อื่นๆ
วินาทีแห่งความสุขจากเด็ก ป.1
ในวันที่ทุกอย่างดูเหมือนจะรวดเร็วไปหมด
แต่เธอผู้นั้นกลับใช้สายตาและรอยยิ้มอันบริสุทธิ์หยุดผมให้ช้าลงโดยอัตโนมัติ...
ที่มา : pexels.com
ไม่มีการสื่อสารใด ๆ ผ่านคำพูด เธอทำสิ่งที่สร้างความสุขให้ตัวเองอย่างเงียบๆ สลับกับการหันมาส่งยิ้มให้ผมเป็นระยะๆ ส่วนผมก็ไม่มีคำพูดใดที่สื่อสารออกไปเช่นกัน เพราะผมเลือกที่จะใช้เวลาตรงนั้นเก็บเกี่ยวความสุขจากเธอคนนั้นให้ได้มากที่สุดก่อนวินาทีนั้นจะหมดไป...
ถ้าใครอ่านจบตรงนี้แค่นี้ คงมีความคิดว่า ผมมาเขียนอะไรก็ไม่รู้ที่ดูเหมือนการพร่ำเพ้อพรรณาถึงนางในฝันยังไงอย่างงั้น ใช่ไหมครับ!
เปล่าเลย....
คนที่ผมเขียนถึงคือ เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ชื่อ น้ำหอม
น้ำหอมได้มอบวินาทีสุดมหัศจรรย์ที่เรียกว่า ความสุข และได้ให้ข้อคิดกับครูเช่นผมด้วยว่า
ความสุขที่แท้จริงไม่ได้มาจากการ 'หา' แต่ ความสุขที่แท้จริงมาจากการ 'สร้าง'
Advertisement
Advertisement
ที่มา : pexels.com
ถ้าพูดกันตามตรง ผมไม่อยากตั้งชื่อเรื่องให้กับเรื่องราวเรื่องนี้เลย ถ้ามีใครใจดีอ่านจบแล้วตั้งชื่อเรื่องให้ใหม่อันนี้ก็ยินดีและไม่ว่ากัน
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นช่วงเย็นของวันธรรมดาวันหนึ่ง ในวันที่ผมทำหน้าที่ครูเวรประจำวันดูแลนักเรียนก่อนกลับบ้าน และกำลังมองโน้นนี่นั่นอยู่เพลิน ๆ เด็กหญิงน้ำหอมหนูน้อย ป.1 ก็เดินมานั่งที่โต๊ะใกล้ ๆ กับที่ผมยืนอยู่ พร้อมกับพูดว่า "ครูมานั่งตรงนี้ได้ไหมคะ" ผมยินดีทำตามคำขอของน้ำหอมโดยไม่มีคำถามใดๆ หลังจากผมนั่งลงน้ำหอมก็หยิบดินสอ สีไม้ และสมุดเปล่าเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า แล้วก็วาดรูปอะไรสักอย่างลงไปหนึ่งรูปพร้อมกับระบายสี
เหตุการณ์นี้เหมือนไม่มีอะไรพิเศษใช่ไหม? แต่ในขณะนั้น ช่วงเวลานั้น วินาทีนั้น เด็กผู้หญิงตัวน้อย ๆ ที่ชื่อ น้ำหอม กลับสามารถดึงผมให้ตกอยู่ภวังค์แห่งความสุขสุดแสนพิเศษอย่างเหลือเชื่อ ผมนั่งมองดูน้ำหอมวาดรูปอย่าง ๆ เงียบ ถึงน้ำหอมจะวาดไม่เสร็จ แต่น้ำหอมก็ดูมีความสุขเหมือนเธอได้สร้างปฏิมากรรมชิ้นเอกของโลกสำเร็จแล้ว ไม่นานหลังจากนั้นน้ำหอมก็เก็บทุกอย่างลงกระเป๋า พร้อมกับส่งรอยยิ้มสุดท้ายมาให้ผม และเดินไปเล่นที่อื่น...
Advertisement
Advertisement
น้ำหอมไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีไอแพด ไม่มีอินเทอร์เน็ต น้ำหอมไม่พยามวิ่งหาความสุขจากคนอื่น ๆ ให้ยุ่งยากมากเรื่อง แต่น้ำหอม เลือกใช้วิธีในการสร้างความสุขให้ตัวเองด้วยตัวเองอย่างง่าย เพียงแค่การวาดรูประบายสี(เงียบๆคนเดียว)
ที่มา : pexels.com
ณ ตอนนั้น ผมอาจไม่ได้สร้างวินาทีแห่งความสุขให้น้ำหอมมากนัก ซึ่งแตกต่างจากน้ำหอมที่สร้างความสุขให้คนเป็นครูอย่างผมได้มหาศาล
ผมตัดสินใจไม่บันทึกภาพของน้ำหอมเอาไว้ เพราะผมคิดว่า ผมอยากมองน้ำหอมด้วยสายตาของผมจริง ๆ และจดจำวันเวลานี้ไว้ ในความทรงจำของผมมากกว่า และ ผมมั่นใจว่า ทุกครั้งที่ผมคิดถึงน้ำหอม คิดถึงเรื่องราวในวันที่ผ่านมา สิ่งนั้นจะทำให้ผมรับรู้และเข้าใจว่า
ความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่การ 'หา' แต่ความสุขที่แท้จริง และยั่งยืนมาจากการ 'สร้าง' มันขึ้นมาด้วยตัวเอง
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น