เล่าเรื่องความน่ารักของเด็กดอย

โรงเรียนแห่งนี้ตั้งอยู่ใน หมู่ 9 ต.บ้านปง อ.หางดง จ.เชียงใหม่  ในสมัยที่เป็นเด็กจำได้ว่ามีนักเรียนเข้ามาเรียนเยอะเหมือนกัน อาคารไม้ยกสูงจากพื้นมาประมาณเมตรกว่าๆ  แต่ตอนนี้ได้กลับมาเห็นความเปลี่ยนแปลงของโรงเรียนว่ามีการพัฒนาอาคารสถานที่ หลายอย่าง  แต่นักเรียนกลับน้อยลง มีประมาณ 50-60 กว่าคน ในแต่ละปี ส่วนใหญ่เด็กนักเรียนที่นี้ จะเป็นเด็กชนเผ่าม้งที่ลงมาเรียน ระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตร นอกนั้นก็เป็นเด็กจากประเทศเพื่อนบ้านที่ติดตามผู้ปกครองเข้ามาทำงานในประเทศไทย คนเมืองที่อยู่ใกล้ๆบริเวณโรงเรียนมีมาเรียนประมาณ 1-2 คน อาจเพราะการเดินทางเข้าไปเรียนในโรงเรียนตัวเมือง มันสะดวกขึ้นไม่ลำบากเมื่อสมัยก่อนที่เรียน  

ด้วยความที่เขาเป็นเด็กชนเผ่า การสื่อสารกันบางครั้ง ก็มีเรื่องที่เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขาจะเข้าใจในสิ่งที่เราพูดทุกคำไหม มันก็เลยทำให้มีเรื่องเล่าขำๆน่ารักๆ ตามประสาทเด็กๆ จากการได้พูดคุยกับเด็ก มาเล่าสู่กันฟัง

                  อย่างเรื่องแรก    เด็กๆคงเล่าจากสิ่งที่ได้พบเจอในชีวิตประจำวัน ที่เขาเห็นว่าพ่อจะเป็นคนทำอาหารให้เด็กๆกินเป็นส่วนใหญ่

ส่วนเรื่องที่สอง  เป็นเรื่องของภาษาที่สอง เราควรทำยังไงให้เด็กเข้าใจ ภาษา และสามารถสื่อสารได้ถูกต้อง และแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้ายังไง ให้เด็กไม่ต้องอายกับสิ่งที่เขาพูดออกมา แม้จะไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการสื่อ ในตอนแรก

จริงๆยังมีอีกหลายเรื่อง ค่อยทยอยเอามาลงวันหลังนะคะ