อื่นๆ
เสื้อที่ไม่เคยได้คืน...

วันนี้มีเรื่องเล่าของเพื่อนนะครับ สยองไม่แพ้ใครเลย..
สมัยเด็กๆ ก่อนที่จะย้ายบ้านมา ณ ปัจจุบัน เพื่อนผมเคยอยู่หมู่บ้านแถวๆ สาธุประดิษฐ์ มาก่อนครับ ช่วงนั้นเพื่อนอายุประมาณ 15 วัยกำลังห้าวเลยครับ
บ้านเป็นบ้านห้องแถว เล็กๆ ไม่ใหญ่มาก มี2ชั้นครับ ด้านบนมีระเบียงเล็กๆไว้ตากผ้าได้ ขนาดประมาณ 3 เมตรกว่าๆ เพื่อนผมอยู่กับพ่อและแม่ ใช้ชีวิตกินอยู่ในนั้นมาสักพักใหญ่เลยครับ แต่มีอยู่พักนึงมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้น เรื่องมีอยู่ว่า....
ในช่วงปลายเดือนตุลาหรือใกล้ๆสิ้นปีของทุกปี ละแวกบ้านจะมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นเสมอๆ คือถ้าใครซักผ้าตอนดึกๆ และตากผ้าไว้ ผ้าจะค่อยๆหายไปเสมอๆ (ส่วนใหญ่ทำงานกลับดึกกันครับ เลยมีช่วงเวลาซักผ้าช่วงค่ำ ตากทิ้งไว้ถึงเย็นพรุ่งนี้) และทุกๆครั้งที่ผ้าหายไป จะมีข้อความบนกระดาษเขียนด้วยลายมือที่อ่านยาก เขียนทำนองว่า ขอบคุณ รวมทั้งมีเศษเส้นผม และคราบเลือดบ้าง
Advertisement
Advertisement
และในปีนี้ก็อีกเช่นกัน เสื้อผ้าของคนแถบนั้นค่อยๆหายไปบางส่วนเช่นเคย บ้างก็ตื่นกลัว บอกว่ามันกลับมาอีกแล้ว เด็กๆละแวกนั้นตั้งชื่อว่า ผีผ้า เพื่อนผมอยู่ในวัยที่กำลังห้าว เลยอยากลองพิสูจน์กับผีผ้าตัวนี้ ว่ามันเอาเสื้อไปทำไม และมันต้องการอะไร เพื่อนผมบอกว่า มันรอผีตัวนี้มาตั้งแต่ปีที่แล้ว เพราะเสื้อตัวโปรดที่อุตส่าห์เก็บเงินซื้อมานานของมันได้อันตรธารหายไป เพื่อนผมปฎิบัติการล่าท้าผีแบบไม่รีรอ มันเตรียมขนม น้ำอัดลม ไฟฉาย และสร้อยพระ ไว้รอสำหรับคืนนั้น เพื่อนผมบอกว่า มันไปหาที่แอบอยู่ตรงทางออกไประเบียง มุดอยู่ใต้เตียง พอใกล้ๆเที่ยงคืนก็ยังไม่มีวี่แววของผีผ้าออกมา ก็หยิบเสบียงขึ้นมากินไปพลางๆระหว่างรอ แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของผีผ้าออกมาเลย มันรอจนกระทั่งฟ้าใกล้สาง จึงได้ถอดใจ กลับไปนอนและหยุดปฎิบัติการล่าท้าผีนั้นเสีย
Advertisement
Advertisement
เช้าวันรุ่งขึ้น มันจึงรีบวิ่งไปดูเสื้อผ้า ก็พบว่ามีเสื้อหายไปตัวหนึ่ง พร้อมกับเส้นผมแห้งๆ กระดาษที่มีข้อความอะไรบางอย่าง และเศษชิ้นส่วนแปลกๆเช่นเคย
เพื่อนผมเล่าว่า คืนนั้นมันตั้งใจมาก ที่จะไม่นอน จะไม่ยอมหยุด จนกว่าจะเจอผีผ้าตัวเป็นๆ ว่าแล้วก็เตรียมพกเสบียง ขนม นม เนย ไฟฉาย อีกเช่นเคย
คืนนั้นมันได้ไปแอบอยู่ที่เดิม พอเวลาเริ่มใกล้เที่ยงคืน เพื่อนผมเล่าว่า จู่ๆ ก็รู้สึกง่วงขึ้นมามากๆ จนแทบจะทนไม่ไหว ต้องเดินไปล้างหน้ามา1รอบ ก่อนที่จะกลับมาประจำการอยู่ที่เดิม แต่หาได้ชนะความง่วงไม่ มันผล็อยหลับไป แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงบางอย่าง เพื่อนผมบอกว่าน่าจะเป็นราวๆ ตี2กว่า
มีเสียงดังคล้ายสิ่งของกระแทกกับระเบียง มันรีบมุดออกมาจากที่ประจำการ วิ่งตรงไปที่ระเบียงอย่างไม่รีรอ เพื่อนผมบอกว่า เมื่อมันได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันแทบจะทำอะไรไม่ถูก..
Advertisement
Advertisement
สิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นคือ ร่างของชายชราผู้หนึ่ง เสื้อขาดรุ่ย มีรอยแผลถลอกแทบจะทั้งตัว ผมเผ้ารุงรัง เนื้อตัวมอมแมม กำลังหยิบเสื้อผ้าที่คิดว่าตนน่าจะใส่ได้ เพื่อนผมตกใจ คิดว่าจะวิ่งไปปลุกพ่อแม่ หรือว่าจะเอาไม้มาดี แต่ชายชราคนนั้นได้พูดกับเพื่อนผมว่า "ฉันหนาวเหลือเกิน ถ้าไม่รบกวนเกินไป ฉันขอเสื้อไป1ตัวได้ไหมหนู สัญญาว่าจะเอามาคืนในช่วงหน้าร้อน" เพื่อนผมพูดไม่ออก มือสั่น ทำอะไรไม่ถูกไปสักพัก กระทั่งชายชราคนนั้นก็พูดว่า "ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าที่ทำมันผิด แต่ฉันไม่มีเงินจริงๆ" ก่อนที่ฟ้าจะเริ่มสาง เพื่อนผมวิ่งลงผ้าเก่าๆ ที่ไม่ได้ใช้ที่เก็บไว้ในตู้ให้ ชายชรากล่าวขอบคุณ และรีบวิ่งลงบันไดที่พาดขึ้นมาจากข้างๆซอยบ้านที่ค่อนข้างมืด เขาเดินจากไปพร้อมกับเสื้อเก่าๆในมือ
เช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อนผมได้ไปบอกพ่อแม่ทั้งหมด ก็โดนสวดไปชุดใหญ่ เรื่องของความอันตราย แต่สุดท้ายก็ผ่านพ้นไป พวกเขาบอกว่ารู้นานแล้วว่าเป็นคนจรจัดแถวนั้นมาขโมย ไม่ใช่ผีสางที่ไหนหรอก เคยแจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไป
หวังว่าตอนนี้เรื่องชายชราจากเพื่อนผม ณ เวลานี้จะมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้วนะครับ : )
ความคิดเห็น






