เรื่องเล่าจากงานศพ

วันนี้แป้งขอเข้ามาเล่าประสบการณ์น่าขนหัวลุกให้เพื่อน ๆ ฟังดูบ้างนะคะ ส่วนตัวแล้วแป้งเป็นคนมีเซ้นส์แบบแค่ความรู้สึกบอกว่า “ที่นี่ไม่ค่อยดีนะ..อึดอัดจัง..” ทุกอย่างแป้งล้วนคิดว่าเพราะบรรยากาศและสถานที่ทำให้เราคิดไปแบบนั้นได้ค่ะ

จุดเริ่มต้นของเรื่องน่าขนลุกนี้เกิดขึ้นเมื่อ 25 ปีที่แล้ว ตอนนั้นแป้งอายุได้แค่ 8-9 ขวบเท่านั้น แม้จะบอกว่ายังเด็กอยู่แต่ก็โตพอที่จะจำความอะไรได้แล้วค่ะ หลังเลิกเรียนวันหนึ่งเราลงจากอาคารเรียนเพื่อรอญาติมารับกลับบ้านเหมือนปกติ แต่วันนี้สังเกตได้ว่าญาติสีหน้าไม่ค่อยดีนักพร้อมบอกข่าวร้ายที่สุดในชีวิตวัย 8 ขวบของตัวเองว่า “อากงเสียแล้วนะ” แป้งค่อนข้างสนิทกับอากงทำให้นิ่ง อึ้งไปพอสมควรค่ะ

ขอบคุณรูปภาพจาก Luksamon Pradubthong

อากงเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจล้มเหลว ตั้งศพที่วัดแห่งหนึ่งย่านสาทร บ้านแป้งเป็นคนจีนค่ะทำให้งานศพจัดขึ้นหลายวัน ด้วยความที่ยังเด็ก แม้จะรู้สึกเสียใจกับการที่อากงเสีย แต่การไปงานศพในแต่ละวันหลังจากที่ช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พอจะทำได้ แป้งก็วิ่งเล่นกะญาติพี่ ๆ น้อง ๆ ในบริเวณรอบ ๆ ศาลานั่นแหละค่ะ ไม่ได้รู้สึกว่าน่ากลัวอะไรมากมาย เพราะญาติในศาลาเราก็เยอะ ศาลาข้าง ๆ ก็มีคนเยอะเปิดไปสว่าง เด็ก ๆ เลยเล่นกันสนุก  

เหมือนกันไม่มีผิด..เหมือนกันทั้งชุดในรูปหน้าศพ และดวงตาคู่นั้น ดวงตาที่เหม่อมองที่ตอนแรกเราไม่รู้ว่าเธอมองอะไร ที่แท้ เธอกำลังมองงานศพของตัวเองอยู่..
แป้งไม่กล้าร้อง มันไม่มีเสียงออกมา ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองเธอ พยายามบังคับให้ตัวเองเดินกลับไปที่ศาลางานอากงเพื่อจะได้มีคนเยอะ ๆ และแสงไฟให้รู้สึกดีขึ้น

ทุกวันนี้แป้งยังขนลุกกับเหตุการณ์นี้ทุกครั้งที่เล่าให้คนอื่นฟัง "ไม่อยากนึกภาพตามเลยว่าหากวันนั้นเธอหันมาคุยด้วย จะเป็นยังไง"

ขอบคุณรูปภาพจาก WitArch