อื่นๆ

ใครในห้อง

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ใครในห้อง

ผมกำลังเรียนอยู่ปีสองและกำลังหาห้องพักแห่งใหม่ที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัย แต่ก็หายากมากเพราะส่วนใหญ่มีแต่หอที่อยู่ไกล ๆ ทั้งนั้น จนวันหนึ่งเพื่อนของผมก็ติดต่อมาบอกว่ามีรุ่นพี่คนหนึ่งได้ย้ายออกไปจากห้องพักที่อยู่ใกล้ ๆ กับมหาวิทยาลัย ผมจึงรีบติดต่อไปยังหอพักนั้น ก็ปรากฏว่ายังไม่มีใครเข้ามาเช่า จึงรีบตกลงที่จะเช่าและขนของเข้ามาอยู่ในทันที

ป่าภาพถ่ายโดย Pixabay จาก Pexels

ห้องพักที่นี่มีแค่หกห้องเอง ห้องที่ผมเช่าเป็นห้องที่อยู่สุดท้าย ด้านข้างก็ติดกับป่าละเมาะและหนองน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งตอนกลางคืนพอมองเข้าไปก็ดูน่ากลัวอยู่พอสมควร

คืนแรกนั้นหลังจากที่ผมอ่านหนังสือเสร็จแล้วกำลังจะล้มตัวลงนอน ผมก็ได้กลิ่นเหม็นสาปของอะไรบางอย่างลอยคลุ้งมาเตะจมูก จึงได้เปิดไฟแล้วเดินหาที่มาของกลิ่นรอบ ๆ ห้อง แต่ค้นหาจนทั่วก็ไม่เจออะไร จึงล้มเลิกการหาและเข้านอนต่อ ซึ่งหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนถึงเช้า

Advertisement

Advertisement

คืนที่สอง วันนี้ผมกลับมาที่ห้องประมาณสามทุ่ม เนื่องด้วยต้องวุ่นกับการทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย คราวนี้พอผมกลับมาถึงห้องก็เห็นไฟข้างในห้องเปิดสว่างโร่อยู่ จึงรู้สึกแปลกใจมาก เพราะก่อนจะออกไปมหาวิทยาลัยก็ได้ทำการเช็คน้ำและไฟฟ้าในห้องเรียบร้อยหมดแล้ว แต่พอเห็นไฟเปิดอยู่แบบนี้ก็เริ่มรู้สึกตะหงิดใจ สงสัยว่าตัวเองสะเพร่าได้ขนาดนี้เลยเหรอถึงได้ลืมปิดไฟไปได้ พอรีบเปิดประตูเข้าไปดูก็พบว่าไม่เพียงแต่ไฟเท่านั้นที่ถูกเปิดเอาไว้ ฝักบัวในห้องน้ำก็ถูกเปิดน้ำเอาไว้ด้วย  ทำให้ผมต้องรีบเดินไปปิด พลางตำหนิตัวเองว่าถ้าขืนมีนิสัยขี้ลืมแบบนี้คงได้เสียค่าน้ำค่าไฟบานแน่ และตอนเช้าก่อนออกจากห้องผมทำการเช็คน้ำไฟจนแน่ใจหมดทุกอย่างแล้วจึงได้ออกไปเรียน

มืดภาพถ่ายโดย Joonas kääriäinen จาก Pexels

คืนที่สาม คืนนี้ผมพิมพ์งานตั้งแต่กลับจากมหาวิทยาลัยจนถึงเวลาเกือบสี่ทุ่ม ผมจึงเซฟงานและกดปิดโน๊ตบุ๊คไว้ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำ พออาบเสร็จแล้วเดินออกมา ก็เห็นโน๊ตบุ๊คกำลังบูตเครื่องเข้าวินโดว์อยู่ ทีนี้ผมก็ตกใจนึกว่าคอมพิวเตอร์ตัวเองเสีย พอมาลองเช็คดูดี ๆ ก็ไม่มีความผิดปรกติอะไรเลย แต่กลับสังเกตเห็นคราบสีดำบางอย่างเปรอะเปื้อนอยู่บนแป้นพิมพ์ แถมมีกลิ่นเหม็นสาปลอยคลุ้งออกมาจากรอยนั้นด้วย ลักษณะเหมือนเป็นรอยนิ้วมือของคน ผมจึงรีบหาทิชชู่มาเช็ดออกแล้วหันซ้ายหันขวาสำรวจรอบห้องอย่างกลัว ๆ เพราะนั่งทำงานอยู่เมื่อกี้ก็ไม่เห็นมีรอยอะไรเลย แต่ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่คิดไปถึงเรื่องผีสาง และรีบปิดไฟเข้านอนพลางคิดถึงเรื่องนี้ทั้งคืนจนหลับไป

Advertisement

Advertisement

คืนที่สี่ ผมรีบเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำเพราะความที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำกิจกรรมหลายอย่างมาทั้งวัน อาบน้ำเสร็จก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วทีนี้ก็ได้ฝันเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดนักศึกษาเปียกน้ำไปทั้งตัว มานั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่ที่ปลายเตียง เนื้อตัวเธอบวมเขียว มีรอยบาดแผลเหวอะหวะอยู่เต็มไปหมด และเธอกำลังทำท่าจะคลานเข้ามาหาผม คราวนี้ผมตกใจจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วรีบเดินไปเปิดไฟให้สว่างทั่วทั้งห้องเลย ความฝันเมื่อกี้มันเหมือนจริงมาก มากจนนึกว่าเป็นเรื่องจริง ผมรีบโทรหาเพื่อนสนิทเพื่อจะเล่าเรื่องราวที่ฝันให้มันฟัง แต่ก็โดนเพื่อนตอบสวนมาว่าผมงมงายและคิดมาก ผีสางมีจริงที่ไหนกัน ทำให้ผมหััวเสียและไม่คิดจะเล่าเรื่องนี้ให้มันฟังอีก

ผีภาพถ่ายโดย Aidan Roof จาก Pexels

คืนที่ห้า หลังจากคืนที่ผ่านมาได้ฝันเห็นผู้หญิงคนนั้น คราวนี้ผมเปิดไฟนอนเลย แต่พอกำลังจะเคลิ้มหลับ ไฟในห้องก็ดับพรึ่บลง ผมลืมตาดีดตัวลุกจากเตียงในทันทีและมองฝ่าความมืดไปยังสวิทช์ไฟที่อยู่ตรงประตู ที่นี้ก็ได้เห็นร่างสีดำทะมึนที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูห้อง ผมตกใจสุดขีดแต่ยังพยายามประคองสติของตัวเองเอาไว้และร้องถามเงานั้นออกไป "เฮ้ยย ใครวะ!!" เงาทะมึนนั้นไม่ตอบ แต่เดินตะคุ่มตรงไปยังผนังและเดินทะลุหายเข้าไปในกำแพงที่ติดกับป่าละเมาะ
ภาพที่ได้เห็นทำให้ผมรู้สึกช๊อคเป็นอย่างมาก คราวนี้ควบคุมสติแทบไม่ได้แล้ว มือไม้มันสั่นไปหมดแล้ว รีบกดมือถือโทรหาเพื่อนแล้วบอกไปว่าผมเห็นผีเต็มสองตาของผมเลย เพื่อนก็ยังไม่เชื่อกับสิ่งที่ผมเล่าอีก แต่มันก็ขับรถมานอนเป็นเพื่อนที่ห้องเพื่อความสบายใจของผม 

Advertisement

Advertisement

คราวนี้พอพากันนอนหลับไปสักพัก อยู่ ๆ ไอ้เพื่อนของผมมันส่งเสียงร้องออกมาดังลั่นห้องเลย มันลนลานหน้าตาตื่นบอกกับผมว่าตอนกำลังสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ก็ได้เจอกับภาพผู้หญิงหน้าตาเขียวช้ำมานั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียงแล้วค่อย ๆ เลือนหายไป ทีนี้มันเชื่อผมแล้วและรีบพาผมเดินอย่างเร่งรีบออกไปจากห้องเลย ขับรถพากันไปนอนที่ห้องของมันแทน และพอรุ่งเช้าก็พาผมมาขนของย้ายออกจากห้องพักแห่งนี้ในทันที และหลังจากนั้นผมก็ได้ไปเช่าห้องพักที่อยู่ไกลจากมหาลัยแทน แต่ผมก็พอใจเพราะไม่เคยมีผีมาหลอกเหมือนกับตอนพักอยู่ที่ห้องนั้นเลย

หญิงภาพถ่ายโดย Joanne Adela Low จาก Pexels

ต่อมาผมก็ได้ข่าวว่า ที่ห้องตรงนั้นมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นก่อนที่ผมจะย้ายเข้าไปแค่วันเดียว ตำรวจสอบสวนจนพบว่ารุ่นพี่ที่พักอยู่ก่อนหน้าผมนั่นแหละเป็นคนฆ่าแฟนตัวเองเพราะความหึงหวง แล้วโยนศพถ่วงน้ำเอาไว้ตรงหนองน้ำข้างห้อง ก็เลยได้รู้ว่าผีที่ผมกับเพื่อนเจอ เธอก็คงอยากบอกให้ผมรู้ว่าศพของเธอจมอยู่แถวนั้น เฮ้อออ แล้วก็ไม่มาบอกกับผมดี ๆ เล่นเอาซะกลัวจนต้องย้ายห้องหนีเลย

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์