อื่นๆ
เด็กชายในห้องสมุด
โจคุณครูหนุ่มจบเอกภาษาไทย ที่เพิ่งจะสอบบรรจุได้ มาแบบสดๆร้อนๆ ต้องไปเป็นครูสอนอยู่ที่โรงเรียนประถมชื่อดังของจังหวัด ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของโจสักเท่าไร่ โจเดินทางไปโรงเรียนวันแรก โดยสารด้วยรถสองแถว นั่งรถประมาณ 30 นาทีก็ถึงโรงเรียน
โจได้เข้าไปรายงานตัวกับทางโรงเรียน และได้ไปสวัสดีอาจารย์ใหญ่ด้วย ในฐานะคุณครูคนใหม่ ทางด้านโรงเรียนก็ได้มอบหมายให้โจ สอนวิชาภาษาไทยในชั้นประถม 5 ซึ่งในตอนแรกโจยังเป็นครูใหม่อยู่ ทางโรงเรียนก็ยังไม่ได้ให้โจต้องเข้าสอนเด็กเยอะเท่าไร่ แต่หากปรับตัวได้หรือเก่งขึ้นก็จะต้องเข้าสอนเด็กเยอะขึ้น
ต่อมาไม่นาน คุณครูผู้หญิงซึ่งเป็นบรรณารักษ์ของห้องสมุดประจำโรงเรียนด้วย เกิดมีธุระสำคัญ ขอลาไปยังต่างจังหวัด 7 วันด้วยกัน อาจารย์ใหญ่เลยให้โจ ไปอยู่ที่ห้องสมุดเแทนในระหว่างที่ บรรณารักษ์ขอลา บรรณารักษ์ก็ได้แนะนำโจว่าต้องทำอะไรบ้างในแต่ละวัน ว่าห้องสมุดเปิดกี่โมง ปิดกี่โมง โจจะต้องมาเปิด ปิดห้องสมุดให้ตรงเวลาทุกวัน แต่ในตอนปิดนั้น ก็จะมีภารโรงมาช่วยดูให้ด้วยว่า ไม่มีเด็กหรือใครหลงเหลืออยู่ในห้องสมุดอีกแล้ว เพราะห้องสมุดค่อนข้างกว้างขวาง
Advertisement
Advertisement
เมื่อโจต้องมาอยู่เป็นบรรณารักษ์ แต่ละวันก็จะมีทั้งเด็กและครู เข้ามาที่ห้องสมุดหลายคนเลยทีเดียว แต่ถ้าเป็นช่วงเช้าก็เหมือนแทบจะไม่มีใครเข้าห้องสมุดเลย แต่พอช่วงเที่ยงๆก็จะมีเด็กๆเข้ามาในห้องสมุดเยอะมาก บางคนก็เข้ามาตั้งใจอ่านหนังสือ บางคนก็เข้ามานั่งเล่นเฉยๆ หรือบางคนก็เข้ามาเล่นในห้องสมุดก็มี แต่หลายวันมานี้ โจสังเกตุว่ามีเด็กนักเรียนผู้ชายคนหนึ่งน่าจะอยู่ ป.3 หรือ ป.4 เด็กคนนี้ชอบมาคนเดียวทุกวันเลย แววตาค่อนข้างเศร้า ทุกครั้งเห็นนั่งอยู่เฉยๆนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ตลอด
หนูเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรือ ครูเห็นนั่งนิ่งตลอดทุกวันเลย โจถามเด็กชายคนนั้น
เด็กชายคนนั้น หันมาจ้องตาโจอยู่สักพักนึง แล้วพูดว่า เห็นผมด้วยเหรอครับ
เห็นสิครับ เห็นหนูทุกวันแหละ พูดเสร็จโจเอาฝ่ามือไปแตะหน้าผากของเด็กชายคนนั้นดู โจรูสึกแปลกใจว่า ทำไมเด็กชายคนนี้ตัวเย็นมาก เย็นเฉียบอะไรขนาดนี้ โจคิดว่าไม่สบายหรือเปล่า
Advertisement
Advertisement
ผมคิดถึงพ่อแม่ครับ คิดถึงคุณครู คิดถึงเพื่อนๆด้วย อยากเล่นกับเพื่อนมาก แต่ผมไม่ได้เจอใครอีกแล้ว ทุกคนคงไม่อยากเจอผม เด็กชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า
ตอนนี้หนูก็อยู่โรงเรียนนิ เจอทั้งครู ทั้งเพื่อน แล้วพอเลิกเรียนแล้ว เดี๋ยวกลับบ้านไป ได้เจอพ่อแม่แล้วนะ โจพูด
พอโจพูดจบ สีหน้าของเด็กชายคนนั้นก็ดูยิ่งเศร้าขึ้นไปอีก จากนั้นเขาก็เดินไปยังหลังห้องสมุด โจก็งง ว่าเขาพูดอะไรผิดไปเหรอ แต่โจก็ต้องทำงานต่อไป โดยไม่ได้เห็นว่าเด็กชายคนนี้ออกไปตอนไหน
วันต่อๆมา โจก็เห็นเด็กผูชายคนนี้เกือบทุกวัน เขาจะนั่งอยู่ที่เดิม สีหน้าเศร้าๆทุกวัน สักพักก็เดินไปยังหลังห้อง แต่โจก็นึกแปลกใจว่า เขาไม่เคยเห็นเด็กชายคนนี้ ตอนเข้ามา หรือตอนออกเลย
จนถึงวันที่ครูที่เป็นบรรณารักษ์ประจำห้องสมุดกลับมา โจได้บอกลักษณะของเด็กผู้ชายคนนั้น และได้ถามว่าเห็นเด็กผู้ชายคนนี้ที่ห้องสมุดบ่อยหรือไม่ เพราะตอนเขาอยู่ เขาเห็นเด็กคนนี้ดูท่าทางแปลกๆ ดูเศร้ามาก แถมไม่ค่อยจะยุ่งกับใครอีกต่างหาก บรรณารักษ์นิ่งไปสักพัก สีหน้าแปลกๆ แล้วตอบโจไปว่า ไม่เคยเห็น
Advertisement
Advertisement
ต่อมาห้องสมุดที่โรงเรียนแห่งนี้ ก็ได้ทุบทิ้ง เพื่อที่จะไปสร้างใหม่ ที่ใกล้ๆกัน โดยโรงเรียนได้งบประมาณมา ทางโรงเรียนจึงจะสร้างใหม่ให้ดีกว่าเดิม
และโจก็มารู้ความจริงจากบรรณารักษ์ว่า เด็กชายที่โจเคยเห็นในห้องสมุดนั้น เมื่อปีก่อน เขาได้เข้ามาที่ห้องสมุดนี้ แลัวเขาได้นอนหลับไป เพราะว่าไม่สบาย จนห้องสมุดปิด ไม่มีใครรู้ว่าเขาติดอยู่ในนั้น และวันต่อมาก็เป็นวันหยุดยาวอีก พ่อแม่ก็ออกตามหาอยู่หลายวัน ไม่รู้ว่าอยู่ไหน มาพบอีกที วันโรงเรียนเปิด ก็กลายเป็นศพในห้องสมุดไปแล้ว
ความคิดเห็น
