อีเมลต้องคำสาป

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยที่MSN ยังเป็นที่นิยมอยู่ ทุกคนคงเล่นmsn เจี๊ยบก็เช่นกันเป็นคนหนึ่งที่ชอบเล่นMSN ทั้งวันและเธอจะเช็คเมลทุกๆวัน วันนี้ก็หมือนเดิม ในขณะที่เจี๊ยบเปิดคอมเพื่อเล่นmsnและเช็กอีเมลที่ถูกส่งเข้ามา ซึ่งวันนี้มีอีเมลถูกส่งเข้ามาหาเธอ หลายฉบับเมื่อเธอเปิดดูอีเมลของเธอ ซึ่งส่วนมากเป็นFW-milเจี๊ยบก็เปิดผ่านแต่มาหยุดที่เมลสุดท้ายเพราะมีหัวข้อเรื่องว่า"กระจก"ด้วยความที่ว่าเธอเป็นคนชอบแต่งตัวรักสวยรักงาม และชอบมองกระจกบ่อยๆ เธอจึงเปิดูเมลฉบับนี้ทันทีแต่ขณะที่กดคลิกเปิดมันอยู่นั้น อยู่ก็มีเสียงดังขึ้น เป็นเสียงคังวีค...เสียงเล็กๆเพียงเเค่เป๊ปเดียว เธอจึงไม่สนใจมัน ขณะที่เธอกำลังจะอ่านก็พอดีกับที่เพื่อนของเธอทักmsnมาพอคี เจี๊ยบจึงคุยกับเพื่อนก่อนจนคุยเสร็จ ไม่นานเท่าไหร่นักเธอถึงได้เริ่มอ่านอีเมลฉบับนั้น มันเป็นFW-Mailหมือนกัน หัวรื่องจึงยาวอยู่มากกว่าจะเลื่อนลงมาถึงเนื้อหา เนื้อหาบรรทัดแรกเป็นตัวหนาใหญ่เขียนว่า..."กระจกวิเศษ"พอเลือนลงไปอีกหน่อยก็มีรูปกระจกโบราณอยู่รูปหนึ่ง ข้างๆรูปกระจกนั้น มันมีตัวหนังสือเขียนอยู่แต่เจี๊ยบอ่านมันไม่ออก เธอเพ่งมองไปที่กระจกอยู่นานพอควร อยู่ๆเธอก็รู้สึกเหมือน....เห็นอะไรบางอย่างฉายอยู่บนกระจกในจอคอมพ์ของเธอสิ่งที่เจี๊ยบเห็นคือหน้าเธอไปปรากฎอยู่บนกระจกในหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเธอ เธอตกใจมาก เพราะมันไม่ใช่หน้าเธอธรมดาๆ แต่กลับเป็นรูปใบหน้าเธอที่เต็มไปด้วยไปด้วยสีแดง และรอยแผลที่เหมือนกันโดนอะไรกรีดทั้วทั้งใบหน้า เธอจึงรีบลบอีกเมลฉบับนั้นทิ้งทันที และเธอก็เดินออกไปจากห้องคอมพ์ จะไปที่ห้องครัวในระหว่างทางจากห้องคอมพ์ถึงห้องครัวนั้น มันกลับมีกระจกติดอยู่บานหนึ่ง ขณะที่เธอเดินผ่าน ด้วยความเคยชินในชีวิตประจำวันเธอหันไปมองมัน สิ่งที่เห็นคือใบหน้าเธอที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น ปรากฏขึ้นบนกระจกเด็กสาวกรีดร้องลั่นทันทีจนแม่ของเธอเดินออกมาจากห้องครัวเพื่อดูเธอว่าร้องทำไม เด็กสาวบอกกับแม่ของเธอว่าหน้าเธอมีรอยกรีดเป็นรอยแผลและมีเลือดไหล แต่เเม่ของเธอก็หัวเราะและบอกกลับไปเพียงว่าเธอคงจะดูหนังมากไป เจี๊ยบนึกถึงเมลฉบับนั้นแล้วรีบวิ่งกลับไปที่คอมพ์ทันที เมื่อเปิดห้องเข้ามาเธอเห็นว่าหน้าจอคอมพ์ของเธอติดอยู่ เป็นสีดำ และมีตัวหนังสือสีแดงขึ้นมาว่า "คำสาปนี้เป็นของคุณผู้ที่เปิดเมล" เจี๊ยบเห็นแล้วก็ตกใจ ทันใดนั้นเจี๊ยบก็รู้สึกแสบขึ้นมาที่ใบหน้าทันที เธอลองจับดูที่ใบหน้าของเธอ ก็ต้องตกใจเพราะมือเธอสัมผัสได้ถึงของเหลวอุ่นๆที่ไหลออกมาจากรอยแยกของเนื้อบนใบหน้าเธอตอนนี้ใบหน้าเธอมีเเลผเกิดขึ้นหลายแผลมาก แต่ไม่นานแผลนั้นมันก็หายไป แต่มือของเธอยังคงมีเลือดจากแผลนั้นติดอยู่ เธอรีบลบเมลนั้นอีกครั้ง แต่มันก็ไม่สามารถลบได้ และที่ใบหน้าเธอก็ยังคงมีรอยแผลเกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ ทันใดนั้นแม่ของเจี๊ยบเปิดประตูห้องเข้ามาเพราะเสียงกรีดร้องและเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม่ของเจี๊ยบจึงรีบถอดสร้อยพระที่คอของเธอคล้องไปที่คอมพิวเตอร์ และเอาแหวนพระใส่ไปที่นิ้วของเจี๊ยบ คอมพิวเตอร์ก็ดับวูบ เจี๊ยบเป็นลมล้มพับลง ทุกอย่างกลับมาเป้นปรกติ ใบหน้าของเจี๊ยบกลับมาเป็นอย่างเดิมไม่มีรอยแผล หลังจากนั้นเมื่อเจี๊ยบฟิ้นขึ้นมาก็ไม่กล้าเปิดอีเมลและส่องกระจกอีก เมื่อเธอเจอกระจกที่ไหนเจี๊ยบจะรีบหลบทันที!!!