ไดอารี่ จุดเริ่มต้นของการ (ชอบ) เขียนแบบต่อเนื่อง

ถ้านึกย้อนกลับไปในอดีต การเริ่มต้นการเขียนแบบจริงจังและเขียนเป็นประจำ ก็คงจะเป็น การเขียนไดอารี่

ผมเชื่อว่าหลายคนคงเคยเขียนไดอารี่มาแล้วอย่างแน่นอน นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเขียนแบบต่อเนื่องที่แท้จริง และเป็นเรื่องราวในชีวิตประจำวันของเรา ซึ่งเราสามารถย้อนกลับไปอ่านและจำเรื่องราวในวันที่ผ่านมาได้อย่างดีเลยทีเดียว

ผมพยายามไปลองค้นตู้หนังสือดู แล้วก็พบสมุดไดอารี่ของตัวเอง ซึ่งมันมีอยู่แค่ 3 เล่ม จริง ๆ แล้ว มีที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้อีก แต่มันหายไปหมดแล้ว น่าจะหายไปตอนย้ายบ้านครับ

นี่คือ 3 เล่มที่เหลืออยู่ ถือเป็นสมบัติล้ำค่าแต่โบราณกาล (นานไปมั้ย.. 😆) มาลองเปิดดูกันซักหน่อยดีกว่า..

นี่คือหน้าแรกของสมุดไดอารี่เล่มนี้ พบว่า ถูกเขียนไว้เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2540 โอ้วว.. นี่มัน.. ย้อนหลังไปถึง 22 ปีเลยทีเดียว..นานจริง ๆ 😆 ในวันนั้นผมเขียนถึงการไปซื้อรองเท้าบาสฯ ที่ห้างเดอะมอลล์บางกะปิ แล้วก็ไปดูหนัง.. น่าจะเป็นวันหยุด และช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมเรียนระดับ ป.ตรี มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ น่าจะอยู่ประมาณปี 2 ครับ..

หนังสือ NOTE BOOK นี่เอง ที่ทำให้ผมอยากจะเขียนไดอารี่เป็นของตัวเอง ผมได้อ่าน และดูวิธีการเขียน การเล่าเรื่อง การเว้นวรรค การใช้คำ การจัดวางข้อความ ทั้งหมดจากหนังสือเล่มนี้ และนำไปเขียนไดอารี่ในแบบของตัวเอง

ผมติดตามผลงานของพี่โน้ตมาเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่ได้ซื้อหนังสือครบทุกเล่มที่พี่โน้ตเขียนออกมา ยอมรับว่า ในช่วงระยะหลัง ๆ ผมขี้เกียจอ่านหนังสือ.. (มันไม่ดีเลยเนาะ 😅)

ไม่ว่าผมจะเขียนหนังสือ หรือผมจะวาดรูป ผมต้องหาแรงบันดาลใจ และต้องมีอารมณ์ มีสมาธิ ในการที่จะทำมัน ไม่เช่นนั้น มันทำให้ผมคิดไม่ออก อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมมีจินตนาการด้วย ก็คือ อ่านการ์ตูน กับเล่นเกม นี่ล่ะครับ 😆

นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มเขียนแบบต่อเนื่องจริง ๆ ครับ ส่วนการเขียนเฟรนด์ชิพ จะได้เขียนแค่ช่วงเวลาใกล้เรียนจบเท่านั้น..

สุดท้ายนี้ ใครที่ตั้งใจจะทำอะไร จงลงมือทำทันที อย่ามัวแต่หาข้ออ้างให้กับตัวเองครับ (ผมก็เคยมีข้ออ้างเยอะแยะเหมือนกัน 😅) เพราะถ้าไม่ลงมือซักที เราก็จะเสียเวลาไปโดยสูญเปล่า..