อื่นๆ
โลกคือละคร
โลกคือละคร
เครดิตภาพปก Pixabay โดย MustangJoe
หากเปรียบโลกใบนี้เสมือนโรงละครขนาดใหญ่ มนุษย์ในโลกก็เปรียบดังตัวละครที่โลกเล่นอยู่ ณ ที่แห่งนี้ โดยมีโชคชะตาและอำนาจแห่งจิตใจผู้เป็นใหญ่ คอยกำกับและมอบบทละครสุดแสนเร้าใจให้แก่มวลมนุษย์ ต่างคนต่างเรื่องราว บทชีวิตของแต่ละคนก็ย่อมแตกต่างกันไปบางคนอาจจะเริ่มต้นร้ายแต่จบด้วยความสุข บางคนเปิดฉากมาอย่างยิ่งใหญ่แต่สุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยความทุกข์ทรมาน ถ้าคุณมีโอกาสได้ลิขิตเส้นทางชีวิตของคุณเองล่ะ คุณปรารถนาให้ชีวิตของคุณเป็นไปในทิศทางใด
เครดิตภาพ Pixabay โดยphegenbart
ละครชีวิตของแต่ละคนย่อมเปิดฉากมาไม่เหมือนกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือสภาพแวดล้อมในโลกแห่งการละครนี้ ล้วนแล้วแต่มีความดี ความชั่วปะปนอยู่ภายในใจ ผู้คนต่างสวมหน้ากากเข้าหากัน ไม่แม้แต่จะแสดงความจริงใจต่อผู้อื่น ทุกอย่างที่ได้กระทำลงไปย่อมหวังสิ่งตอบแทนด้วยกันทั้งสิ้น ความปรารถนาที่ถือเป็นกิเลสของมนุษย์โลกคือ ความยิ่งใหญ่และอำนาจ ความต้องการเป็นที่ยอมรับของสังคมมีคนนับหน้าถือตา โดยมิได้สนใจว่าหนทางที่จะนำพาตนเองไปสู้จุดหมายนั้นจะต้องเบียดเบียนผู้อื่นอย่างไรบ้าง กระทั่งสังคมโลกมีแต่ความทะเยอทะยาน แก่งแย่งชิงดี มีการติฉินนินทา แบ่งชนชั้น ดูถูกดูแคลนผู้ที่ด้อยกว่าไม่ให้เกียรติซึ่งกันและกัน
Advertisement
Advertisement
เครดิตภาพ Pixabay โดย geralt
คุณคงเคยได้ยินว่าโลกใบนี้มีทั้งความรักและความเกลียดชัง มีหนทางแห่งความมืดมนก็ย่อมมีหนทางแห่งแสงสว่าง หลายคนอาจจะมองว่าโลกใบนี้ถูกแบ่งออกเป็นสองด้านอย่างชัดเจนคือขาวกับดำ แต่ในความเป็นจริงแล้วมิได้เป็นเช่นนั้น สถานที่แห่งนี้ไม่มีผู้ใดดีไปหมดทุกอย่างหรือเลวไปหมดทุกอย่าง แท้ที่จริงแล้วโลกใบนี้เป็นโลกสีเทาที่ขุ่นมัว ไม่มีคำว่าดีที่สุดหรือเลวที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนแล้วแต่มีเหตุผลในตนเอง การที่ผู้มีจิตใจบริสุทธิ์กลายเป็นผู้ที่มีจิตใจขุ่นมัวก็มาจากกิเลสตัณหาทั้งหลาย แต่ก็ใช่ว่าผู้ที่มีจิตใจขุ่นมัวและมืดมนนั้นจะไร้ซึ่งความเมตตา
บทชีวิตเป็นสิ่งที่ซับซ้อนแม้แต่ผู้สวมบทบาทนั้นยังไม่สามารถหยั่งถึงแก่นแท้ของบทบาทที่ตนได้รับ มนุษย์อาจมองว่าชีวิตของเราถูกวางไว้ให้เป็นไปตามบทละครที่สวรรค์กำหนดไว้ แต่ใครจะรู้ว่าภายในบทละครที่โหดร้ายนั้นแฝงไปด้วยทางแยกให้เราได้เลือกเดินมากมาย ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกเส้นทางใด ข้อจำกัดของการเลือกเส้นทางที่จะก้าวเดินนั้น คือเมื่อเลือกแล้วไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้อีก ตัวแปรสำคัญที่ผูกติดไว้กับโรงละครแห่งนี้คือ เวลา ตัวละครทุกตัวที่โลดเล่นอยู่ในโรงละครชีวิตแห่งนี้ย่อมมีเวลาเป็นของตัวเอง บางคนอาจจะมีเวลาเป็นร้อยปี บางคนอาจจะมีเวลาเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น นอกจากอำนาจและความยิ่งใหญ่แล้วสิ่งที่มนุษย์ปรารถนาอีกอย่างหนึ่งคือ ชีวิตอันเป็นนิรันดร์ ใช่แล้วมนุษย์ส่วนใหญ่เกรงกลัวต่อความตาย...
Advertisement
Advertisement
เครดิตภาพ Pixabay โดย Tentes
ผู้คนมากมายได้วาดฝันตอนจบของละครชีวิตเรื่องนี้ไว้อย่างสวยงาม ชีวิตในบั้นปลายสุดท้ายจะต้องได้พบกับความสุขไร้ซึ่งความทุกข์ แต่นั่นไม่ใช่ตอนจบที่แท้จริงของละครชีวิตในโรงละครแห่งนี้ ต่อให้เราเลือกเส้นทางเดินของตัวเองมาดีอย่างไร จะเปิดม่านมาด้วยความยิ่งใหญ่หรือเรียบง่าย จะมียศถาบรรดาศักดิ์ใหญ่โตเพียงใด ท้ายที่สุดแล้วตัวละครทุกตัวก็ต้องลงเอยเหมือนกันทุกตัวละคร ทุกคนจะได้พบเจอกับความเงียบสงบ การไร้ซึ่งความรู้สึกต่างๆ หรือที่เราต่างรู้จักกันดีในนามของ ความตาย ณ ที่แห่งนี้คือจุดเริ่มต้นและจุดจบของทุกชีวิตในโลกา ดังที่เพลงโลกนี้คือละคร ประพันธ์โดย คุณไพบูลย์ บุตรขัน ได้กล่าวไว้ว่า "โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใดต่างจบลงไปเหมือนกัน โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านด้วยความเศร้าใจ"...
Advertisement
Advertisement
เครดิตภาพ Pixabay โดย geralt
เรื่องโดย โลกเสมือนจริง
ขอบคุณภาพจาก Pixabay ภาพปก โดยMustangJoe ภาพที่1 โดย phegenbart ภาพที่2 โดย geralt
ภาพที่3 โดย Tentes ภาพที่4 โดย geralt
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
ความคิดเห็น
