อาชีพสักลาย ในที่สุดก็เจออาชีพที่เรารัก

     สวัสดีครับ ก่อนอื่นเลยผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อปริ้นนะครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาเริ่มเขียนบทความกับทาง True ID In-trend ผมก็นั่งคิดอยู่นานว่าจะหยิบเอาไอเดียหรือนำเรื่องราวอะไรมาเขียนให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนได้อ่านกันดี อยู่ๆก็มีเรื่องหนึ่งผ่านเข้ามาในหัว แบบว่า "นี่แหละใช่เลยต้องนำเรื่องนี้มาเขียนเล่าละกัน" เรื่องนั้นก็คือ อาชีพที่ผมค้นพบและรักมันเข้าแบบจริงจัง "อาชีพช่างสัก" ที่ผมทำอยู่ปัจจุบันนั่นเองครับ เอาหละครับมาเข้าเรื่องเลยละกันก่อนที่ทุกๆคนจะเบื่อซะก่อน (หัวเราะเบาๆ)

     เรื่องมันก็มีอยู่ว่า สมัยที่ผมเด็กผมเป็นคนที่ชอบวาดรูปชอบดูงานศิลป์ ชอบอ่านการ์ตูนที่ภาพสวยๆ และก็ชอบฟังเพลง PUNK ROCK และในวงดนตรี PUNK ส่วนมากนักดนตรีทุกคนจะมีรอยสัก และในตอนนั้นมันเท่มากๆครับ(ตอนนี้ก็ยังมองว่าเท่มากๆอยู่ครับ) ผมจึงมีความคิดว่าสักวันหนึ่งเมื่อเรียนจบผมจะต้องมีรอยสักเป็นของตนเองให้ได้ แต่สายที่ผมเรียนจบมากลับเรียนไปทางสายงานทางด้าน IT และจบมาแบบถูๆไถๆไม่ได้รักหรือรู้สึกว่าชอบเลย

     พอถึงบ้านผมมานั่งคิดว่า ไอ้รอยสักเล็กๆทำไมมันแพงจัง ถ้าทำงานได้เงิน 4,500 บาท เดือนนึง 10 วันก็ 45,000 บาทเลยนะเว้ย หรือว่าเราจะเป็นช่างสักเองเลยดีมั้ยเงินก็ดี แถมเราก็ชอบในรอยสักอีก และเราก็จะได้สักออกนอกร่มผ้าด้วยเมื่อเราทำอาชีพของตัวเอง นับตั้งแต่คืนวันนั้นผมก็เริ่มหัดวาดรูป อย่างจริงจังเริ่มต้นจากความรู้เป็นศูนย์ โดยการวาดตามแบบจากอินเทอร์เน็ตบ้าง ตามรูปรอยสักของช่างต่างประเทศบ้าง จากวันที่เริ่มหัดวาปรูปผ่านมา 6 เดือน ระหว่างนั้นผมก็ศึกษาเกี่ยวกับการสักลายควบคู่ไปด้วย และได้เริ่มศึกษาเรื่องของอุปกรณ์ เริ่มสั่งของมาทีละชิ้น สองชิ้น จากจีนบ้างจากร้านในไทยบ้าง

     วันแรกที่เครื่องสักจากจีนราคา 300 บาทส่งมาถึงบ้าน ผมก็เริ่มเอาไขควงหกเหลี่ยมมาเริ่มถอดทีละชิ้นส่วน และประกอบซ้ำแล้วซ้ำอีก เวลาที่เราชอบอะไรมากๆเราจะไม่รู้ตัวเลยว่าเรากำลังทำมันอยู่เป็นเวลานาน เหมือนว่าเวลามันหยุดอยู่และไม่รู้สึกเบื่อเลย เช้าวันต่อมาผมได้ไปซื้อหนังหมูที่ตลาดมาทดลองสัก ซึ่งสีที่ผมใช้มาฝึกนั้นใช้สักกับผิวของคนจริงๆไม่ได้นะครับ

     ความรู้สึกแรกที่เข็มสักทิ่มผ่านหนังหมู ผมมีความรู้สึกว่า "โหทำไมมันยากจังเลย" แค่เส้นเล็กๆสองสามเส้นเองเส้นเบี้ยวไปเบี้ยวมา มันไม่ง่ายเลยนะ หนังหมูยุ่ยเลยถ้าเทียบกับผิวของคนนะ (ไม่อยากจะคิดเลย) ช่วงนั้นคือแบบท้อมา เหมือนว่าเราตั้งใจจะทำอะไรซักอย่าง แล้วมันยากมากเกินไป  ในใจคิดลึกๆว่าเลิกดีมั้ย เพราะมันยากมาก เราก็ลงทุนไปไม่กี่ร้อยถอนตัวดีมั้ย แต่อีกใจก็อยากกัดฟันลองทำดูซักตั้ง เอาวะขอลองอีกครั้ง

     หลังจากนั้นผมก็ได้สั่งซื้อสีที่ใช้สำหรับสักจริงๆมา แล้วก็นั่งมองมันว่าครั้งนี้เราจะสักลงผิวคนจริงๆแล้วนะ แล้วใครหละจะเป็นหนูทดลองให้ผมสัก 555 ก็ต้องเป็นขาของผมเองนี่แหละ ตื่นเต้นชะมัด และนี่คือผลงานชิ้นโบว์แดงของผมเองครับ ชิ้นแรกคือรูป ABC 123 แบบกลับหัวสัก (สักผิดด้วย) ลายที่ 2 คือ จานสี ลายที่ 3 กรรไกร และลายที่ 4 คือ ยมทูต

     รู้มั้ยมันไม่สวยเลยครับ แต่ผมดีใจมาก ผมมองมันแบบภูมิใจเดินไปอวดแฟน แล้วก็นั่งหัวเราะกัน จากนั้นผมก็เริ่มเข้าใจการสักขึ้นมานิดหน่อย ผมก็เริ่มสักลายที่ 5, 6, 7 และลายอื่นๆจนเต็มขาตัวเองไปหมด

     หลังจากได้ทดลองสักได้สักพัก ฝึกวาดรูป ศึกษาผลงานของช่างต่างประเทศ ทำให้ผมย้อนกลับไปคิดได้ว่า วันนั้นทำไมเราถึงต้องจ่ายเงินที่ราคา 4,500 บาท เพราะมันยากแบบนี้นี่เอง ถึงแม้ว่าผมพอที่สักได้ แต่ผลงานก็ยังต่างกับช่างเก่งๆคนละขั้นเลย สมแล้วแหละครับกับราคาและผลงานฝีมือที่ผมได้มา ได้ทั้งงานที่ออกแบบไม่ซ้ำใครแถมสวยสดถึงทุกวันนี้

     ตั้งแต่วันที่ผมเดินเข้าไปร้านสักเพื่ออยากมีรอยสักเล็กๆเป็นของตัวเอง จนถึงวันนี้ผมกลายมาเป็นช่างสักที่ผ่านบททดสอบต่างๆมากมาย ผมค่อยๆเดินอย่างช้าๆ รับงานที่ผมมั่นใจว่าจะสักมันออกมาได้ดีเท่านั้น และฝึกฝนต่อไปเรื่อย ๆ ผมจึงรักกับอาชีพนี้ ที่ผมมีเรื่องราวดีๆแล้วความรู้สึกดีๆ มีร้านเล็กๆลูกค้าไม่มากมาย แต่ผมมีความสุขมาก และท้ายที่สุดนี้ขอให้พี่ๆเพื่อนๆน้องๆทุกคน หาอาชีพที่ตัวเองรักและมีความสุขกับมันให้เจอนะครับ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ ขอบคุณมากๆจากหัวใจครับผม

รอยสักแรกของผมเองครับ

เครดิตรูปภาพโดยนักเขียน

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !