ศิลปะการกวนตีน

สมัยมอปลายผมเคยใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นนักกวนตีนระดับโลก โดยความใฝ่ฝันสูงสุดของผมคือการกวนตีนคนทุกคนบนโลกให้ได้ ซึ่งผมคิดว่าผมน่าจะทำได้ดี เพราะผมเป็นอดีตนักเลงคีย์บอร์ดมาก่อน ผมชอบการกวนตีนมาก มากเสียยิ่งกว่าการกินเส้นเล็กน้ำตกร้านประจำ เพราะผมคิดว่าการกวนตีนนั้นเป็นศิลปะอย่างหนึ่งที่มี Emotional และความสวยงามของมัน ซึ่งคนอื่นยากจะคาดเดา

รูปภาพจาก pexels.com

101 วิชาศิลปะการกวนตีน บทที่หนึ่ง นิยามและลักษณะของการกวนตีนที่มีศิลปะ

1.การกวนตีนที่มีศิลปะ

จะสามารถละลายพฤติกรรมคนได้อย่างง่ายดาย และทำให้ผู้ที่ถูกกระทำนั้นยิ้มได้ ไว้วางใจ เพิ่มอารมณ์ด้านบวกได้อย่างรวดเร็ว และลืมอารมณ์ด้านลบได้อย่างฉับพลัน กลับกันหากผู้ที่ไม่มีศิลปะกระทำการใช้มัน จะสามารถเพิ่มความน่าหมั่นไส้จนอาจจะโดนดักเก็บด้วยปืนอัดลม หรือถูกฟาดขาอ่อนด้วยก้านมะยมเอาได้

2.หลักของความใจกว้าง

ผู้ที่จะสามารถเข้าใจศาสตร์นี้ได้อย่างลึกซึ้ง ถ่องแท้ มีแค่ผู้ที่เปิดใจให้กับความงี่เง่าปัญญาอ่อน ในความผิดพลาดของตัวเองและผู้อื่นจึงจะสามารถนำทุกความคิดมารีไซเคิลใหม่ได้ ดังเช่นคำคมที่ว่า จงรักกระบือที่กินหญ้าพอ ๆ กับรักข้าวปลาในทุ่งนา

3.หลักของความยืดหยุ่น

ผู้ที่เข้าใจทฤษฎีของ ชาร์ลส์ ดาวิน เท่านั้น ที่จะสามารถใช้ศิลปะการกวนตีนได้โดยยังไม่โดนสามัญชนตบด้วย Back hand คล้ายลูกปิงปอง

รูปภาพจาก pexels.com

4.หลักของการยอมรับ

ผู้ที่ใช้ศาสตร์แห่งการกวนตีนที่ดี ต้องยอมรับเก่ง ขอโทษเก่ง แก้ไขเก่ง ไม่ขัดเขินเอียงอาย คล้ายหญิงสาววัยแรกแย้ม

5.หลักของการโดนด่า

ตัวชี้วัดที่ประเมินว่าการกวนตีนนั้นได้ผลหรือไม่ คือต้องโดนด่า ทั้งในใจก็ดีต่อหน้าก็ได้ เพราะการโดนด่านั้นเปรียบเสมือนคำขอบคุณที่มอบให้กันด้วยความรัก

6.หลักของความรัก

ผู้ที่ใช้ศาสตร์แห่งกวนตีน ควรมีจิตใจที่เป็นบวกและกระทำการนั้นด้วยความรัก หากกระทำด้วยรัก แม้พฤติกรรมใดก็ตาม ผู้รับก็จะสามารถสัมผัสในความรักของเราได้

รักคนอ่านนะครับ