เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์ ตอน สายเปย์มาเอง

“คุณจะทานอะไรดี?”

“อะไรก็ได้ค่ะ”

“อะไรก็ได้ไม่มีในโลก คุณจำเป็นต้องเลือก”

“โอ๊ย! นี่มันจะอะไรกันหนักกันหนาเนี่ย”

“คุณนั่นแหละจะอะไรกันนักกันหนา แค่เลือกอาหารเนี่ยมันยากนักหรือไง?”

“ก็ที่ฉันบอกว่าอะไรก็ได้หมายความว่าคุณสั่งอะไรมาฉันก็ทานได้ทั้งนั้นแหละ”

“กระเพาะของคุณ ทำไมคุณต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม ทำไมคุณไม่ดูแลมันเอง อยากกินอะไรคุณก็สั่งสิ ทำไมต้องรอให้ผมสั่งให้ด้วย”

“งั้นขอเป็นลาซานญ่า พาสต้าคาโบนาร่า บรูสเก็ตต้า แล้วก็...เจลาโต้อย่างละที่ค่ะ อ้อ! และก็ขอคาปูชิโน่เย็นแก้วนึงค่ะ” หญิงสาวหยิบเมนูขึ้นมาสั่งบริกรที่คอยให้บริการอยู่เป็นชุด

“นี่สั่งเยอะขนาดนี้แล้วคุณจะทานหมดเหรอ?” เวริศถามขึ้นหลังพนักงานเสิร์ฟเดินออกจากโต๊ะไปแล้ว จริงๆ เขาก็พอจะมองออกว่าคนพยศตั้งใจจะแกล้งเขา เพราะไม่พอใจที่เขาไปกวนโทสะเข้าให้ แต่ก็ไม่นึกว่าหญิงสาวจะกล้าแกล้งคนที่เป็นเจ้านายได้ เพราะเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่เคยมีใครกล้าต่อกรกับคนอย่างเขา แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้จึงกล้าทำ

“อ๋อ รู้ละ คุณกลัวจะต้องจ่ายเงินเยอะใช่มะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะคนอย่างฉันดูแลปากท้องของตัวเองได้ ฉันกินเอง จ่ายเองได้จ่ะ” พูดจบหญิงสาวก็เปิดกระเป๋าสะพายใบหรูเตรียมจะหยิบเงินขึ้นมาจ่ายให้เจ้านายทันที

“นี่คุณ! จะทำอะไรอ่ะ?”

“ก็จ่ายเงินนะสิ แล้วคุณเห็นเป็นอะไร?”

“เก็บไปเลยนะ ผมไม่ชอบมาอเมริกันแชร์กับผู้หญิง เงินแค่นี้ผมจ่ายได้ ไม่สะเทือนขนหน้าแข้งผมหรอกนะ”

“ฉันรู้ค่ะว่าคุณน่ะรวย แต่ฉันเองก็ไม่ชอบเอาเปรียบใครเหมือนกัน นี่ เอาไปเลย” ปาริสายื่นแบงค์พันหลายใบให้กับชายหนุ่ม

“นี่คุณ! อย่ามาทำให้ผมขายหน้าที่นี่นะ”

“ขายหน้าอะไร ฉันทำอะไร”

“ก็ไอ้ที่ยื่นเงินให้ผมเนี่ยสิ ดูสิคนมองกันใหญ่แล้ว ผมอายนะรู้มั้ย?” เวริศขยับหน้าก้มลงต่ำกระซิบเบาๆ ให้หญิงสาวได้ยินกันสองคนเมื่อเห็นว่าเริ่มมีคนมองมาที่โต๊ะของทั้งคู่มากขึ้น

“คุณจะอายอะไร ก็แค่แชร์ค่าอาหารกัน” หญิงสาวยังคงพูดน้ำเสียงปกติ ไม่ได้กระซิบกระซาบเหมือนเขาแต่อย่างใด ซึ่งผิดกับเจ้านายที่ออกอาการหน้าบางให้เห็นอย่างชัดเจน

“คุณไม่อาย แต่ผมอาย มานี่” เวริศหยิบแบงค์พันปึกใหญ่วางไว้บนโต๊ะหลังเรียกพนักงานให้มาเก็บเงินก่อนเดินนำหน้าหญิงสาวออกไปที่รถทันที โดยคนต้นเรื่องได้แต่นั่งยิ้มสะใจที่ทำเจ้านายตัวเองเสียทรงได้ในวันนี้

“ทีหลังคุณอย่าทำแบบนี้อีกนะ” ชายหนุ่มเริ่มบทสนทนาหลังจากขับรถออกมาจากโรงแรมหรูเรียบร้อยแล้ว

“ฉันทำอะไร?” คนเจ้าเล่ห์ยังคงยียวนแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“ก็เรื่องเงินเมื่อกี้ไง”

“อ๋อ อะ งั้นฉันให้คุณตรงนี้ก็ได้ ของฉันเท่าไหร่นะ เดี๋ยวฉันคิดก่อน” หญิงสาวทำท่านับนิ้วแบบกวนๆ

“นี่คุณ หยุดเลยนะ ไม่ต้องมายียวน ผมรู้นะว่าเมื่อกี้น่ะคุณแกล้งผม” เวริศเริ่มทำสายตาคาดโทษ

“ฉันไปแกล้งอะไรคุณ นี่ฉันกำลังรับผิดชอบสิ่งที่ฉันทำอยู่นะ ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ”

“ไม่ต้องมาทำคุณอะไรให้ผม ทีหลังจำไว้ว่าถ้าไปทานข้าวกับผม อย่าทำแบบนี้อีก อาหารมื้อนึงผมจ่ายได้ โอเคนะ”

“สายเปย์ว่างั้น” หญิงสาวพูดด้วยสายตาพราวชนิดที่ทำเอาคนมองอยากจะควักลูกตาออกมาชมโลกเล่นให้ชัดกว่าเดิมให้หนำใจโทษฐานที่กวนประสาทเขาได้สำเร็จ

“จะสายปงสายเปย์อะไรก็ช่างเถอะ แค่รู้ว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้ก็พอ”

“รับทราบค่ะเจ้านาย ทีหลังจะสั่งให้เยอะกว่าเดิม เพราะเข้าใจแล้วว่าเจ้านายฉันนี่มันสายเปย์ โอ้ย! ดีอ่ะ” คนขี้แกล้งดูจะยิ้มพอใจเป็นพิเศษหลังเห็นเจ้านายของตัวเองแสดงอาการลุกลี้ลุกลนจนเธอเองจับจุดอ่อนได้ว่าเขาไม่ชอบอะไร

"คุณนี่มัน" เวริศชี้หน้าคาดโทษคนกวนประสาทอย่างนึกหมั่นไส้

>>...........................................................................<<

..โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ..

ภาพทั้งหมดจาก pixabay

ภาพปก โดย prettysleepy1 จาก Pixabay">prettysleepy1

ภาพที่ 1 โดย Darkmoon_Art จาก Pixabay">Darkmoon_Art

ภาพที่ 2 โดย Wow Phochiangrak จาก Pixabay">Wow_Pho

ภาพที่ 3 โดย congerdesign จาก Pixabay">congerdesign

ภาพที่ 4 โดย Terri Cnudde จาก Pixabay">TerriC

ภาพที่ 5 โดย Pexels จาก Pixabay">Pexels

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !