เล่นเกมอย่างไร ให้ชีวิตไปได้สวย

"เด็กติดเกม" คำกล่าวนี้มีมาตั้งนานหลายปีมากแล้ว คำนี้ใช้เรียกผู้ที่เล่นเกมหนัก ๆ จนทำให้เสียการเรียน หรือเสียการเสียงาน แต่เด็กติดเกมนั้นเป็นปัญหาของสังคมไทยจริงหรือไม่? วันนี้ผมมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มาฝากกันครับ

Photo by Kelly Sikkema on Unsplash

ในอดีตขณะที่ผมกำลังศึกษาในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายอยู่นั้น เมื่อช่วงประมาณปี พ.ศ.2543 อินเทอร์เน็ตเริ่มเข้ามามีบทบาทในเมืองไทย ร้านอินเทอร์เน็ตและร้านเกมเริ่มเปิดตัวขึ้นมามากมาย จากเด็กบ้านนอกที่เล่นแต่โดดหนังยาง เป่ากบ เล่นกองดินกองทราย เมื่อได้มาเรียนต่อในเมือง และได้มีโอกาสเข้ามาหาข้อมูลการเรียนในร้านอินเทอร์เน็ต มันเป็นช่วงเวลาที่ตื่นตาตื่นใจมาก ๆ ในร้านอินเทอร์เน็ตบางร้านจะมีเครื่องเล่นเกม ซึ่งครั้งแรกที่ผมได้เล่นเกมมันเป็นความรู้สึกที่สุดยอดเกินคำบรรยายจริง ๆ ตัวตนของผมถูกแทนด้วยตัวละครในเกม สามารถพูดหรือพิมพ์ข้อความอะไรมาก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ ทุกอย่างอิสระ จนเวลาผ่านไป 1 วันโดยไม่ทันรู้ตัว นี่คือการเข้าสู่วงการเด็กติดเกมของจริงครั้งแรก

Photo by Nick Morrison on Unsplash

เลือกเรตของเกมให้เหมาะสมกับอายุ ไม่ใช่ทุกคนที่เล่นเกม และสำหรับคนที่เล่นเกมหรือมีบุตรหลานที่เล่นเกม การจัดเรตของเกมให้บุตรหลานของท่านเล่น หรือตัวท่านเองเล่นนั้นมีส่วนสำคัญมาก ๆ เช่น เยาวชนไม่ควรเล่นเกมที่มีเนื้อหารุนแรง ควรที่จะเล่นเกมฝึกสมองประลองปัญญา นอกจากจะได้เล่นกับเพื่อน ๆ เพื่อแข่งกันทำคะแนนแล้ว ยังได้ความรู้จากเกมอีกด้วย หรือผู้ใหญ่เองที่บรรลุนิติภาวะแล้ว อาจจะเปลี่ยนจากเกมที่มีเนื้อหารุนแรงมาเล่นเกมแนวกีฬาก็ได้เช่นกัน

Photo by Kelly Sikkema on Unsplash

จัดสรรเวลาเล่นเกมอย่างเหมาะสม การแบ่งเวลาเล่นเกมนั้น อาจจะทำได้ยากสำหรับผู้ที่เล่นเกมเป็นอาชีพ หรือติดเกมอย่างหนัก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้เลย ผมเคยเล่นเกมหนักขนาดที่ว่าใช้เวลากินนอนอยู่หน้าจอคอม 2 วันเต็ม ๆ จนหลับไม่รู้ตัวไปถึง 18 ชั่วโมงเต็ม ๆ หลังจากนั้นผมเริ่มลดเวลาการเล่นลง จากเดิมเล่น 3-4 ชั่วโมงจะพัก 15 นาที ก็ค่อย ๆ ปรับมาเล่นเกม 2 ชั่วโมงพักสายตาสักครึ่งชั่วโมง แล้วก็ปรับลงไปเรื่อย ๆ จนเกิดความสมดุลกับชีวิตประจำวัน ทุกวันนี้อาจจะเล่นเกมที่ไม่ต้องใช้เวลามาก เช่นเล่นสัก 30 นาทีต่อวัน แล้วเวลาที่เหลือก็ไปใช้กับชีวิตประจำวันส่วนตัวได้อีกมากมาย

Photo by João Ferrão on Unsplash

เปลี่ยนจากเกมในจอเป็นเกมนอกจอ ในปัจจุบันผมเชื่อได้เลยว่า เฉลี่ยแล้วมนุษย์หนึ่งคน ต้องมีสมาร์ทโฟนอย่างน้อยคนละหนึ่งเครื่อง ไม่ว่าวัยใดก็ตาม มันจึงเป็นเรื่องที่ยากพอสมควรที่จะปล่อยวางสมาร์ทโฟน แล้วไปทำกิจกรรมอย่างอื่น แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้เลยนะครับ สำหรับตัวผมนั้นใช้สมาร์ทโฟนวันละประมาณ 2-3 ชั่วโมง แต่หลังจากหยุดใช้งานแล้วก็ไปใช้เวลากับชีวิตนอกจอซะส่วนใหญ่ เช่น จากเดิมเคยเล่นเกมฟุตบอลช่วงเวลาประมาณ 19.00-20.00 น. ก็เปลี่ยนเป็นนัดเพื่อนไปเล่นฟุตบอลจริง ๆ ที่สนามฟุตซอลที่ใกล้บ้านในช่วงเวลาเดียวกัน ซึ่งนอกจากจะได้พูดคุยกับเพื่อน ๆ แล้วยังได้สุขภาพที่แข็งแรงอีกด้วย

Photo by Mpho Mojapelo on Unsplash

เล่นเกมเป็นอาชีพไปเลย ถ้าวิธีข้างต้นนั้นยากเกินไป และรู้สึกว่าตัวเองขาดเกมไม่ได้เลย ผมแนะนำให้ทำเป็นอาชีพไปซะเลย ซึ่งปัจจุบันนี้มีคนมากมายที่มีรายได้จากการเล่นเกม ที่เรียกกันว่า"เกมแคสเตอร์" ซึ่งจริง ๆ แล้วอาชีพนี้มีมานานมากแล้ว มีทั้งคนที่ประสบความสำเร็จและคนที่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร แต่อย่างน้อยการได้ลองเริ่มอัดวิดีโอหรือสตรีมเกมที่ตัวเองเล่น ลงบนแพลตฟอร์มต่าง ๆ ในอินเทอร์เน็ตเพื่อสร้างรายได้ นั้น ก็ถือว่าเป็นก้าวแรกจากการทำสิ่งที่ตัวเองรักให้เกิดรายได้ขึ้นมา ซึ่งปัจจุบันอาชีพเกมแคสเตอร์ก็เป็นที่ยอมรับในสังคมของหลาย ๆ ประเทศแล้วอีกด้วยครับ

Photo by Florian Olivo on Unsplash

นี่ก็เป็นวิธีการใช้ชีวิตกับเกม ให้มีความสุขและมีคุณภาพ ไม่ว่าจะเป็นตัวท่านเอง เพื่อนของท่าน หรือลูกหลานของท่าน เมื่อสามารถทำตามวิธีข้างต้นได้แล้ว ก็จะสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุข ซึ่งปัจจุบันนี้เวลามีข่าวที่รุนแรงในสังคมไทย สื่อต่าง ๆ มักจะเลือกมุ่งประเด็นไปที่ สาเหตุมาจากการเล่นเกมซะส่วนใหญ่ ซึ่งจริง ๆ แล้วอยู่ที่ตัวบุคคลมากกว่า ผมก็หวังว่าทุกท่านจะได้รับประโยชน์จากบทความที่ผมแบ่งปันนี้ไม่มากก็น้อย ถ้าท่านลองทำตามแล้วผลลัพธ์เป็นอย่างไร ก็อย่าลืมมาแบ่งปันให้ผมฟังบ้างนะครับ สวัสดีครับ

Photo by Alex Radelich on Unsplash

เกมจะให้ประโยชน์หรือโทษนั้น อยู่ที่ตัวของเราเอง 

ภาพหน้าปก Photo by João Ferrão on Unsplash