิญนั่ง” ชายหนุ่มผายมือเป็นการเชื้อเชิญโดยยังคงคาแรคเตอร์ของความเนี๊ยบไว้ไม่มีขาดตกบกพร่อง
“ค่ะ”

การประชุมในวันนี้เป็นไปด้วยความราบรื่น หลังจากเจ้านายคนใหม่พร้อมกับพนักงานต่างก็แนะนำตัวพร้อมกับตำแหน่งของแต่ละคนให้ได้รู้กันเพื่อจะได้วางแผนในการทำงานอย่างถูกต้องว่าใครมีหน้าที่อะไรและต้องดิวงานกับใครบ้าง หลังจากเวริศได้ศึกษางานมาจากผู้เป็นบิดา เขาก็ได้มีการวางแผนงานต่างๆ ใหม่ทั้งหมดเพื่อให้ทันกับยุคสมัยที่เปลี่ยนไปเพื่อจะได้ตอบโจทย์ให้ตรงกับความต้องการของลูกค้าให้มากที่สุด
Advertisement
Advertisement

“วันนี้ตอนที่คุณเวริศทำหน้าดุใส่พี่ริสานะหนูนี่ใจหล่นลงไปกองอยู่ตาตุ่มเลยพี่ คนอะไรเวลาจริงจังน่ากลัวชะมัด” วินหรือชื่อที่เรียกกันในวงการของคนที่มีร่างเป็นชายแต่ใจเป็นหญิงหนึ่งเดียวของบริษัทเป็นฝ่ายเริ่มต้นนินทาเจ้านายเป็นคนแรก
“นั่นนะสิ หนูก็เหมือนกัน คุณเวริศน่ากลัวชะมัด แต่ยังไงก็ยังหล่ออยู่ดี จริงมะพี่” พิมาหรือพิมพ์น้องนุชคนสุดท้องของกลุ่มหันไปทำสายตากรุ้มกริ่มให้กับจิตรีผู้เป็นพี่ใหญ่ทั้งอายุไขและอายุงานที่ยืนทำหน้าเครียดหลังเดินออกจากห้องประชุม
“แกนี่ยังจะมาพูดเล่นอยู่ได้ ไปเตรียมตัวทำงานได้แล้ว จำไม่ได้เหรอว่าเจ้านายสั่งอะไรไว้บ้างน่ะ?” พี่ใหญ่เริ่มมีอาการเครียดเล็กน้อยตั้งแต่ตอนอยู่ในห้องประชุม ไม่ใช่แค่งานที่ได้รับที่ทำเอาทุกคนต้องปรับตัวกันจ้าละหวั่น แต่หญิงสาวเป็นห่วงน้องรักคนที่ยืนอยู่ข้างๆ มากกว่าที่ต้องเป็นเลขาติดตัวเจ้านายจอมเนี๊ยบและแอบเอาแต่ใจ เพราะดูจากอาการในห้องประชุมแล้ว คาดว่าปาริสาคงต้องรับศึกหนักอยู่ไม่น้อย
Advertisement
Advertisement

“ริสา จะไหวมั้ยเนี่ย?” รุ่นพี่สาวถามด้วยความเป็นห่วง
“ไหวซิคะพี่ตรี ริสาซะอย่าง แค่เนี้ย สบาย” คนที่น่าจะกลุ้มใจที่สุดเชิดหน้าขึ้นมาอย่างคนไม่ยี่หร่า ก็ความมั่นใจของหญิงสาวน้อยกว่าผู้เป็นนายซะที่ไหนล่ะ
“ถามจริง” สามคนยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วถามพร้อมกัน
“จริง” ปาริสาพนักหน้าพร้อมตอบด้วยรอยยิ้มกว้างตามลักษณะคาแรคเตอร์ของเธอ
>>........................................................................<<
>>อย่าลืม!! ติดตามตอนต่อไปนะคะ<<
..ขอบคุณค่ะ..
ภาพทั้งหมดจาก pixabay
ภาพปก โดยprettysleepy1 จาก Pixabay"> prettysleepy1
ภาพที่ 1 โดย Nattanan Kanchanaprat จาก Pixabay">nattanan23
ภาพที่ 2 โดย cdu445 จาก Pixabay">cdu445
ภาพที่ 3 โดย Gerd Altmann จาก Pixabay">geralt
ภาพที่ 4 โดย Firmbee จาก Pixabay">Firmbee
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงสุดหลากหลาย บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
รีวิวอาหาร เครื่องดื่ม ท่องเที่ยว นวนิยาย เรื่องสั้น คมความคิดในแง่มุมต่างๆ
ความคิดเห็น






