ลมเพ ลมพัด​ เสียงสวด มรณะ

ลมเพ ลมพัด​ เสียงสวด มรณะ

สวัสดีค่ะ​ เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่านและฟังเรื่องราวเกี่ยวกับผี​หลอน ๆ​ เหมือนหลาย ๆคน​ในที่นี้ หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวในเพจบันทึกหลอนแล้ว​ จึงอยากแชร์เรื่องราวที่ประสบกับตัวเองมาให้คนอื่นได้อ่านบ้าง ขอเริ่มเลยละกันนะคะ​ 

เรื่องนี้ก็เกิดขึ้นเมื่อประมาณ​ 5-6​ ปีก่อนที่แถวๆเขตลาดกระบัง เมื่อสมัยที่เราเริ่มทำงานใหม่ ๆ​ และด้วยที่ทำงานอยู่ไกลจากบ้านมาก จึงต้องออกมาหาที่พักอยู่ใกล้ ๆ ที่ทำงาน​ ทีนี้ก็เริ่มออกหาที่พัก​ หาเท่าไหร่ก็ไม่ถูกใจซักที​ จนเมื่อตกบ่ายจะเย็นแล้ว​ ก็มาสะดุดตาเข้ากับอพาร์ทเม้นท์แห่งนึง​ ซึ่งดูดีมาก​ ภายในห้อง​และระเบียงก็ใหญ่​ สรุปก็เลยตกลงเอาที่นี่เลย

ต้องบอกก่อนว่าอพาร์ทเม้นนี้เจ้าของคนก่อนหน้านี้นับถือศาสนาพุทธ​ ก็มีการตั้งศาลพระภูมิเจ้าที่เป็นปกติ​ จนเมื่อมีเจ้าของใหม่เข้ามาดูแลแทน​ คนนี้เนี่ยนับถือศาสนาอิสลาม​ เค้าก็ได้รื้อถอนศาลออก​ แล้วก็เอาที่ตรงนั้นมาทำเป็นที่จอดรถแทน​ อันนี้เราก็ไม่ได้คิดมากอะไร​ เพราะมันก็คงเป็นเรื่องของธุรกิจเค้า

ตอนนี้ก็เป็นเวลาประมาณ​ เที่ยงคืนกว่า ๆ แล้ว​เห็นจะได้​ เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว​ ก็อาบน้ำอาบท่า​สักหน่อย​ ในขณะที่อาบน้ำอยู่นั้น​ จู่ ๆ ไฟในห้องน้ำก็ติด ๆ ดับ ๆ... เราจึงรีบเปิดประตูห้องน้ำเพื่อดูว่าข้างในห้องจะเป็นรึเปล่า​ ปรากฏว่าไม่ค่ะ​ เป็นแค่ในห้องน้ำ​ เราก็คิดในทางที่ดีว่า​ หลอดไฟคงจะเสียแหละมั้ง​ ก็ไม่ได้คิดอะไรจนอาบน้ำเสร็จ​ (ก็อาบแบบติด ๆ ดับ ๆ นั่นแหละค่ะ​)​ พอเดินออกจากห้องน้ำมาไฟก็ติด​ ติดเลยค่ะ​ เราก็ลองกดสวิตซ์เปิดปิด​ เปิดปิดดูหลาย ๆ รอบ​ ก็ปกติเลยทีนี้

เอาน่า...ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ค่อยกลัวเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว​ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อนะ​ บวกกับเหนื่อยมากับการขนของทั้งวันแล้ว ก็จึงรีบแต่งตัวแล้วก็เดินไปปิดไฟในห้อง​ เพื่อที่จะเตรียมตัวนอน

ในขณะที่เราหัวกำลังจะถึงหมอนนั้น​ ด้วยบรรยากาศในห้องที่เงียบ​สงัด และมืดมาก​ ทำให้เรา...ได้ยินเสียงแว่วลอยเข้ามาในหูอีกครั้ง​ เราก็ตั้งใจฟังว่ามันคือเสียงอะไร​

มันคือเสียงสวดที่ได้ยินในตอนแรกค่ะ แต่คราวนี้เสียงมันชัดมาก​ ความรู้สึกตอนนั้นบอกได้เลยว่า​ ไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้มาก่อน​ เสียวสันหลังวาบ​ ขนนี่ลุกซู่ไปทั้ง​ตัว... 

ทีนี้เราจึงรีบนอนลงแล้วคลุมโปงทันที​ แต่เสียงนั้นก็ยังไม่หายไป​ ยังดังชัดอยู่ในหูตลอดเวลา​ ทันใดนั้นเองมีเสียงเหมือนคนเดินมาหยุดอยู่ตรงปลายเท้า 

สักพักเสียงสวดที่ดังอยู่ในหูนั้นก็หายไป​ เราจึงค่อย ๆ เปิดผ้าห่มออก​มาดู...คุณคะ​ สิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นน่ากลัวกว่าเสียงสวดที่ได้ยินอีกค่ะ​ มันเป็นร่างสีดำ​ ตัวใหญ่ สูงจนหัวชนเพดานเห็นจะได้ นัยตาเป็นสีแดงสดเหมือนเลือด​ น่ากลัวมาก... 

มันชี้หน้าเรา​ แล้วพูดอะไรสักอย่าง​ ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน​ แล้วกระโดดขึ้นมาคร่อม​ หลังจากนั้นมันก็บีบคออย่างแรง...พ่อแก้วแม่แก้ว​ นาทีนั้นคิดอะไรไม่ออกเลย​ ได้แต่ร้องว่า “อย่า... อย่า...” พอตั้งสติได้​ ก็นึกถึงคุณพระคุณเจ้า​ แล้วก็ถีบตัวมันอย่างแรง​ จนมันปลิวออกไป​ 

เป็นแบบนี้อยู่สองครั้ง​ แต่ครั้งที่สองนี้พอมันกระเด็นหลุดออกไป เราจึงรีบวิ่งไปหยิบสร้อยพระที่น้องชายให้มา​ แล้วนำมาห้อยคอแล้วขอให้หลวงปู่ช่วยคุ้มครองเรา​ นาทีนั้นคิดอะไรไม่ออกแล้วจริง ๆ ค่ะ

หลังจากที่นำสร้อยพระมาห้อยคอแล้ว​ ในความมืดนั้น​ เราก็เห็นร่างดำ ๆ นั้นค่อย ๆ จางหายไป... แล้วคืนนั้นทั้งคืนเราก็ไม่กล้านอนเลยค่ะ​ นั่งกำพระไว้ในมือตลอดเวลา​ เพราะกลัวว่ามันจะกลับมาอีก​ แต่คืนนั้นทั้งคืนมันก็ไม่กลับมากวนอีก

ตั้งแต่ตอนนั้น​ จนถึงตอนนี้...เราก็ยังไม่แน่ใจ​ ว่า​มันคือใคร...มาจากไหน...แล้วมาทำเราทำไม​ ? ส่วนตัวเราเองคิดว่าคงเป็นเพราะเราปากไวไปพูดทัก​ ตอนที่ได้ยินเสียงสวด...