โรงเชือดหมู กรรมอาฆาต

        ในตัวเมืองจังหวัดนครปฐม ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นโรงเลี้ยงหมู ในตอนเด็กๆฉันจำได้ว่าเวลาที่ครอบครัวของฉันไปที่ตัวเมืองนครปฐม จะกลิ่นเหม็นมากๆฉันถามแม่ว่ากลิ่นอะไร แม่บอกว่ามันเป็นกลิ่นของขี้หมู ถ้าได้กลิ่นขี้หมูแสดงว่ามาถึงนครปฐมแล้ว ตอนนั้นฉันก็ยังงงเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมในตอนนั้นคิดว่าแม่แค่ล้อเล่น โตขึ้นมาจึงเข้าใจว่าที่เป็นแบบนั้นเพราะในตัวเมืองนครปฐมส่วนใหญ่เค้าจะทำอาชีพเลี้ยงหมูกัน จึงทำให้มีแต่กลิ่นขี้หมูตลบอบอวลไปหมด  

       ตอนเด็กๆฉันเคยสงสัยมาโดยตลอดว่าคนแถวนั้นเค้าทนอยู่ได้ยังไงกลิ่นมันเหม็นขนาดนั้น จนฉันได้มาอาศัยอยู่เอง อยู่แรกๆก็จะเหม็นมากจนกินอะไรไม่ลงเลยแต่พออยู่ไปสักพักก็เริ่มชินกับกลิ่นของมันจึงไม่รู้อะไร ในบริเวณนั้นจะเป็นโรงเลี้ยงหมูกับโรงเชือดหมู คนในระแวงนี้ก็จะมีอาชีพเลี้ยงหมู เชือดหมู ขายหมู

       ลุงเบิ้มแกทำอาชีพเชือดหมูมาตั้งแต่หนุ่มจนแก่เพราะแกเป็นคนพื้นที่จึงไม่รู้จะไปทำอาชีพอะไร มีอยู่วันหนึ่งอยู่ๆแกก็ล้มป่วย ไม่มีเรี่ยวแรง ปวดหัว ปวดตัวตลอดเวลา ป้าติ๋มเล่าให้ฟังว่าแกชอบนอนหายใจไม่ออกดิ้นทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจ พาไปหาหมอหมอก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรให้กลับไปพักผ่อนที่บ้าน พอกลับมาก็เป็นอาการเหมือนเดิมอีก ป้าติ๋มพยายามรักษาทุกวิธีทางทั้งแผนปัจจุบันและไสยาศาสตร์ก็ไม่หาย แกป่วยทรมานอยู่แบบนี้มาเป็นเดือนและอาการก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนมีอยู่คืนหนึ่งแกกรีดร้องเสียงดังเหมือนหมูดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด ป้าติ๋มตกใจมากจึงตามคนไปช่วย แต่พอไปถึงทุกคนก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น ลุงเบิ้มแกเอามีดทำครัวมาเสียบตัวเอง แล้วก็กรีดร้องโหยหวยอย่างน่าเวทนา แกดิ้นไปมาทั่วห้องเลือดไหลออกมาอย่างมาก เปื้อนเต็มห้องไปหมดในห้องเหม็นแต่กลิ่นคาวเลือด ทุกคนจะเข้าไปช่วยก็ช่วยไม่ได้เพราะแกดิ้นไปมาด้วยแรงมหาศาลจนไม่มีใครจับได้เลย แกกรีดร้องเสียงเหมือนหมูอย่างสุดเสียงแล้วก็ขาดใจตาย ทุกคนยืนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ป้าติ๋มแกร้องไห้แทบขาดใจนั่งกอดศพอย่างน่าสงสาร  ในงานศพของแกเต็มไปด้วยความเศร้า ทุกๆคนในงานต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ามันเป็นเวรกรรมที่แกได้ทำไว้ เพราะชีวิตทั้งชีวิตฆ่าหมูมานับไม่ถ้วนตั้งแต่หนุ่มจนแก่ ตอนที่แกตายจึงมีสภาพไม่ต่างอะไรกับหมูที่แกเชือด

                                                        ที่มาภาพประกอบจาก  https://pixabay.com/th/photos

      จนงานศพจบลงป้าติ๋มแกก็เก็บตัวเงียบไม่พูดไม่จากับใครจนใครๆก็พากันเป็นห่วง เพราะป้าติ๋มแกไม่มีญาติแถวนี้แกย้ายมาอยู่กับลุงเบิ้มตั้งแต่สาวๆ ก็ไม่เคยไปไหนอีกเลย กลางดึกคืนหนึ่งฉันต้องสะดุ้งตื่นเพราะมีเสียงคนมาแคะประตูบ้านเรียกเสียงดังมาก ฉันจึงออกไปดูที่หน้าบ้าน ภาพที่เห็นคือป้าติ๋มยืนร้องไห้ตัวสั่นอยู่บ้าน ฉันตกใจจึงรีบไปเปิดประตูแล้วพาเข้ามาในบ้าน หลังจากนั้นป้าติ๋มแกก็เล่าว่าตอนกลางดึกแกได้ยินเสียงคนรื้อของในบ้านจึงลุกมาดู แกเห็นผีลุงเบิ้มนั่งอยู่ที่พื้นบ้านเลือดนองเต็มไปหมด นั่งเอามีดแทงคอตัวเองไม่หยุด แล้วกรีดร้องเสียงเหมือนหมู โหยหวน สายตาก็จ้องมองมาทางป้าติ๋ม แกบอกว่าแกกลัวมากทำไรไม่ถูกจนวิ่งหนีออกจากบ้าน ในคืนนั้นฉันจึงให้แกนอนค้างที่บ้าน แล้วตอนเช้าก็พาแกไปทำบุญ ป้าติ๋มแกตัดสินใจจะย้ายกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับครอบครัวแกเพราะแกกลัวมาก และบ้านหลังนั้นก็ถูกปิดตายตลอดไป