"ไทยแลนด์" แผนการลับตะลุยบอลโลก

จบสิ้นกันไปแล้วนะครับ สำหรับแมทซ์คัดเลือกบอลโลกนัดแรกของทีมชาติไทยที่แข่งกับทีมชาติจีน ผลเป็นอย่างไรเราแฟนบอลทุกท่านก็น่าจะทราบกันดี แต่บทความนี้จะไม่ใช่การเขียนวิเคราะห์วิจารณ์เกมแต่อย่างใดครับ เพราะเชื่อว่าโค้ชหน้าคอมหลายที่คงจัดหนักจัดเต็มกันไปหมดแล้ว แล้วผมก็เป็นแฟนบอลสายโลกสวย ผมชอบให้กำลังใจนักบอลที่วิ่งเหน็ดเหนื่อยในสนามมากกว่า

และสิ่งที่ผมจะเขียนถึงในวันนี้ ผมขอทำเรื่องเล่นๆสนุกๆดีกว่าครับ เพราะจู่ๆผมก็นึกครึ้มฟ้าครึ้มฝนขึ้นมา ว่าถ้าวันหนึ่งวันใดเรามีโอกาสได้นั่งเก้าอี้นายกสมาคมฟุตบอล เราจะบริหารทีมชาติแบบไหน เราจะทำอย่างไรให้ประเทศไทยได้ไปเล่นบอลโลกรอบสุดท้าย เพราะลำพังปัจจุบันก็ต้องยอมรับนะครับว่า เหล่าผู้บริหารในสมาคมก็โดนวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างรุนแรงเช่นกัน มาครับเรามาดูความเพ้อเจ้อของผมกัน ส่วนมันจะทำได้หรือไม่นั้น คุณผู้อ่านก็คอมเมนท์เข้ามาบอกกันได้นะครับ!

อันนี้สำคัญเพราะเอาตัวพวกเขามาแล้ว ในฐานะสมาคมก็ต้องมีเงินค่าเหนื่อยให้ , มีโรงเรียนให้ , มีสวัสดิการที่เพียบพร้อมไม่ขาดตกบกพร่อง คือทำให้เหมือนกับสโมสรระดับอาชีพสโมสรหนึ่งเลย แล้วก็ให้นักเตะเหล่านั้นได้ลงแข่งกับพวกฝรั่ง พวกเขาจะได้ฝีกกระดูกบ่มเพราะฝีมือกับมาตรฐานฟุตบอลที่เป็นระดับสากล รับรองครับด้วยวิธีนี้นักบอลทีมชาติเราจะเก่งขึ้นมหาศาล

4. ผลการแข่งไม่ใช่เรื่องสำคัญ ไทยแลนด์ยูไนเต็ดจะตกชั้นก็ไม่เป็นไร!

เพราะเราไม่ได้สร้างทีมนี้เพื่อความสำเร็จในแง่สโมสร ทีมเราจะไม่ได้แชมป์สักแชมป์ก็ไม่เป็นไร จะไม่มีฝรั่งในเมืองเป็นแฟนคลับเลยสักคนก็ไม่ต้องสน เพราะวัตถุประสงค์ของเราคือการบ่มเพาะนักเตะไว้แข่งในระดับทีมชาติ เราต้องการกลุ่มนักบอลที่เก่งพอจะพาทีมชาติไทยเข้าไปเตะในบอลโลกรอบสุดท้ายให้ได้ เราจึงต้องเอาคนของเราออกมาเล่นกับพวกยุโรปเยอะๆ

5. พอถึงแมทซ์ฟีฟ่าเดย์ เราก็เอานักเตะไทยแลนด์ยูไนเต็ดนี่แหละไปแข่ง!

ในเมื่อสมาคมมีนักเตะที่อยู่ในสโมสรของตัวเอง ก็ไม่จำเป็นต้องไปใช้นักเตะจากทีมในลีก ที่ระยะหลังมักจะมีปัญหาด้านการปล่อยตัวผู้เล่น คนเก่งไม่ปล่อยมา บางสโมสรก็กลัวนักเตะตัวเองบาดเจ็บ เกิดการเกรงอกเกรงใจกัน ผลลัพธ์ในบอลทีมชาติก็เลยไม่ดีในระยะหลัง แต่ถ้าใช้ระบบนี้ปัญหาทุกอย่างก็จะหมดไป ตัวจริงตัวสำรองมาจากไทยแลนด์ยูไนเต็ดหมด จบครบในที่เดียว! (และเก่งกว่าด้วย)

6. ถ้าติดปัญหาเรื่องนักเตะ Home grown จะทำยังไง?

เรื่องนี้ผมว่าเราสามารถแก้ได้ด้วยการเลือกซื้อทีมในลีกที่ไม่โด่งดังมาก อาจจะเป็นแค่ทีมลีกรองในประเทศเล็กๆในยุโรป เลือกลีกที่เขาไม่ค่อยเข้มงวดกฎเท่าไหร่ หรือไม่ในฐานะสมาคมเราก็ซื้อตัวเด็กฝรั่งท้องถิ่นยัดใส่ทีมไว้พอเป็นพิธีก็ได้ เอาไว้เป็นคู่ซ้อมกับเด็กไทยเราก็ไม่น่าเกลียด

มันน่าจะมีวิธีเลี่ยงได้บ้างแหละ หรือถ้ากลับกันเกิดเด็กไทยเราเล่นดี แล้วเข้าตาแมวมองจากทีมอื่น เราก็ทำการขายเอาเงินเข้าสมาคมได้เลย แล้วเด็กคนนั้นก็จะได้โอกาสเติบโตในเส้นทางอาชีพ ได้พัฒนาฝีเท้าขึ้นไปอีกขั้น พอถึงฟีฟ่าย์เดย์เราก็เรียกเขากลับมาติดทีม เห็นไหมครับว่าเรามีแต่ได้กับได้ เราไม่มีตรงไหนที่เสียเปรียบเลย! เด็กได้เติบโตสมาคมก็ได้เงินอีกต่างหาก!

7. คนไทยมีประสบการณ์ในการบริหารทีมฟุตบอลในต่างประเทศ

เลสเตอร์ซิตี้ กับ เชฟฟิลด์เวนส์เดย์ คือตัวอย่าง ผมว่ามันก็คือการบริหารสโมสรฟุตบอลทีมหนึ่ง ในฐานะสมาคมเราก็แค่เปลี่ยนมุมคิดให้ทีมชาติไทยเป็นเหมือนสโมสรๆหนึ่ง คิดแค่นี้ทำแค่นี้ หาเงินหาสปอนเซอร์ก็ทำเพื่อทีมไทยแลนด์ยูไนเต็ดทีมเดียว ไม่ต้องไปคิดถึงทั้งลีก ทำลีกดิวิชั่น1 , ดิวิชั่น2 , ลีกภูมิภาค หาค่าลิขสิทธิ์ถ่ายทอดสดโน่นนี่ โอ้โห! แบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบันมันวุ่นวายเกินไปครับ ขอบข่ายงานมันจับฉ่ายมาก สู้ใช้โมเดลนี้ทำแค่ทีมไทยแลนด์ยูไนเต็ดทีมเดียวง่ายกว่าเยอะ และโอกาสได้ไปบอลโลกก็มีสูงกว่าด้วย

สรุปสุดท้าย ทั้งหมดนี้ก็ได้โปรดอย่าถือสาผมเลยครับ มันคือการมโนส่วนตัวของผมเองล้วนๆ ผมก็แค่แฟนบอลคนหนึ่งที่ติดตามทีมชาติไทยมาตั้งแต่เด็กๆ ผมก็แค่คนๆหนึ่งที่อยากเห็นบอลไทยไปบอลโลกก่อนสิ้นใจตาย และบางทีสิ่งที่ผมเพ้อเจ้อออกมามันอาจจะเวิร์คก็ได้นะครับ เพราะไม่มีประเทศไหนใช้โมเดลนี้กับการคัดบอลโลกมาก่อน ไทยจะเป็นเจ้าแรกที่ใช้ระบบนี้ ส่วนคุณผู้อ่านท่านไหนคิดเห็นประการใด ก็คอมเมนท์มาคุยกันแบบขำๆได้นะครับ

เครดิตรูปภาพ

ภาพหน้าปก 1 จาก  FB : FA Thailand

ภาพหน้าปก 2 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 1 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 2 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 3 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 4 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 5 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 6 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 7 จาก  FB : FA Thailand

รูปที่ 8 จาก  FB : FA Thailand